SPORT IN BEELD/DE REVUE DER SPORTEN

Roeien

Holland-beker weer over de grens...

Unicum in de vier zonder stuurman...

Deze Hollandbekerwedstrijden beloofden een prachtig slot van het roeiseizoen te vormen, maar verschillende factoren hebben ertoe geleid, dat ze maar gedeeltelijk geslaagd zijn. Dat was in de eerste plaats te wijten aan het zeer onvriendelijke weer van Vrijdag, toen er behalve wat officials, roeiers, journalisten en de welwillende politie van Hoofddorp niemand langs de Ringvaart te bekennen viel, daar het verblijf er vrijwel onmogelijk was. Oók in de persauto, waar de hardnekkige regen de bedekking wist te verschalken.

Zaterdag, tweede en slotdag, was het beter. Hoe aandoenlijk mooi is toch soms het Hollandsche klimaat. Een schoone herfstdag, volop zon, geen wind en spiegelglad water dus. Waren er aanvankelijk wat races, die niet de moeite waard bleken: later werd ruimschoots vergoed, wat de geheele Vrijdag niet heeft kunnen bieden.

*

Wij hebben den indruk, dat het 't volgend jaar wat moeilijker zal zijn Duitsche ploegen hierheen te krijgen. In Berlijn constateerden we het enthousiasme, waarmede verschillende ploegen en scullers naar Amsterdam werden gestuurd. Maar hier kwamen de gasten tot de ontdekking, dat er niet genoeg goede tegenstanders waren om aan die ploegen en scullers het hoofd te bieden. Aldus kregen wij twee eindstrijden (in jonge skiff A en B) van Duitschers tegen elkaar, die niet bijster spannend waren, daar er te veel verschil in kracht was en de jonge doublé scull, die bestond uit W i I I i F ü t h van Rüsselsheim en Heinz Muller van de R.C. Saar ging Vrijdag alleen over de baan. De senior doublé skiff kreeg partij van het duo C o x-P i e t e r s e, ongetwijfeld twee brave lieden, maar zij bleven een straatlengte achter bij hun tegenstanders. Hetgeen ook niet anders te verwachten was. Of de Duitschers al die gemakkelijke overwinningen echter prettig gevonden hebben is een tweede ....

Goed partij heeft Nereus gegeven in de stuurmanlooze vier, de Amsterdamsche acht tegen de Mainzer R.V. en last but not least de Hoopsculler M o 11 z e r tegen Von Opel in het hoofdnummer.

* *

Om even terug te komen op de stuurmanlooze vieren. S c h o o r I, de boeg der Nereiden, kwam op 500 meter tot de ontdekking, dat zijn spit, welke hij reeds overwonnen waande, hem kwam plagen. Gelukkig was de race zelf niet reeds 500 meter verroeid, maar geschiedde het tijdens oproeien naar den start.... En uit de auto, die in de file stond langs den kant werd Van Ogtrop opgeduikeld, die — ongetraind — S c h o o r I moest ver-

De winnaar van den Holland-beker: George von Opel.

vangen .... Er waren genoeg liefhebbers... S. de Wit, B a r t I e m a en nog een paar, maar Van Ogtrop was toch de geschikste .... Gauw trok Schoorl z'n shirtje uit en het bordeaux-roode jasje van Van Ogtrop aan en in no time was de „Ersatzman" overgeheveld, van den wal, niet in de sloot, maar in de giek .... En het is tenslotte opperbest gegaan. Deze Nereusroeier volgde prachtig, niets verried feitelijk, dat hij zoomaar plompverloren was ingevallen .... Met eere verloren de Amsterdammers met anderhalve

lengte. * *

*

Dat was met den eindstrijd der achten — en niet te vergeten natuurlijk het hoofdnummer — een der aardigste kampen van beide dagen. De Amsterdamsche acht!

Een combinatie van eenige roeiers van Amstel, Nereus en De Hoop. J e n s zat slag. Onder leiding van dr. M e u r e r hebben de jongens getraind en we moeten zeggen, dat het resultaat ontzaggelijk is meegevallen. Hier was inderdaad een uitstekende acht in actie en dat ze tenslotte maar met twee lengten verloren heeft tegen de doortrainde ploeg der Mainzer Ruder Verein strekt haar tot eer. Deze acht heeft inderdaad de mogelijkheden van combinatie aangetoond, een mogelijkheid overigens die in het buitenland bewezen is. De acht deed het zeker niet kwaad, hoewel niet te ontkennen was, dat er méér eenheid in de Duitsche ploeg heerschte. *

Von Opel heeft het hoofdnummer gewonnen. Maar de Duitscher heeft er hard voor moeten werken al zegevierde hij met vijf lengten. Toevallig hadden we voor dezen eindstrijd een gesprek met hem gevoerd, waarin hij deed uitkomen hoeveel werk een sculler moest verzetten alvorens hij tot de — gemakkelijke of moeilijke — overwinning kon geraken. Hij wilde daarmee maar zeggen, dat de eerste duizend meter zoo belangrijk zijn en dat het publiek, dat aan de finish staat, daarvan niets ziet. Men oordeelt alléén over de conditie van een roeier .... aan het eind. En in dezen eindstrijd is veel van wat hij bedoelde, uitgekomen. Die eerste duizend meter werd er tusschen beide scullers een ontzaglijke strijd geleverd. M o I t z e r, lang en mooi scullend gaf zijn tegenstander, die nog op 1000 meter met hem gelijk was, handen vol werk. En zoo'n boord aan boord strijd is moordend. Eerst op 1200 M. had Von Opel een lengte en hoewel Moltzer er nog alles aan deed bleek de Duitscher toén meer in z'n mars te hebben. Zoodat het snelle wegloopen feitelijk geschiedde na de 1400 M. En het publiek kreeg natuurlijk een landgenoot te zien, die vijf lengten achter lag. Niet wetend, dat hij een kranige race achter den rug had. Moltzer is sterk vooruitgegaan en 't is te hopen, dat hij Holland's Hope wordt. Want die hebben we in het skiffnummer meer dan noodig .... L. I.

De winnende acht van de Mainzer Ruder Verein en de gecombineerde Amsterdamsche ploeg.

2