Marineblad

Sims andere plannen verwachtte, daarbij adviezen gevend: „as you would give if you were handling the situation your self, and if you were running a Navy of your own".

Kennelijk onvoldaan over het antwoord van Sims verscheen de President op 11 Augustus 1917 onverwacht op het vlaggeschip der Atlantic Fleet en hield een redevoering voor de verzamelde officieren.

Hij schijnt wanhopig door het feit, dat de Admiraliteit stelselmatig weigert in te gaan op alle suggesties, die de politici in Washington aan de hand doen.

Hij vindt, dat er deswege niets gebeurt. „Well nothing was ever done so systematically as nothing is being done now".

Hij gelooft aan het toovermiddel en wil dus desnoods van den jongsten officier weten, hoe deze oorlog gevoerd moet worden.

„Ervaring speelt in dezen oorlog geen rol, omdat nooit een oorlog als deze gevoerd werd".

„America is the prizeamateur nation of the world. — Germany is the prizeprofessional nation. Now, when it comes to doing new thing and doing them well, I will back the amateur against the professional every time, because the professional does it out of the book and the amateur does it with his eyes open upon a new world and with a new set of circumstances. He knows so little about it that he is fooi enough to try the right thing".

Er zit in het betoog van den president een zekere kern van waarheid; het is immers niet te ontkennen, dat buitenstaanders dikwijls een zuiverder inzicht over het geheel der strategische problemen hadden, dan de vakmenschen aan het front, doch een juist overzicht van de algemeene situatie is toch minstens noodig om een oorlog te kunnen voeren. Toovermiddelen kunnen invloed hebben, maar werpen niet de grondregelen der strategie omver.

Men vergat maar al te vaak in Washington, dat de oorlog reeds jaren in vollen gang was en niet eerst begon, toen Amerika ging meedoen41). Terecht wijst daarom Sims op het feit, dat zelfs wanneer men geloofde den oorlog beter te kunnen voeren, dan de gealliëerden deden, men toch moest beginnen met zijn volle energie te benutten om de gealliëerden te steunen. De alles overheerschenae tijdfactor eischte snel handelen en meedoen en niet wachten tot een nieuw plan rijp was voor uitvoering. De politici in Washington schermden daarenboven maar al te dikwijls met begrippen der krijgskunde, waarvan zij de portee niet begrepen en waartegen zij deswege zélf voortdurend zondigden zonder het te beseffen.

Hoe wilde men een offensief-optreden opdringen aan de gealliëer-

41) Victory at Sea. Pag. 209.

760