en te dromen geeft. Niet alleen haar gelaat, maar geheel haar ranke, subtiele verschijning.

Daarom stelt men zich gaarne nog weer eens onder de betovering van deze oorspronkelijke belichaming van het mysterieuze eeuwig, vrouwelijke en men neemt de film op de koop toe.

Het is na De Wonderbar voor velen een belangwekkende vraag gebleven, of Dolores del Rio in de geluidsfilm nog mogelijkheden tot nieuwe ontwikkeling zou vinden. De tweede proef in dit genre heeft zij thans afgelegd in Madame Dubarry, het zoveelste exemplaar van de tegenwoordig zo in zwang zijnde historische of costuumfilms, welke men ook als koningsdrama's zou kunnen betitelen. Ook hier betreft het scenario weer de onofficiële liefde van een vorstelijk persoon. Thans is het een der om hun amoureuse avonturen befaamde Lode, wijken van Frankrijk, die in de aardige aanhef van het werk in een reeks portretlijsten de revue passeren, totdat de Vijftiende uit zijn hermelijnen maskeradepak als levend mens te voorschijn treedt.

Dit is een der veelbelovende vondsten, waarmee William Dieterle zijn film opent. Ook later nog weer stapt de mens Lodewijk uit het boven de troon als een foudraal aangebracht koningspak. Al komt de regisseur de in het begin gewekte verwachtingen niet helemaal na, toch is de wijze, waarop hij deze dankbare stof behandelt, zeer zeker de moeite waard.

Lubitsch heeft indertijd ditzelfde onderwerp uitgewerkt in een gelijk, namige film met Emil Jannings en Pola Negri in de hoofdrollen. Daar schrijver dezes destijds die film niet gezien heeft, kan hij geen verge, lijking maken, wat anders in dit geval wel zin zou hebben gehad.

Een der belangrijkste factoren van deze nieuwe bewerking van Dieterle is het optreden van Dolores del Rio, de mooie Mexicaanse met haar Spaans temperament, dat in het tijdperk van de zwijgende film zoveel harten aan het kloppen heeft gebracht. Men weet, dat Dolores del Rio tot de actrices behoort, die evenals Charlie Chaplin aanvankelijk zich hebben teruggetrokken, toen de geluidsfilm de aan, dacht vroeg voor andere hoedanigheden, waarvan zij zich voorshands nog niet zeker achtten. Dolores del Rio heeft echter na haar terugkeer uit Europa bij Warner Bros in Wonderbar bewezen, dat zij ook in de tweede fase der filmhistorie een niet te verwaarlozen grootheid is. De spaarzaam haar in haar rol van Madame Dubarry toegemeten tekst komt haar vlot en welluidend over de lippen en het liedje, dat ze meer neuriet dan zingt, ontroert door het gevoelige timbre.

Toch achten wij de figuur van haar tegenspeler Reginald Owen als de koning belangrijker en van sterker gehalte. Met zijn aan een onlangs veelbesproken ex,minister herinnerend scherp gemarkeerd masker dringt hij door tot in de gevoelsgebieden, welke beneden de opper, vlakte liggen. Zijn royale en rechtschapen overgave aan de levens, vreugde, welke de etiquette aan vorsten ontzegt; zijn erkentelijkheid jegens de jonge, volbloedige vrouw, die hem in tegenstelling met vroegere minnaressen niet als koning maar als man liefheeft, zijn onder

415