DE REVUE DER SPORTEN De Gecombineerde Nederlandsche Sportbladen

SPORT IN BEELD

Met Nederlandsche sportlui in het Buitenland

„Wanneer het oude verdwijnt en het nieuwe verschijnt dan denk je nog wel eens aan al die belevenissen met sportlui over de grenzen"

— In het nummer van Oud en Nieuw moeten we wat van je hebben over het reizen met Nederlandsche sportlieden naar het buitenland ....

Als ik terugdenk aan de laatste vijftien jaren van mijn sportjournalistieke loopbaan dan zou je boekdeelen kunnen vullen van de belevenissen over de grenzen. Pagina's met een traan en een lach .... Als een wervelwind suizen de feiten en feitjes door je hoofd. En je weet niet waar je het eerst moet beginnen. Reizen naar Scandinavië, Engeland, Spanje, Duitschland, Zwitserland, Parijs, Bretagne, door de lucht, per boot of trein: 't is een caleidoscoop, die allerlei beelden naar voren haalt.

Oud en Nieuw!

Och, wat is oud en wat is nieuw, 't Nieuwe is als het oude en omgekeerd. Nee, toch niet. Vroeger, jaren en jaren geleden, toen ik voor de krant op reis ging, was 't toch heel wat anders. Ik herinner me nog heel goed, dat we wereldkampioenschappen wielrennen in Zürich gingen verslaan. Toen had je Hoornberg nog, die zich voor de zaak interesseerde. Toen was GuusMouss a u I t nog in z'n volle fleur in de journalistiek. Waar blijft de tijd ? Telefoneeren van Zürich naar Amsterdam bestond niet en dan seinde je maar. Een paar honderd woorden en klaar was kees. Nu? Overal waar je bent kolommen per telefoon en het maakt feitelijk niets uit of je thuis zit of in het buitenland. Dat hebben we de laatste maanden maar al te goed kunnen constateeren. Niet zoodra waren Parmentier c.s. in Albury aan den grond of er is met hen getelefoneerd en in Alicante met de Snip'eraars dito dito.

— Toch wel interessant, om altijd met de sporthelden mee te trekken, zei me eens iemand. Och, soms wel, soms niet. De voetbalhelden van het Nederlandsche volk zijn in een trein soms net kinderen. Als je eens rustig wilt slapen op een vermoeiende reis, is 't een van de alledaagsche dingen, dat je bij het ontwaken je voeten vastgebonden vindt. Of dat je niet tot slapen komt, daar de een of ander een heerlijk frisch glas water toevallig over je hoofd uitstort.

Dit jaar werd in Parijs een hockeywedstrijd gespeeld. Ik geloof, dat we met 4—2 zijn geklopt. Maar niettemin heerschte er na afloop een uitbundige vroolijkheid en in Hotel Commodore vlogen de sticks en koffers door de lucht, 't Was een en al plezier, wat de klok luidde. Maar om die klok ging het! Juist gingen we over in zomertijd, daar in Parijs, en portier noch iemand anders kwam op tijd tot de ontdekking dat de trein, die de schare naar Holland moest brengen om kwart over elven vertrok instede van om kwart over twaalven. In volle vreugde werd tot half twaalf het feest gevierd. Taxi's kwamen voor, drukke afscheidsgroeten. Het was een verademing, toen ik de heeren goed en wel op weg naar Amsterdam en omstreken waande.

Twintig minuten later werd de heele zaak weer uitgeladen!

Trein weg! Ik zelf ging den volgenden dag terugvliegen en slaagde er nog in wat anderen mee te krijgen. Maar heel wat spelers hebben den voetbalwedstrijd Holland—Ierland gemist, die den Zondag na dien Zaterdag zou worden gespeeld.

Ik geloof, dat het een merkwaardigheid is van Hollanders, dat ze na afloop van een of ander sportevenement iets luidruchtiger

moeten zijn dan een gewoon mensch. Toen in September de Europeesche athletiekkampioenschappen werden gehouden te Turijn, ontmoette ik in deze Italiaansche stad des avonds tegen twaalf uur een hossende massa, die hardnekkig trachtte „vreugde" te maken, 't Ging wat wild en 't kostte iemand, net als Alva, z'n bril, maar de groote stemming van een Amsterdamschen hartjesdag zat er toch niet in. Overigens bewaar ik aan deze athletiekkampioenschappen schoone herinneringen en ik geloof niet, dat ik ooit een dubbelvoudigen Europeeschen kampioen heb meegemaakt, zoo eenvoudig als Chris Berger.

Niet altijd behooren deze tochtjes voor den journalist tot de „uitjes" al blijft het natuurlijk prettig in den loop van een jaar de sporthelden van Nederland op hun wegen te kunnen volgen. In November van dit jaar riep Bern weer. In drie dagen heen en terug. Na de overdreven belangstelling voor Milaan waren de helden weer tot normale proporties teruggebracht. Na hun zege hebben de overwinnaars het niet getroffen. Bern was té rustig.

Wanneer het Oude verdwijnt en het Nieuwe verschijnt och, dan denk je nog wel eens aan al die belevenissen met sportlui over de grenzen. Dan overpeins je, hoe tal van gezellige collega's van het „reis-tooneel" verdwenen zijn. Meerum b.v. 'tJachtige, vaak zeer nerveuze werk is hem misschien een tikje te machtig, 't Is prettig met Nederlandsche sportlui over de grenzen te zijn, maar de geweldige belangstelling voor de sport in ons land eischt den journalist geheel op en hij heeft vaak geweldige moeilijkheden te overwinnen om in no time het nieuws in het vaderland te krijgen.

En ik vraag me af, welke sportlui we in de toekomst zullen vergezellen. Met weemoed zie je ouwe bekende figuren verdwijnen, gloednieuwe verschijnen.

OUD EN NIEUW.

LEX IZAKS.

Hij: Je geloofd niet aan mijn moed buiten den boksring ! ! ! ! nog één woord ... en ik steek hier de straat over.

5