Nederland-Indië

Wereldrecordploeg gehuldigd. En nog een, niet minder verdiende, huldiging. De methode-Maier gelanceerd, met Voorloopig succes. Het „Indische" leger wint met glans.

De voorzitter van het comité „HollandIndië te water", Joh. Pootjes heeft enkele hartelijke woorden gezegd tegen .,de vier" van onze wereldrecordploeg dames-estafette en hij heeft ze voor hun prestaties een souvenir toebedeeld namens de Soerabajasche zwemclub „Neptunus", — een gouden Neptunustand!

Dan laat die woorden volgen door andere, die van niet minder waardeering getuigen. Deze zijn gericht tot haar, die nu naast hem staat, een kleine vrouw met al zilvergrijs haar, in een blauwen badmantel.

En die hem nu bedankt voor die hulde in zinnen, die haar typeeren, en die meteen den levenslust verklaren, die tintelt achter de brilleglazen.

— Als ik zwemwedstrijden zie, — dan lééf ik!"

En zooals zij dat zegt, voelt ge wat dat beteekent, beseft ge dat dit niet zoo maar een zinnetje is. Mevrouw T r i ebeis-Koens — is ze waarlijk 73?, is dat géén verhaaltje? — lééft in haar sport, ze is ervan doortrokken, van top tot teen, deze zwemmoeder. De Indische zwemwereld bracht haar hulde hier aan één, die haar ruim, héél ruim, verdient.

De tweede ontmoeting Nederland— Indië, waarvan de organisatie wederom door het comité „Holland Indië te water" opgedragen was aan „Het IJ" had onder andere omstandigheden plaats dan de eerste: in den tusschentijd sloot de Indische zwembond zich bij den Nederlandsche aan. Die gebeurtenis was het verheugend resultaat, dat met den eersten wedstrijd was beoogd.

Deze nieuwe twee-strijd kenmerkte zich — lag het aan den zonnigen Mei-dag, aan de vlotte leiding? — door een verkwikkelijken opgeruimden geest. Van het begin — en dat was een enerveerende, mooie 100 M. vrije slag heeren! — tot het einde was het een middag, waarop de zwemsport propaganda voor zichzelf haakte, zonder het bewust te willen, en daarom des te treffender.

Al direct veroverde Indië zich een voorsprong daar Kreffer (I min. 3^5 sec-) en M o o i op de 100 M. vrije slag zich resp. eerste en tweede plaatsten.

Op het nummer, waarop Nederland Punten moest verzamelen — de 100 M. schoolslag — liep het anders dan verwacht werd.

De 100 M. schoolslag bracht het volgend zestal aan den start: voor Indië, Maier, Metman, Sip-

k e m a; voor Nederland, Kruithof, Jongbloed en Verhoef. Al direct lag Maier vóór om zich regelmatig iets verder van zijn concurrenten af te scheiden. Men kon zich echter toen al verbazen over zijn ongebruikelijken beenslag. Maier eindigde als eerste, maar pas nadat hij zijn schoolslag-interpretatie voor een prominent K.N.Z.B. college nader had gedemonstreerd kreeg hij zijn eerste plaats toegewezen !

Men mocht — aldus verklaarde voorzitter JandeVries ons — niet anders doen dan Maier als winnaar aanwijzen. Ook al was er de overtuiging hier niet met een zuiveren schoolslag te doen te hebben, aan de reglementen viel niet te ontleenen, dat déze methode onzuiver was. Inmiddels, om in de toekomst zekerheid te hebben, zal aan de Fina uitsluitsel worden gevraagd. Wat noodig is: want de methode-M a i e r zou, indien getolereerd, de zeis zijn, die vlot alle schoolslagrecords omver maaide. En het zou stellig niet alleen M a i e rzijn, die daarvoor zou zorgen!

Onze wereldrecordestafetteploeg, in den aanvang genoemd, kon niet winnen, wat allerminst een schande was. Want tegenover het Ned. kwartet waren gesteld 8 „Indische" meisjes, die haar 8 X 50 M. in 4 min. 392/5 sec. aflegden tegen de Hollandsche meisjes haar 4 X 100 M. in 4.394/5 min.

De rugslag werd gewonnen door Metman, de Indische estafetteploeg 4 X 200 M. won van de Nederlandsche (met 9.551/,; sec); de Indische polo-dames zegevierden met 3_Q en de heeren speelden gelijk (2—2). Met als totaal gevolg, dat Indië een ruime eindzege van 159—110 punten behaalde.

Voor den 16-jarigen Y-zwemmer W. G e e r I i n g was het een gelukkige middag; deze veelbelovende jongeling stelde zich in het bezit van het nationaal

record 500 M. vrije slag, dat hij bracht op 7 min 0.4, het oude record daarmee met 3 4/5 sec. verbeterend.

HAN G. HOEKSTRA.

ZONDERLINGE K.N.G.V. MANOEUVRE

De notities, welke wij maakten over het K.N.G.V. en zijn — toen nóg scheidenden — voorzitter zijn inmiddels door de feiten achterhaald.

Het K.N.G.V. bestuur heeft n.l. zijn decisie i.z. de Olympische Spelen herroepen, omdat die beslissing — niet deelnemen te Berlijn _ was genomen op gronden, die volgens een uitspraak van de laatste jaarvergadering niet in aanmerking mochten komen.

Alsnog — zoo werd verklaard — zal overwogen worden, of deelneming uit technisch en finantieel oogpunt, mogelijk is. Dr. Reys heeft naar aanleiding daarvan besloten op den voorzitterszetel te blijven.

Het moet ons van het hart, dat we deze manoeuvre van de K.N.G.V. leiders allerminst kunnen bewonderen.

Wanneer een besluit wordt genomen in een zoo belangrijke kwestie als deze, dan mag men veronderstellen, dat zulks gebeurt door serieuze bestuurders na serieuze besprekingen.

En wanneer dan later die beslissing ongedaan wordt gemaakt met de nuchtere aanteekening, dat een principieele uitspraak van de jaarvergadering over het hoofd was gezien, doet dat wonderlijk aan.

Men krijgt nu den indruk, dat de K.N.G.V. bestuurderen ter jaarvergadering watjes in hun ooren hebben gehad!

5