500
DE HOLLANDSCHE REVUE
tegen de serreraam geplaatst, afwachtende zijn verder lot. Marie, die weer het eerst leven in zich voelde, monsterde de kast en met weinig appréciatie voor oudheidkundige dingen, raapte ze een stukje mahoniehout van den grond op en hield het tegen de kast aan, zeggende: „O, 't is maar 'n klein stukkie." Daar de kast niet als stuk van overtuiging van openbare schande in den tuin voor de buren tentoongesteld kon blijven staan, belde meneer twee mannen van den Christelijken Volks¬
bond op. Deze kwamen en takelden het
kastje in 'n wip naar boven en op de
plaats van bestemming.
„Wat krijg je van me?" sprak meneer
met 'n zucht, terwijl hij z'n beurs trok.
„Een gulden en vijftig cent, als u
blieft", antwoordde de man.
„Maak er dan maar twee gulden van",
aldus verhoogde meneer het bedrag —
en met 'n „dank u beleefd", verliet het
werkvolk tevreden de woning.
De kosten van reparatie van het oude
geliefde meubelstuk van tante Koba,
het transport van en naar den meu¬
belmaker, met nog eens tweemaal takelen, vielen niet mee en het bleek heel wat meer te zijn dan wanneer men werkvolk in huis haalt om 'n mahoniehouten kastje naar boven te laten brengen.
Ook de glazenmaker, die nieuwe serreruiten in moest zetten, was tevreden met de verdiensten dien dag. „Ze kunnen het best betalen", troostte Marie zich in de keuken en plantte zich breed uit op haar stoel en nam 'n flinke teug koffie — ,,'t was trouwens maar een oud kastje."
— Moeder, waarom laat u Harry toch iederen dag drie uur aan de radio luisteren.
— Als hij dat kan doorstaan, moet hij wel veel van je houden.
— Je zult nooit toestemming krijgen om mij te kussen en als je geweld gebruikt, bedwelm mij dan; de chloroform ligt op een plankje in de badkamer, de eerste deur links.
— Zij woont op de Hoogstraat. Het nummer weet ik niet meer. Het is evenwel gemakkelijk te vinden. Het is het eenige huis zonder radio.
— Fifina, je danst als een Grieksche godin.
— Werkelijk?
— Ja. Grieksche godinnen weten ook niet, hoe een Charleston gedanst moet worden.