Admiraal Sims 1858—1936

Estimate of the General Naval Situation" van Januari 1918, bezig met het probleem der doelstelling *o). Zij ging daarbij uit van de volgende stelling:

„Het uiteindelijk doel van zeemacht is: steun aan de macht te land. Het effect van zeemacht moet dus worden afgewogen naar de mate van succes, waarmede zij haar rol vervult als steun aan de macht te land. Hieruit volgt de basis van de maritieme taak in dezen oorlog: „Bevorderen van een gunstige beslissing te land".

Oogenschijnlijk een typische continentale gedachtengang, typeerend voor een land met zeer weinig vitale zeeverbindingen. Wordt echter met „landpower" niet alleen bedoeld het leger en wat daarmede rechtstreeks samenhangt, doch het geheele vijandelijke land met bevolking en hulpbronnen, dan kan men geen bezwaar maken, omdat het uitoefenen van economischen druk, waardoor men immers uiteindelijk zijn wil aan den vijand opdringt, (hetzij deze door het middel: zeemacht of door het middel: landmacht wordt uitgeoefend), tenslotte tegen den op het land wonenden mensch gericht is. Dat dit inderdaad bedoeld wordt volgt wel uit de volgende stelling: „Submarine warfare is directed against landpower, upon which seapower rests, and for the maintenance of which it existe solely". Als eerste doel,' dat direct moet worden nagestreefd werd tenslotte gesteld: „To obtain subsurface command of the sea, while still retaining command of the surface of the sea".

Het is voor Europeesche begrippen ietwat zonderling, dat het „Navy Department" het „Oorlogsplan" van de Marine, als men dit zoo noemen mag, mededeelt aan het „State Department", maar voor deV.S. is zulks niets bijzonders, geloof ik. Een zuivere doelstelling en taakomschrijving is natuurlijk steeds belangrijk. Sims stelde in zijn geheele loopbaan op eiken post, bij elke opdracht, zichzelf en zijn ondergeschikten een duidelijk omschreven doel voor oogen en hij wist dit veelal te bereiken, omdat hij volhield en nooit afdwaalde op zijwegen.

In dezen oorlog, niet minder dan in dien van 1898, was echter de directe invloed van de politici op het strategisch gebruik van de vloot te groot. Sims zegt in 1921 van Secretary Daniëls dat „his vountary röle was that of both master-strategist and master-tactician". Daniëls zelf wijdt een geheel hoofdstuk van zijn boek aan „President Wilson as a Strategist". Deze laatste maakte het al heel bont, eerst door in een uitgebreid telegram aan Admiral Sims op 4 Juli 1917 mede te deelen, dat de plannen en methodes der Admiraliteit hem niet krachtig en doeltreffend voorkwam en dat hij van

40) U.S. Naval Planning. Pag. 39—40.

759