I. suriname's oorspronkelijke bevolking.
529
dat om hem te behouden, de Indiaan niet zelden de regels van zijne begrafenis er voor prijs geeft. Het lijk en heel zijn bijbehooren wordt nu met de andere helft der korjaal bedekt en de kuil met aarde gevuld. Daarop volgt de dans, en hiermede is de begrafenisplechtigheid besloten. Een heuveltje wijst in de hut de plaats van het graf aan. Daarop wordt zoolang vuur onderhouden, tot het goed gezakt en met den grond gelijk is geworden. Noodzakelijk moet boven het graf iemand dagen lang blijven slapen, de man wanneer zijne vrouw en deze wanneer haar man er begraven ligt. Tegenwoordig worden van Gouvernementswege lijkkisten aan de Indianen verstrekt.
Deze wijze van begraven is alleen gebruikelijk bij de Caraïben.
De Indianen van den stam der Arrowakken begraven niet, althans nu niet meer, in hunne huizen en houden zich bij de uitvaarten meer aan de gewone praktijken der overige bevolking. Evenals de Boschnegers, lossen ze aan het graf eenige geweerschoten.
Geen Indiaan, tot welken stam hij behoort, zal lang op eene plaats verblijven , waar zich sterfgevallen kort na elkander voordoen : den dood vreezen zij!
Volgens berichten van de historie lieten de Arrowakken in andere gedeelten van Guiana hunne dooden, als het voorname personen gold, onbegraven. De legenden van onze Arrowakken stemmen daarmede volkomen in. Niet onwaarschijnlijk, dat juist dit niet zelden aanleiding heeft gegeven om eene woning te verlaten, waar lijken in ontbinding of in skeletvorm bewaard werden. Wij deuken echter, dat dit gewoonlijk slechts in skeletvorm zal gebeurd zijn.
Het volgende moge dit toelichten en tevens duidelijk maken, dat het gebruik om de lijken te bewaren, tot het lange, lange verleden moet behooren.
Een Arrowaksche vrouw had twee kinderen. Haar man was een jaar dood; zijne beenderen hingen in de hut. De jongen, 7 jaar oud, roept op eens: zie moeder! daar is papa! en loopt meteen naar vader. Deze omhelst zijn kind en geeft het een visch. Eet dien visch, zeide hij, en gij zult groot worden. Toen vloog hij op het skelet aan, sloeg het met een moker stuk, en sprak: weg met die dwaasheid; die beenderen moeten begraven worden!
En daarom begraven zij nu hunne lijken.