208

DE VEREENIGDE TIJDSCHRIFTEN

Pardon de Ploërmel est e'crite, au contraire d'une fagon magistrale, ingénieuse, fine, piquante et souvent poétique.

II y a un abime entre Meyerbeer et ces jeunes gens. On voit qu'il n'est pas Parisien, On voit le contraire pour David et Gounod.

De jongelui waren respectievelijk bijna 49 en 40 jaar. Berlior voelde zich wèl oud.

Wagner had in '60 en '61 gelegenheid maar geen zin om met dezen Faust kennis te maken. Gounod nam 't hem niet kwalijk, vergaderde dikwijls met hem in een comité voor klassieke concerten en hield er, naar de genoodigde meldt in „Mein Leben" als secretaris met onuitputtelijke vlijt zoetsappige notulen; bood hem een dejeuner, waarover de geëerde verzekert dat het allervervelendst was en alleen door de geestigheid van Baudelaire nog eenigszins werd gered; en pleitte warm voor den gevallen Tannhauser. Dat is geen fiasco, voegde hij Wagner's gnuivenden tegenstanders toe, dat is een kabaal. Wij spreken elkander over tien jaar wel nader. Dan neemt gij voor 't werk en den man uw hoed af.

Hij schatte den tijd te kort, maar kon ook niet voorzien dat Wagner tien jaren later den Kaisermarsch en de klucht Eine Kapitulation zou schrijven, en hij de rouw cantate Gallia met woorden uit Jeremia,

Gedurende die tien jaren, waarin zijn Philémon et Baucis en La Reine de Saba zeer teleurstelden, Mireille de nog behouden genegenheid vond en La Colombe weer betrekkelijke zwakheid toonde maar door de met Roméo et Juliette geopenbaarde tweede hooge stijging van scheppingskracht werd gevolgd, had de sinds '69 als Grand-opéra (dus met recitatieven in plaats van parlando's) gegeven Faust hem last en ergernis bezorgd maar ook, behalve 't lidmaatschap der Académie, wijd verbreiden roem en toenemend aanzienlijk vermogen. Wel was hem 't uit-

gaafrecht voor Frankrijk en België met niet meer dan tienduizend francs betaald door den toen als debutant nog bescheiden toegerusten maar wakkeren Choudens, die zijn stoute kinderen tot rede bracht door de bedreiging: als je nu niet ophoudt, ga je mee naar den Faust, en voor de reclame hem zonder genade bovendien zonder honorarium overal heen zond om te dirigeeren of zich alleen maar te laten kijken; wel had hij van Bote en Bock slechts duizend francs kunnen krijgen, van Chappel drieduizend, maar de tantièmes der voorstellingen liepen genoeglijk op, al kwamen er geen uit Engeland, waar ze hem ontgingen door een contractleemte, die hij merkte toen een directeur zijn argeloos gestelde condities beantwoordde met een aanbod om hem als oplichter in de gevangenis te brengen.

Nog een Engelsche wederwaardigheid van hem is hier even te vermelden. Men zal geen omstandig relaas vragen over dat langdurig avontuur met die zangeres mevrouw Weldon. Het begin was een idylle, maar een met veel productief, reproductief en paedagogisch werk (operacompositie, groote concerten van The Gounod Choir, zangklassen); het voorloopig slot een eigendomsrechtproces, dat hem tienduizend pond sterling armer gemaakt zou hebben als het wonderlijke vonnis in Frankrijk voltrokken had kunnen worden; het naspel een driedeelig boek der eischeres en een omvangrijke courantenpolemiek, waarin Rochefort zich weerde voor den gedaagde, die begrijpelijkerwijs niet behoefde te wachten op vergevingsgezindheid van zijn vrouw en door de tragicomische geschiedenis wordt gekarakteriseerd als naïef, zinnelijk, lichtbewogen, lichtgevleid, lichtgeloovig.

Dit geval verkoelde wel eenigermate zijn heel warme sympathie voor Engeland, waar hij tot gerechtvaardigd misnoegen der Parijzenaars, die hem zelfs een naturalisatievoornemen toedichtten, van '70