Noord Nederland in den aanval tegen de Noord Duitschers in het Be Quick-stadion te Groningen.

WAAR DE VOETBAL ROLDE

P.S.V. aan den kop — H.B.S. behouden

De voetbal rolde dezen Zondag over harde, droge terreinen, waarop een verkwikkend lentezonnetje zijn stralen wierp. Ideaal weer voor de toeschouwers, die bij de belangrijke wedstrijden te Eindhoven, Amsterdam, Groningen en Den Haag bij duizenden de tourniquets passeerden, ideaal weer dus voor de penningmeesters, doch de spelers zouden het bij deze zware wedstrijden wel iets minder zonnig gewenscht hebben!

Met Noord Nederland—Noord Duitschland werd het internationale seizoen voor ons land afgesloten; de geheel uit Groningers bestaande Noordelijke ploeg deed het nog een graadje beter dan eenige maanden geleden de Oostelijke ploeg, die in Dusseldorf aan West-Duitschland een gelijk spel afdwong, het werd in het Be Quickstadion een 3—1 zege voor onze landgenooten, de derde overwinning pas in de reeks van twintig wedstrijden sedert 1913, waarvan de Noord Duitschers er vijftien wonnen (eenmaal werd het een gelijk spel).

Een kranige rehabilitatie is dit voor het Noordelijk voetbal na het teleurstellend spel op de Zwolsche districtswedstrijden; de 14.000 toeschouwers konden tevreden zijn over het spel van onze landgenooten, die in zes spelers van de kampioensploeg Velocitas een goede kern hadden. Noord Duitschland had zich de luxe gepermitteerd om niet de sterkste ploeg af te vaardigen; zes spelers van Werder en vier van Arminia benevens den bekenden doelman Kath van Saulet Georg werden sterk genoeg geacht, maar een volgende maal zal men de internationale krachten als Stürck en Rohwedder en hun clubgenooten van de Hamburger kampioensclub Eimsbüttel niet weer thuislaten, dat recht heeft Noord Nederland zich verworven door deze kranige 3—1 zege.

In de kampioenscompetitie gebeurden vreemde dingen na de twee weken gedwongen rust. Wie toch had kunnen denken dat de Ajaxverdediging, die in de eerste helft der kampioenscompetitie (vier wedstrijden) slechts één doelpunt tegen zich had gekregen, in de laatste tien minuten van P.S.V.—Ajax driemaal gepasseerd zou worden, waardoor de I — I stand gewijzigd werd in een daverende zege voor P.S.V., de club met den productiefsten aanval uit deze competitie (zestien doelpunten in vier wedstrijden).

En wie had kunnen denken dat Go Ahead zich een 2—0 voorsprong op de zwakste en onproductiefste der vijf kampioensclubs nog zou laten ontnemen in de tweede helft? Toen in het stadion de rust met een 2—0 voorsprong voor Go Ahead was gekomen, leken de roodgelen safe; gesteld al het feit dat D.W.S. na ruim 8 uur kampioensvoetbal eindelijk eens 'n goal zou maken, dan zou een tweede doelpunt voor de blauwzwarten een wereldwonder moeten zijn. En toch kwam dat wonder, zij het dan ook door een scheidsrechterlijke fout; volkomen noodeloos raakte Go Ahead een punt kwijt, dat een geroutineerd elftal als de Deventer ploeg zich feitelijk niet had mogen laten ontnemen.

Op Hemelvaartsdag valt nu voor een belangrijk deel de beslissing bij Ajax— P.S.V. Als de Eindhovenaren die klip omzeilen, kan men in de Philipsstad serieus gaan denken over kampioensfestijnen met dit elftal, waarbij Boumans, van Run, Hermens, v. d. Broek en de Visser ook deel uitmaakten van de P.S.V.-ploeg, die zes jaar geleden kampioen van Nederland werd tegen Feyenoord, Sparta, Go Ahead en Velocitas.

Met drie verliespunten minder dan Ajax en Go Ahead, die precies gelijk staan (ook in doelcijfers) heeft het nog onge¬

slagen P.S.V. zich plotseling een fraaien voorsprong veroverd:

P.S.V. 4 3 I - 16—7 7

Ajax 5 3 - 2 5-5 6

Go Ahead 5 2 2 19-9 6

Velocitas 4 112 5-5 3

D.W.S. 6 — 2 4 2—11 2

In de promotiecompetities om een plaats in de eerste klasse deed H.B.S. het beter dan Overmaas, Vitesse, Frisia en vermoedelijk ook Willem II: de Houtrustenaren hebben zich weten te handhaven door H.V.V. in den beslissingswedstrijd met 2—0 te slaan. Enkele weken geleden toen de zwartjes uit de eerste helft van hun degradatiecompetitie slechts één punt uit twee wedstrijden veroverd hadden, leek de kans op behoud miniem, maar nog juist op tijd herstelde H.B.S. zich: driemaal achtereen streed een energiek en eensgezind H.B.S. volle anderhalf uur en driemaal achtereen werd gewonnen. Het leek wel alsof met het zomercostuum van wit shirt en roode broek, waarin de getransformeerde kraaien deze degradatiewedstrijden speelden zooals ook in 1912 tegen U.V.V. het geval was (met hetzelfde succes!) alle laksheid verdwenen was, als werkelijke roode duivels streden de Houtrustenaren voor het behoud van hun dub.

Hoezeer het ons ook spijt voor H.V.V., dat ten aanschouwe van 18.000 toeschouwers op het V.U.C.-veid geslagen werd we gelooven toch dat H.B.S. de sterkste is van het drietal gegadigden voor het eerste klasseschap, waarvan H.B.S. en H.V.V. met vijf punten eindigden (zonder den beslissingswedstrijd mee te tellen) en O.D.S. met twee punten.

In Hengelo speelden de club van dien naam en Vitesse een wedstrijd, die van elk belang was ontbloot omdat S.C.H. reeds gezegevierd had in dezen driekamp. Hengelo won met 6—3 en eindigt dus met 5 punten vlak onder S.C.H. (6 pnt.) en ver boven Vitesse (i pnt.).

Willem II, dat zich vorige week op voet van gelijkheid had gesteld met Roermond, faalde ditmaal. Tweemaal namen de tricolores de leiding tegen Middelburg, tweemaal maakten de Zeeuwen gelijk en deze 2—2 uitslag is wel heel sterk in het voordeel van Roermond, aangezien de club van Massy geen moeite had met het reeds uitgeschakelde Palemig (9—4). De laatste wedstrijden moeten de beslissing brengen: bij een zege in Middelburg is Roermond weer eerste klasser, maar ze zal het daar niet gemakkelijk krijgen, vooral niet omdat Middelburg zelf nog een kansje, zij het dan ook een klein kansje, heeft om er via beslissingswedstrijden te komen als Willem II op het Palemigveld faalt. Roermond heeft echter „de kans van den dag", men oordeele zelf:

Roermond 5 3 I I 17-9 7 Willem II 5 2 2 19-8 6 Middelburg 5 13 1 8—5 5 Palemig 5 - 2 3 9-22 2

4