DE HOLLANDSCHE REVUE
521
boven kwamen, maar daarmee werd toch wel een snelheid van twaalf kilometer bereikt Maar een velocipêde beheerschten we zélf en in dezen wagen werd je beheerscht door een geheimzinnige .stuwende kracht, die wel ongeveer hetzelfde moest zijn als van
een locomotief van den trein, maar
daar merkte je weinig van, als je in de wagens zat.
Langs de wegen stonden toen overal nog boomen. De rijen, die er toen stonden, zijn aan den eenen kant overal al weggehaald. De wegen zijn verbreed. Maar toen waren ze er nog, en de olmen en wilgen schoten vlak langs ons, terwijl we gezeten waren op den hoogen bok, een hoogte die ons al levensgevaarlijk voorkwam, en waarbij we nu en dan bukken moesten voor laag hangende dreigende takken, die ons in het gelaat schenen te willen slaan.
Ik voelde het duidelijk.... we reden nu harder dan een rijtuig, het moesten minstens twintig kilometer zijn, die we daar over dat grintpad (met een paardenpad in het midden) voortstoven. De voorwielen schenen te slingeren, want ook de kop van de auto maakte die beweging mee. De kop was alleen een ronde boog, want de voorwielen zaten
DE VROUW, HET TOEVAL en de Kleermaker
184
'WEI MARSTRA AT 82.A
| zorgen voor de toekomst van den man!
recht onder ons, en onder de zitplaats scheen het te koken en te borrelen en
te denderen Iemand sprak ervan
dat nafta, zooals men toen benzine noemde, zeer licht exploiteeren kon, zoodat het gevaarlijk was een sigaar of pijp te rooken. Bovendien was daar geen kans toe, want de wind zou je die uit den mond geblazen hebben. Fel sneed die wind ons in het gezicht. De boomen zwiepten voorbij. Kippen renden met een opmerkelijke lust tot zelfmoord direct op den wagen aan, maar wijl die hoog op de wielen stond, kwamen zij er meestal goed af. Ik weet nog, dat ik de oogen sloot, bij een bocht, waarlangs een kanaal liep, en mij gereed maakte, als wij daar in dat water stoven, in ieder geval te trachten door zwemmen mijn leven te redden. Maar de bocht kwamen we goed om En ineens voelde ik remmen. Ik opende de oogen weer.,., we kwamen bij een getralied tolhek. Een oogenblik later stonden we ertegen aan, omdat de remmen niet voldoende hadden gewerkt, ofschoon de bestuurder die met alle geweld had aangezet.
De tolbaas, die gevlucht was in zijn huis, kwam langzaam weer naar buiten en zag hoe we bezig waren den wagen los te wringen uit de houten latten, waartusschen we eenigzins vast zaten, waarbij ik dapper meehielp. En toen was voor mij in die dapperheid het ijs gebroken. Ik vreesde het ding niet meer, dat zoo snel kon rijden, raakte aan de snelheid gewend, vond het prachtig, dat het ondanks die groote snelheid toch voor een tolhek nog tot stilstand had kunnen komen, en genoot toen ik dacht, dat we weer verder zouden gaan.
Maar dat gebeurde niet. Eerst noodigde de eigenaar ons tot het drinken van een warme kop koffie in de herberg, die aan de tol verbonden was. En met open mond luisterde ik toe, hoe goed dat voor den mensch, maar ook voor den wagen was, om even tot rust te komen na die inspanning en de minstens 15 kilometer, die wij in dat uur al hadden afgelegd. „Wat een heele afstand was, als je dit op de kaart uitlegde en minstens drie uur ver loopen!" Ontroerd van bewondering zat ik naar die uiteenzetting te luisteren. Ik hoorde van gasontwikkeling, van ontsteking, en andere nog minder duidelijke dingen, die een auto zonder paard vooruitdreven, ik mocht zelfs even in de achterbak kijken, waar de machine zat, en waarin onze vriend op levensgevaarlijke wijze zoomaar zijn hand stak, en aan eenige dingen draaide, waarbij ik elk oogenblik vreesde, dat hij door het gas in de lucht zou vliegen.
Maar de auto liep.... De tolbewaarder vluchtte in zijn huis, nadat hij het
hek wijd had open gezet voort
ging het weer het polderland in, en hier een, wat we toen noemden, zeer stijle helling af. Toen gebeurde er iets
Hollandsch-Chineesch-Indisch Restaurant
„BUITENZORG" Laan van Meerdervoort 78 - Telef. 37890
_ 's-Gravenhage
Speciaal aanbevolen adres voor Indische familiën 179 Chineesche en Indische tafel Pension :-t Uitzending van Diners