Marineblad

De representatieve verplichtingen van den Amerikaanschen vlootbevelhebber vergden zeker veel van zijn tijd. De wijze, waarop hij deze vervulde, is veelvuldig becritiseerd in Amerika. Hij dineerde herhaaldelijk bij den Koning, lunchte met ministers en stond in het algemeen midden in het politieke en society-leven van Londen, terwijl hij daarbij ook te Parijs en elders een gaarne geziene gast was. Dit leven was moeilijk te ontgaan; het was nuttig in zooverre zijn algemeen inzicht der situatie bij de gealliëerden hierdoor verruimd werd, doch het was niet naar den zin van Washington en van de democratische pers.

Geheel ongelijk had men bij dezen kritiek waarschijnlijk niet. Reeds bij zijn vlootbezoek in 1910 gaf Sims blijk, dat hij in redevoeringen licht zijn mond voorbijpraatte en zich daarbij begaf op een terrein, dat in het algemeen niet dat van den Marine-officier is. Sims was geen diplomaat en is het nooit geworden en met vele amateurs op dergelijk gebied had hij gemeen, dat hij juist gaarne op dit terrein grasduinde. Sims was te Londen een populaire figuur. Hij begreep de Engelschen en de Engelschen begrepen hem, men heeft hem bewierookt en met eerbewijzen overladen. Het zijn sterke beenen, die deze weelde kunnen dragen en ik heb uit vergelijking der bronnen niet den indruk gekregen, dat Sims in dit opzicht zeer sterke beenen had.

Een ander punt van kritiek-achteraf, betrof het feit, dat hij er een soort eigen persbureau op na hield te Londen. Men schold hem later in de democratische pers voor „spotlight lover", omdat hij steeds door foto- en andere persagenten gevolgd werd. Inderdaad ziet men veelal ongaarne dezen zucht naar publiciteit bij een vertegenwoordiger der „Silent Service", doch voor sommige maritieme functies is zulks nu eenmaal onmisbaar en zeker geldt dit voor den vertegenwoordiger eener gealliëerde vloot. Het feit, dat in de gealliëerde pers voortdurend foto's en artikelen over de activiteit der Amerikanen verschenen, kon aan de Amerikaansche zaak slechts ten goede komen. Dat het Sims daarbij uitsluitend om verhooging van eigen roem en publiciteit voor zijn persoon te doen was, kan ik moeilijk aannemen. In zijn boek, zoowel als in al hetgeen hij verder gepubliceerd heeft, zwaait hij steeds aan zijn medewerkers zeer veel lof toe en in het misbruiken van het woord „I" gaat hij ontegenzeggelijk veel minder ver, dan de meesten zijner landgenooten. Wanneer Sims uitsluitend zijn eigen carrière en oogmerken voor oogen had gehouden, zou hij zeker bij diverse gelegenheden anders hebben gehandeld. Men maakt een figuur intusschen niet grooter door zijn fouten te verbloemen en wanneer wij hem een zekere ijdelheid verwijten naast onvoldoend politiek inzicht en te ver gaande Engelsche sym-

752