SPORT IN BEELDiDE REVUE DER SPORTEN

VOETBAL.

Iets Scheefs!

Men schrijft ons het volgende: In uw rubriek Critische Notities in het vorig nummer lees ik, dat op een bestuursvergadering van den K.N.V.B. een ernstig woord gesproken is over de declaratie van spelers en scheidsrechters. Uit hetgeen verder volgt blijkt, dat de heer K i p s op deze vergadering spelers en scheidsrechters heeft beschuldigd van bedrog en gedecreteerd heeft daartegen maatregelen te nemen. Ik weet niet of dit precies zoo aan de notulen ontleend is, doch ik neem aan, dat dit inderdaad niet op de fantasie van uwe redactie berust.

Wanneer de heer Kips dat werkelijk gezegd heeft, dan zou ik willen vragen, waarom de heer K. tot bestuursvergaderingen wordt toegelaten. De heer Kips is oud-bestuurslid en tevens eerelid van den bond. Maar waaraan ontleenen eereleden het recht aan de debatten op de bestuursvergadering deel te nemen en daarin niet alleen een adviseerende stem, doch zelfs een decreteerende stem te hebben? Beleefdheidshalve zal men een eerelid, die dat vraagt, de toegang tot de bestuursvergadering stellig niet weigeren. Doch daarmee moet het ophouden. De statuten zeggen nadrukkelijk, dat het bondsbestuur belast is met het regelen der bondszaken. Dat eereleden „meebesturen" lijkt me zeer ongewenscht. Op die manier zou de geest uit een periode, die lang achter ons ligt en waarmede de vereenigingen thans niets meer te maken willen hebben, toch nog steeds invloed op de leiding van den bond blijven uitoefenen! Zelfs acht ik het uit den booze,

dat men bestuursleden uit een vroegere periode tegenwoordig nog aan het hoofd plaatst van een belangrijke commissie als de commissie omtrent het amateurisme. De tijd van de idealen, zooals de heer Kips er nog bezit is voorbij. We leven in andere dagen, de leiding van de commissie voor het amateurisme moet volgens mij in handen zijn van iemand, die op het oogenblik met beide beenen in de voetballerij staat en die dus uit persoonlijke ervaring weet wat er in de voetbalwereld omgaat. Men moet — en bij mij is dat stellig het geval — respect hebben voor hetgeen mannen als Kips, M u I i e r, Engelb r e c h t en anderen voor het Nederlandsche voetbal hebben gedaan, maar ik geloof dat de voetballers van thans alleen bestuurd en eventueel op de bestuursvergaderingen becritiseerd wenschen te worden door mannen, die ze zelf hebben gekozen.

En dan nóg iets. Aan vereenigingssecretarissen, of secretarissen van plaatselijke bonden is verweten — dat ze hun vrouw als bezoldigde secretaresse in dienst hadden. Eerlijk gezegd, vind ik daartegen niets in te brengen. Charité bien ordonnée commence par soi même! Ik heb echter sterk den indruk gekregen, dat de commissie voor het amateurisme dat niet juist vindt en ook het bestuur dergelijke toestanden minder gewenscht acht. Dezer dagen nu werd mij medegedeeld, dat een dochter van den voorzitter van de commissie voor het amateurisme op het bondsbureau in dienst is gesteld aan de afdeeling die het werk van de bedoelde commissie uitvoert. Als het bondsbestuur dit goedkeurt dan zal het ook geen bezwaar mogen maken tegen de combinatie echtgenoote-secretaresse. Daar zie ik tenminste geen verschil in!

WIELRENNEN

De ,,nieuwe

Ned.

Wielerbond

Moment uit de korfbalwedstrijd Noord—Zuid, op het Amsterdamsche Parkschouwburgterrein.

12

Onfrissche mentaliteit.'

De Ned. wielerclubs, die eenigen tijd geleden — onder aanvoering van enkele Amsterdamsche malcontenten — tegen het N.W.U.-beleid in het harnas kwamen, hebben zich Zondag j.l. in een bond vereenigd. Wij hebben in deze kolommen ons standpunt t.o.v. deze heeren — die 80 grieven hadden verzameld — reeds uiteengezet.

Over deze organisatie, die „Nederlandsche Wielerbond" werd gedoopt, zullen we dus niet veel meer zeggen. Slechts dit.

In de oprichtingsvergadering te Utrecht heeft de voorzitter dier vergadering deïen fraaien zin geuit:

„Konden we den bestuursleden, die naast den heer Swaab de Beer staan,

HENRI PELISSIER -J-

Met Henri P e I i s s i e r, die vorige week óp tragische wijze om het leven kwam, is een van de sterkste wegrenners overleden. Pelissier was de man, die op zijn eerelijst vrijwel alle groote wegwedstrijden heeft prijken: voor den oorlog won hij o. a. Milaan—San Remo en Milaan—Turijn. In 1918 brak zijn glorietijd aan, Parijs— Roubaix, Parijs—Tours, Parijs—Brussel, enz., enz., zagen hem als winnaar, terwijl hij in 1924 in de Ronde van Frankrijk zegevierde. Henri Pelissier werd 46 jaar.

OTEL - PENSION - RESTAURANT

't VELTHUYS - HATTEM

Huis eerste rang, alle moderne comfort Garage - Stroomend water Schitterende eigen boschwandeling Golflinks in onmiddellijke nabijheid Telefoon 17 dag en nacht Ge renommee rde keuken

positief de verzekering geven, dat zij in de toekomst hun baantje zouden blijven behouden, dan zou de reorganisatie, zooals wij die wenschen in de N.W.U., reeds een voldongen feit zijn geweest." Deze mentaliteit, dunkt ons, kwalificeert dezen club-oproer afdoende!