Marineblad

De resultaten werden vastgelegd in een voorloopig manoeuvreerboek, in de practijk beproefd en weder verbeterd om tenslotte te komen tot een geconsolideerde doctrine, welke voortdurend betere resultaten geeft, omdat allen aan de ontwikkeling hebben medegewerkt. Een geconcentreerde flottille-aanval, welke eerst een geschreven order van 1200 woorden met 2 blauwdrukken vereischte, kon naderhand beter worden uitgevoerd na een ontvangst van een sein van 30—40 codegroepen. Dit moge voor den tegenwoordigen tijd niets bijzonders schijnen, wanneer wij ons in gedachten naar het jaar 1913 verplaatsen, mogen we wel concludeeren, dat de Amerikaansche Marine zeker niet de laatste was in het vormen van een degelijke doctrine van het jagerwapen. Men moet met Sims instemmen, wanneer hij betoogt, dat deze methode van samenstellen van „manuals of tactics" groote voordeelen heeft boven de toen, ook in Amerika, gebruikelijke, methode van „commissies", welke voordien gebruikelijk was. Zoo schreef het Navy Department op 27 Februari 1913:

„Het departement bepaalt, dat aan een commissie van ervaren zeeofficieren zal worden opgedragen, tactische voorschriften te ontwerpen voor de torpedojagers, welke voorschriften zullen worden voorgelegd aan het Departement en aan het „Naval War College" en na eventueele discussie zullen worden gedrukt en aan de jagercommandanten ter bespreking zullen worden toegezonden."

Wij vinden Sims' opinie bevestigd, wanneer wij ons herinneren, dat ook onze jager- en onderzeeboottactiek, welke nog het best en het langst de toets der practijk weerstonden, eveneens in de practijk op de vloot in Indië in de jaren 1923—1927 werd gevormd en geconsolideerd. Sims ging zeker niet over één nacht ijs bij zijn onderzoek van tactische problemen. Dit geschiedde n.m.1. als volgt: le. Een tactisch probleem werd uitgewerkt op de kaart en de beste

methode uitgezocht. 2e. Hetzelfde probleem werd door de flottilla in zee als tactische

oefening gehouden. 3e. De oefening werd daarna opnieuw op de kaart uitgewerkt en

besproken.

4e. Het algemeen resultaat werd vastgelegd, opnieuw in de practijk beproefd en zoolang bijgevijld tot de resultaten bevredigend waren.

De vloer van de kajuit van het moederschip „Dixie" diende als manoeuvreerbord. In stilligtijden kregen de divisies afzonderlijke problemen uit te werken in hun verschillende bases.

Het zal niemand verwonderen, dat al spoedig klachten van verschillende commandanten binnenkwamen, die voor dit alles geen tijd

466