DE HOLLANDSCHE REVUE
503
herinnering neemt alles dan steeds grootere vormen aan. Neen, maar niets daarvan. Ik zat weer dagen achtereen in stomme bewondering acht a tien uren in de verschillende schouwburgen en het lijkt bijna onmogelijk, maar mijn overtuiging van toen, heeft er nog bijgewonnen. Het Kabubina en het Terkoku theater: de openbaring!" „Het Chineesch tooneel? Heeft u daarvoor ook zulk een groote bewondering?"
„Zeer zeker is dat ook interessant, maar lang niet zoo emotioneerend
voor ons Er gaat niets boven Ja-
Pansch tooneel, in geen land ter wereld. Het is volmaakt in alle opzich-
ten Het Chineesch tooneel staat
over 't geheel op een veel lager plan, zij het dan, dat enkele bepaalde spelers ons ook blijvend kunnen boeien. Zooals bijvoorbeeld dien verrukkelijken vrouwenspeler Mei Lan Fang, die bo¬
vendien aan zijn gezelschap over prima
krachten beschikt Ik zal over al
deze ondervindingen nog wel uitvoeriger schrijven
Tevreden met die belofte, was mijn volgende vraag: „En uw toekomstplannen?"
„Daar kan ik u nog niet veel van meedeelen. Ik kreeg een aanbieding om volgend seizoen weer in het Salzburger
Telefoon 70066 Girorekening 94528
Stadstheater te komen spelen, van mijn vroegeren directeur, maar ik denk niet dat ik dan nog in Europa zal zijn. Ik ga nu om één en ander te regelen naar Berlijn en denk met Juli of Augustus weer naar andere werelddeelen te vertrekken— als alles zoo gaat, als ik het
mij voorstel en zoo gaat het
meestal U hoort daar nog wel van,
geloof me."
„Speelt u nog in Holland?" „Nee, voorloopig denkelijk niet Helaas ik was graag nog eens hier
opgetreden.... maar er rust de laatste
jaren al weinig zegen op ons vak
Enkelingen kunnen misschien tevreden zijn, maar voor de meerderheid is het een debacle. Zooveel ik van mijn vak houd, ik heb er onder deze omstandigheden al weinig plezier in. Als ik bedenk, dat het artistiek en hardwerkende gezelschap Saalborn nu ook weer op straat staat — nee, laat me