ZONDAGSDIENST

weilanden aan de kalme rivier niet veel meer dan een halte langszij den stroom van het leven.

Vaz Dias zond zijn draadlooze uitslagen door den aether, beneden op straat wachtte het aangroeiend publiek op de verschijning van het bulletin achter de glazen van de toonkast. En ondertusschen leefde mijn jonge vriend in het land van de toekomst, waar alles blauw ziet en onze wenschen zoo veel gewilliger zijn om vasten vorm aan te nemen dan in de werkelijkheid. Bescheiden beginnend als jongste verslaggever aan een groot dagblad, liet hij zich zelf vergaderingen, tentoonstellingen en officieele plechtigheden verslaan, de stad doorkruisen op recherche naar nieuws, bekende personen interviewen en impressies schrijven van typische straattooneeltjes. Dan maakte hij promotie en stapte voor 't eerst de raadzaal binnen, het stedelijk parlement, met zijn sfeer van tonnen-belangen, groote bedrijven, uitbreidingsdebatten en forschere politieke stroomingen. En de gemeenteraadsverslaggever werd Kamerverslaggever, overzichtschrijver, die allengs door zijn beheersching van politieke kwesties een leidende figuur ging worden, waar men rekening mee moest houden. Nu waren voor hem alleen de interessante baantjes, de crème de la crème van de journalistiek. Als je van die hoogte terugkijkt naar....

Met 'n schok, als na 'n val in een droom, schrok hij op, zich terugvindend aan het hoekje van de oude sorteertafel. Het carillon van den toren speelde en daarna viel plechtig het vijfde uur van den middag omlaag in zware slagen. Waar bleef Vaz Dias, die om half vijf komen moest? Maar de lampen brandden niet! En met schrik merkte hij, dat het gewicht nog op den haak zat, zoodat het toestel niet ingeschakeld stond. De fout herstellend hoorde hij in de koptelefoon nog juist het einde van de uitzending: „hier verder niets aanwezig, we sluiten nu tot 5 u. 15, hallo, we sluiten nu tot kwart over vijf."

Zoo moest hij dus minstens twee zendingen gemist hebben. Enfin, straks zouden de eerste uitslagen wel herhaald worden. Doch heelemaal gerust was hij er niet op en hij verweet zich zijn onnoozele droomerij, die hem onbruik-