een met honderd verliefdheden domweg spelende virtuoos eindelijk het geheim en de waarde der liefde leert kennen.

Naast een nieuwe Chevalier hebben we ook een nieuwe Mariene kunnen genieten. Na enige min of meer mislukte pogingen om een argeloos en onbedorven meisje voor te stellen is Mariene Dietnch thans weer tot haar oude rol van cocotte terugkeerd en onmiddellijk heeft zij daarmee ook haar oude succes heroverd. In deze Spaanse, die het vurige temperament van een Carmen mist en inderdaad gelijk de kapitein; wiens leven zij verwoest heeft, aan zijn vriend Antonio op, merkten klomp ijs inplaats van een hart in de borst heeft, openbaart SI wederom haar eigenaardig talent, of - misschien juister uitgedrukt: het talent van Von Sternberg, die dit facet van haar wezen voor zijn fotografische en compositorische gaven zo schitterend weet te ge*

brHete kenmerkende van Mariene als filmfiguur - vermoedelijk is zij in werkelijkheid een volmaakt andere persoonlijkheid maar daar heb* ben wij niet mee te maken, - treedt in de rol van Concha Perez^op wel zeer eenvoudige en rechtstreekse wijze aan het licht. Vee^gecompliceerds is er niet in dit door sommigen als mysterieus betitelde vrouwenbeeld Een vrij eentonig mechanisme herhaalt zich hier in dit lonken en afstoten, welks ware drijfveer, de koele berekening, waar* van elke gedacht; aan hartstocht of genegenheid verre blijft, er m deze nieuwe creatie wel wat heel duidelijk op ligt.

Hfer is geen mysterie te ontraadselen; hier functionneert een werk* tu" van vlees en bloed, - bijna zou men ook in geestelijk opzicht eer moeten spreken van vel en been, want het is een

gemoedsgesteldheid, welke zich in dit wezen belichaamt, waaraan alle

''of« tragiek moeten zoeken in de laatste scènes, waarin Concha de ware liefde leert kennen en thans door haar-eigen^gebon* denheid aan Antonio eerst begrijpt, hoeveel haar bestaan voor den onïlukkigen Pasquallino betekend heeft? Maar zodra het ernst word met de gevoelens, is Mariene er weer naast. Van haar optreden bij het afscheid: dat zij van den geliefden Antonio meente te moeten nemen terwille van Pasqual's thans door haar begrepen liefde gaat weinig overtuiging, laat staan ontroering uit. Zij beanwoordt het otter van den kapitein met een offer, maar ook dit doet zij met dezelfde ironische laksheid, welke haar onafscheidelijke metgezel is.

Marlene's betekenis beperkt zich tot één nauw omgrensd type, maar dit type vertegenwoordigt zij op volmaakte wijze en dit blijft onder al haar wisselende rollen haar onveranderlijke bekoring.

Von Sternberg heeft in deze nieuwe film zijn zin voor uitbundig vertoon volledig mogen uitvieren. Elk milieu, hetzij het een carnavals* feest is of een sigarettenfabriek of een variététheater, wordt tot een roes voor het oog en het oor en soms doet deze overdaad aan ge* raffineerde effecten wel eens vermoeiend aan. Zelfs de troosteloosheid van een duel in de vroege ochtend op een eenzame plaats wordt door

413