— 3o8 —

uw leger verwijderd, het lot er van in de waagschaal stellen en tevens dat van uw land. En wat is er noodig, om zulk een verschrikkelijke verantwoordelijkheid niet op u te laden ? Een kort uitstel om te vernemen wat Napoleon den Keizer, uw heer, denkt voor te stellen." Op deze wijze in 't nauw gebracht besloot prins Liechtenstein te blijven.

„Na de aankomst van den heer de Champagny begonnen onder den naam van voorloopige besprekingen konferenties, die in den nacht van 13 tot 14 Oktober met het onderteekenen van een dokument geëindigd waren, dat dooiden franschen Minister als het ter kennis van den Keizer van Oostenrijk te brengen ontwerp van het vredesverdrag was aangewezen. Na het onderteekenen van het stuk, waaraan prins Liechtenstein alleen deze, en geen andere beteekenis had gegeven, keerde hij om 5 uur's morgens naar huis terug; tegen 10 ure had hij zijn postpaarden besteld, toen hij plotseling bij het aanbreken van den dag kanonschoten hoorde, en op zijn vraag wat dat schieten beteekende, vernam, dat het aan de hoofdstad van Oostenrijk het teekenen van den vrede verkondigde. Hij wilde dadelijk van Napoleon rekenschap over deze zaak vragen, deze echter had juist Schönbrunn met zijn gevolg verlaten.

„Dit is de alleen in beperkten kring bekende geschiedenis van den Weenervrede van 14 Oktober 1809. Een vredesverdrag vol onwaardige trouweloosheid, zonder eenigen volksrechterlijken grondslag."

Wat Metternich in het zesde hoofdstuk over zijn verblijf te Parijs meldt, hoe hij het vertrouwen van Napoleon op een wijze won, dat deze hem zelfs zijn geheime plannen meedeelde, is zeer interessant, ofschoon ook het meeste reeds bekend is. Metternich had bereikt wat hij gewild had; hij wist dat Napoleon door familieverbinding met het oostenrijksche hof dit dwingen wilde, in den ophanden zijnden oorlog tegen Rusland neutraal te blijven. Oostenrijk koos de gewapende neutraliteit en stelde desniettemin een hulp korps van 30,000 man, hetgeen Metternich „een exentrieke politieke stelling" noemt, zooals de geschiedenis er nog nooit een had opgeteekend; maar zij vergemakkelijkte