442

DE HOLLANDSCHE REVUE

Koudvuur was er al en las het feuilleton in „Het Volk". Af en toe verlichte een breede glimlach zijn gelaat want. er was in dat feuilleton sprake van een vrijgestelde, die de dochter van een schatrijken koek-fabrikant huwt en dan zijn verdere leven in weelde baadt, terwijl hij uit dankbaarheid aan alle arbeiders in de fabriek zijns schoonvaders een radio ten geschenke geeft. Aan het gebruikelijke „wordt vervolgd" gekomen, vouwde hij de krant netjes weer op en staarde peinzend

voor zich uit. Vrijgestelde zijn was nog zoo gek niet. Weliswaar was hij reeds gehuwd en moest hij de gedachte aan dochters van koekfabrikanten of andere goudvisschen laten varen, doch men kon met wat handigheid nog wel op andere manieren rijk worden. Als hij maar eerst Kamerlid was. Nog vier maanden, nee, nog maar drie en 'n halve.... Daar trad de Baron Struyck binnen. Hij had het voorjaar in zijn hoofd. Dat was hem wel aan te zien. Hij droeg een onberispelijk zittend paarlgrijs pak en witte slobkousen. Ook een nieuwe das. Excusez, Chaudfroid, riep hij vroolijk, dat ik 'n paar minuten en retard ben. Dat passeert mij anders nooit. Edoch.... de zon scheen zóó verrukkelijk, dat ik 'n kleine détour heb gemaakt door het Bosch.... ....en zéker naar de kindermeissies gekeken, opperde Koudvuur guitig. De Baron keek hem eerst zeer barsch aan doch geleidelijk ontspanden zich zijn trekken. Dat soort vrouwen heeft niet mijn aandacht, zei hij tenslotte nog 'vrij koel.

Adellijke lui zijn anders vaak niet vies van dienstbooien, antwoordde Koudvuur een beetje gepikeerd. Die oude jonker Duffel uit de Parkstraat is voor 'n paar jaar met z'n keukenmeid getrouwd. Weet u daar niet van ?

Nu wilde het toeval, overigens aan Koudvuur onbekend, dat die jonker Duffel een neef was van de gade des Barons. Het gelaat des edelmans geleek een donderwolk. Als onze voorzitter niet, zooals gewoonlijk, afwezig was, zou ik u tot de orde laten roepen, sprak hij koud. U heeft zich van toespelingen op mijne parentage te onthouden, mijnheer.

op uwe wat vroeg Koudvuur

ACHT-EN-DERTIGSTE ZITTING

beteuterd, hij naa mets Kwaaus nedoeld.

Op mijne parentage. 'Die jonker Duffel is aan mijne gade geparenteerd. ....doet dat pijn, vroeg de ander onnoozel.

De Baron keek ietwat onthutst. Je wist met die mindere lui nooit of ze je in het ootje — dan wel of 't gewoon botheid was. Pijn, sprak hij aarzelend. Neen, pijn niet. Hat is te zeggen, wij, onze famielje, heeft die echtverbintenis als zeer pijnlijk gevoeld. Als u dat bedoelt, Koudvuur, ja, inderdaad, dat heeft ons pijn gedaan. Zeker 'n suikerneef, zei Koudvuur deelnemend.

Het was niet zoozeer om eene overigens vrij aanzienlijke erfenis, die ons zoodoende ontging, hernam de Baron nu op welwillender toon, dan wel om de smet. Om het hachelijke van eulk een alliantie. Gelukkig zijn er geen kinders.

Wat niet is, kan nog komen, zei Koudvuur onheilspellend. Neen, Koudvuur, sprak de Baron, in dit geval niet. Jonkheer Duffel was al

op zijn vijftigste geheel gaga

De vrijgestelde begreep dit woord niet. — Met vrouwen, vervolgde hij, mot je altijd oppassen. Dat ziet u nou alweer aan die kolonel Barker daar in Engeland.

Inderdaad een vreemd, een zéér vreemd geval, meende de Baron. En wat ik nou heelemaal niet snap, hernam Koudvuur, dat is, dat die andere dame, waarmee die zoogenaamde kolonel ook nog getrouwd was, nooit heeft gemerkt, wat voor vleesch ze in de kuip had.

De Baron kuchte. Hoe het zij, antwoordde hij, waar blijven wij,' indien

men tegenwoordig ook al niet meer onvoorwaardelijk iemand's sekse kan vertrouwen. Indien een kolonel een dame blijkt. Hij schudde bedenkelijk het hoofd. Zeg u dat wel, zei Koudvuur. Stel u zich eens voor, dat iemand vandaag of morgen ontdekt, dat de generaal Duymaer van Twist een

ouwe juffrouw is

... .laat u er een aanzienlijk staatsman, die bovendien tot mijnen vriendenkring behoort, s. v. p. buiten, kwam de Baron verstoord tusschenbeide. Te meer, waar zulk een ontdek¬

king in casu practisch uitgesloten is. Iemand van zijn beginselen geeft izich niet bloot. Neemt u liever een ander voorbeeld. Er wil mij zoo gauw geen iander te binnen schieten, antwoordde Koudvuur. Of het moest zijn mijn schoonmoeder zaliger. Het zou mij niets verwonderen als die eigenlijk een kerel was geweest. Fi donc, Koudvuur, riep de Baron verontwaardigd. Van de dooden niets dan goeds!

Ik zie wel, dat u haar niet gekend hebt, gaf de ander terug. Zij zwegen beiden een poos en de Baron presenteerde een sigaar.

Koudvuur verbrak het eerst het stilzwijgen. Hebt u dat schandaal in de krant gelezen, vroeg hij plotseling. Ik heb er mij zelfs ten zeerste aan geërgerd, antwoordde de Baron. Niet genoeg, dat gijlieden u niet ontziet om op gewone dagen het werk met uwe leerstellingen te vertroebelen, waardoor gij andersdenkende radio-liefhebbers het luisteren tot een aanfluiting maakt, doch zélfs op den verjaardag

onzer geliefde prinses moet gij

Vraag excuus, Baron, riep Koudvuur. Ik bedoel een ander schandaal. Dat van Rucphen! Dat ligt in Noord-Brabant. Daar heeft de overheid een bioscoop gesloten, omdat de seksen niet gescheiden zaten. Hebt u 't ooit zóó zout gegeten? Afgezien nog van de vraag, wat ze daar met die kolonel Barker moesten aanvangen, als die 's 'n kaartje voor de bioscoop in Rucphen had gekocht. Zeker in de loge voor twijfelachtige gevallen, besloot hij grinnikend. Dat bericht is aan mijn aandacht ontsnapt, bekende de Baron. Doch ik wil aan uwe mededeeling niet twijfelen. Ik vind het stupide. Men kan de Natuur