VOETBAL

Notities bijl de Amsterdamsche derby

llllllllllllmmiiiiiimn i i m

Clubliefde.

Met een variant op „Once a golfer, always a golfer" kan men hetzelfde beweren voor den rasechten, onvervalschten A.F.C.-man. Eens een A.F.C.er, altijd een A.F.C.-er.

En of hij nu bij E g g e r s z'n biertje drinkt of ergens in de Oost in een of andere kampong van ijskoude split jes geniet. . . . A.F.C.-er voelt hij zich en blijft hij in hart en nieren.

Een en ander is wel bewezen door het feit, dat de oudste Amsterdamsche voetbalclub haar eigen cachet heeft be ■ waard en heden ten dage nog een krachtige, bloeiende vereeniging is, met een respectabel aantal jongere leden die het bestaan der club verzekeren.

Competitievrees.

Onlangs had ik het genoegen mijn ouden vriend Wim Dorenbos te ontmoeten, de Blauwwit pracses weidde enthousiast uit over de enorme vooruitgang in spel en techniek van Blauwwit, verkregen door een kundige en intensief doorgevoerde training onder leiding van den dezen zomer aangeworven Oostenrijkschen prof. Lougin, „Weet je nog, dat we indertijd in de eerste klasse van Ajax in friendly games, invitatiewedstrijden of bekertournooien geregeld konden winnen, maar in competitiewedstrijden nooit een voet aan den grond kregen?"

Tja.... meesmuilde ik en ik geloof, dat een van de voornaamste reden hiervan was, dat de Blauwwit-spelers te veel wilden doen, extra zwoegden en extra sjouwden en zoodoende alle techniek en tactiek er door vergaten.

Juist.... welnu, we hebben getracht dit te veranderen en gelooven er in geslaagd te zijn een elftal te vormen, dat goed combineert en begrip van positiespel heeft.

Tja.... meesmuilde ik weer

on verra.... en ik heb gezien!

Het wedstrijdverloop.

Voor de rust vergat de jonge A.F.C.doelman Burger een paar keer, dat hij vóór alles doelverdediger is en geen derde back, de achterspelers waren tusschen twee haakjes vrij zwak en dit kostte twee doelpunten.

Niettemin was de voorsprong van

Blauwwit van 4—1 met half time volkomen verdiend, alleen reeds door het feit, dat er in het opstellen en aanvallen meer systeem zat en men moet bekennen, dat dat soort voetbal, combinatie van hersenwerk en tactiek veel aangenamer is om te zien en wat meer zegt, ook productiever.

Enkele tips.

Echter voorkome men, dat twee spelers tegelijk naar den bal toeloopen, de Lange en Westphal bezondigden zich in hun te groote ijver eenige malen hieraan.

Tevens moeten de binnenspelers niet het werk van de buitenspelers trachten over te nemen, daardoor ontstaan misverstanden, men loopt elkaar in den weg en tevens wordt het wegwerken van den bal door de middenlinie deitegenpartij er door vergemakkelijkt.

A.F.C. is een éénm:nselftal.

Van één speler moet alles komen en wel van Charles L u n g e n, de centre forward, die de drie goals scoorde, waarvan het eerste een „real beauty", een bliksemsnelle hoofdbeweging op een hoogen ba? van W e v er i n k, den linksbuiten en de bal zat niet in de handen van den onthutsten Tcrwcrda, maar achter hem m het net. In deze omgeving is L u n g e n, wat Bakhuys is voor Z.A.C., n.1. een voortdurend gevaar voor de tegenpartij.

Toch is dit geval op den duur hopeloos, wanneer het met Ltngen in den aanval niet wil lukken of hij krijgt in het begin der wedstrijd een ongelukje, dan moet de rest uit den motorwagen overstappen in den bijwagen en wanneer deze niet getrokken wordt, kan ze ook niet vooruit.

Fair en vlot.

Hoclkev op dem lanoej

eens. rauw toegaan, maar door beide elftallen werd bijzonder fair en vlot spel vertoond en er vond niet één onregelmatigheidje plaats. De uitstekende, correcte leiding van den scheidsrechter Ernst Ne ue'rburg, die volkomen eerste klas fahig is, was trouwens op zichzelf reeds een voldoende waarborg.

F. W. DE HAAN

«afstand

(Vervolg van pag. 129). De R a n i t z het fluitje nauwlijks na het eindsignaal uit den mond had genomen, zeeg F r e s e n neer en hij zei alleen maar simpel: „Eerst eens zitten"

Ouderdomskwalen.

Amsterdam heeft z'n zwakke punten gehad, hoorde ik. Dat heeft Amsterdam inderdaad al lang. Het is wellicht zaak, dat het eerste eens aangevuld wordt met jongere krachten uit de lagere elftallen. Die moeten de kans krijgen om Amsterdam later de kans te geven zich te handhaven op de plaats, die het thans inneemt. Trouwens meer elftallen moeten oppassen hun oude krachten niet te lang te handhaven. Het is waar, dat H.O.C. zich tot den eindstrijd heeft weten door te werken, maar de voorhoede der Hagenaars is ook lang niet je dat. Ik heb daar verschillende oude krachten in ontwaard, die vervanging behoeven. H.D.M. was in den strijd tegen H.O.C. gedecideerd beter en sterker, doch slechts de verdediging van Ab. Tresling en Van Konijnenburg hebben de zaak gered, in laatste instantie Van der Does, (die nog altijd met z'n papiertjes werkt) niet te vergeten. H.D.M. hield het spel slechts te klein en L e x de Geer kreeg te weinig gelegenheid zijn capaciteiten te toonen. Bij het doelschieten bleek v. d. Does beter en... . '^gelukkiger, want zou een bal niet juist

tegen den paal zijn beiand, dan

enz.

Het is veelal niet mogelijk, dat U zich na een langen inspannenden dag vai vermoeienden hoofd, of handenarbeid geheel en met enthousiasme aan de sport wijdt, tenzij 11 daarvoor speciale maatregelen neemt en Uw uithoudingsvermogen opvoert. Uw lichaam heeft voor zulke extra-prestalies een meer volledig j voeding noodig, een „superfood", dat die be~ standdeelen bevat, die bracht en eneroie vormen. Daarom wordt Ovomaltine door zooveel toonaangevende athleten gebruikt en daarom is Ovo in de training onontbeerlijk.

Nachtkaars-slotimpressie.

Nog een paar woorden hier over den eindstrijd. Die viel, eerlijk gezegd, tegen. Na den emotioneelen kamp tusschen 't Gooi en Hilversum was 't Gooi—H.O.C. tam. De voorhoede had er in zijn geheel niet zooveel zin meer in door vermoeidheid en het was inderdaad zonde en jammer geweest, indien 't Gooi door J. Stokmans niet aan een doelpunt was gekomen. „Does" heeft nog wel eens moeten optreden, maar Brandsc diende toch ook op z'n qui vive te zijn.

Tien voor half zes klonk het laatste eindsignaal. Zeven uren hockey.

Hockey op den langen afstand, 't Was inderdaad een beetje te veel ge weest. . . . maar desondanks genoegelijk.

LEX IZAKS

: Naam'ooze Vennootschap

| PLtHIIETULINDISTRIE

van Mouwerik en Bal ! IZEIST

132