Toen Hankon VII zijn intocht in Noorwegen deed.

Amsterdam, Dec. 1905.

Zoover is het dan al gekomen ! De Het jaar , . , ö

ten einde. te daSen van het Jaar zijn Seteld-

Van hun licht en glans is niet véél meer over: mistig, kil en doodsch is de natuur. En Waar het einde nabij is, daar wordt het ons meestal onbehaaglijk te moede. Het is alsof we voor een gedoofd vuur zitten te verkleumen, terwijl ons tusschen de sintels, nog maar enkele vonkjes tegenlichten !

Het jaar gaat ten einde en verlangend zien we uit naar iets anders.

, We verwachten allen het nieuwe jaar,

is er vreugde „ . , ' '

ofpijn? er elk> voor Zlcn zelf en anderen, het beste van hopend. Er kan véél gebeuren. Wij weten het allen als we onze vreugde, ons verdriet van het oude jaar herdenken ! De wereldgeschiedenis van 1905 ving óók niet schitterend aan. We zaten toen midden in de oorlogsgruwelen van Mantsjoerije, zonder dat iets aan vrede denken deed.

Nog vóór de aarde echter haar jaarlijkschen kringJoop had volbracht, was de vrede al geteekend! Thans kan men evenmin optimistisch tegenover de groote Wereldgebeurtenissen staan. Het geharrewar tusschen ^uitschland en Frankrijk is gelukkig intijds bezworen, anders hadden we wellicht voor een oorlog tusschen

beide rijken gestaan ! En een tweede Europcesche oorlog is óók nog gelukkig bijtijds over ons heengegaan. Daarmede bedoelen we de afscheiding van Noorwegen van het rijk van koning Oscar. Daarbij kan zelfs van vreugde gesproken worden, want Skandinavië heeft allen volkren thans de les gegeven, dat groote verschillen met verstand, geduld en beleid beter zijn op te lossen dan met militaire wapenen !

Het slechtst is de toestand in Europa voor twee rijken : Rusland en Oostenrijk-Hongarije. In beide rijken spelen zich politieke en economische hervormingen van beteekenis af. Maar terwijl het met de Donaumonarchie nog betrekkelijk schikkelijk staat en Frans Jozef, door op zijn ouden dag aan den wcnsch der democratie naar kiesrecht te gemoet te komen, zich voorloopig wel uit zijn zorgen zal weten te redden, al is het nog minder zeker of Hongarije niet op den duur volkomen op eigen beenen zal eischen te staan, kan men niet anders dan bizonder pessimistisch gestemd zijn ten opzichte der woelingen in Rusland.

Als we het nagaan, hoe snel hebben we dan toch geleefd! Nog staat ons de eerste volksdemonstratie onder Gapon door de straten van St. Petersburg voor den geest als de dag van gisteren. Meende men toen de beweging door een bloedbad te kunnen bezweren, geheel anders denkt men daar nü over