rijd, c tc Tilburg verreden werd en vele sterren op de baan §=

nsc1 ?^nstandster mlle. Blondeau met het feit, dat de Francaise j§

rde^ 1- Oversloot kwam gelijlt met mlle. Blondeau aan. Midden =

zip^rretje in; midden: Piet van Kempen en den Amerikaan ^

mpC' e^ft in den laatsten tijd weer kranige staaltjes van zijn ■

tba'^rgie heeft hem nog niet verlaten.. De Amerikaan Winter B

die schien ook zijn kunsten in Nederland gaat vertoonen. |

.^„1 Mevrouw Affourit—Hartog in het nummer hoogspringen J

diej laar werd in de 400 m. horden. Onder rechts: de Fran- jjf rs (^'ttard worden den volke voorgesteld.

DE HEER IN ROTTERDAM.... jj

IV |

Kent u dat boosaardige Amsterdamsehe mopje op Rotterdam ?

' bewoners van 's lands grootste havenstad moeten er niet kwaad 3 om worden, want het is niet hatelijk bedoeld:

Er hadden eens drie Mokummers gewed, wie het gruwelijkst kon =.

liegen. De eerste begon: „Er woonde eens een heer in Rotterdam...." 3

„Hou maar op!" riepen de twee anderen, „]e hebt het al gewonnen...!!" g

Een zeer aanvechtbare houding intusschen. Want die twee hoofd- S

stedelingen hebben stellig M e e r u m Terwogt, den sportredacteur van g

de „Nieuwe Rotterdammer" niet gekend. Hij is een heer in den on-Hol- 3

landschen zin des woords, want iets krampachtig deftigs is dezen man M

volkomen vreemd. Hij kan bulderen om een pittige mop, het luidst 3. intusschen als hij zelf een goeie tapt. Hij lijkt in niets op dat prototype

: den Nederlandschen gentleman, dat aan de advertenties van C. en A. J

ontleend is. Want modehceren zijn altijd „slender" en Terwogt is corpu- 3

lent, bij het poezele af. 3

Vroeger was deze sportscribent een onzer knapste scheidsrechters. Het jj

was een lust om van hem een terechtwijzing te mogen ontvangen en de B

speler, die door Terwogt het veld werd uitgestuurd, voelde dit min of ■

meer als een onderscheiding. g

Maar op het laatst verwekte zijn bolronde verschijning eenige verwar- S

ring in de elftallen. Het verschil tusschen den arbiter en den bal werd ="

steeds minder noemenswaard en dus levensgevaarlijk voor Terwogt. Een S

scheidsrechter, die nauwelijks zijn eigen beenen kan zien, mist op den duur 3.

den goeden kijk op het spel, daar zijn verplaatsingsvermogen tekort §j

schiet. 3

En dus heeft Terwogt de fluit verwisseld voor den vulpenhouder en j§

schrijft hij zijn gedegen verslagen van ieder belangrijk voetbaltournooi. 3 Ik geloof, dat zelfs de meest met „kinnesinne" begaafde collega van

■ diens autoriteit erkent en dat wil in dit wereldje van alleen- 3

gelijkhebbers wel wat zeggen. De sympathie, die zijn vakgenooten hem

■ . is onlangs uitbundig aan den dag (neen.... den nacht)

len, toen Terwogt het waagde om óók eens voor feestvarken te 3

spelen. =

„Een gezellig fuifje hield de aanwezigen langen tijd bijeen", zooals

di: in de dagbladstijl heet. Ik denk er niet aan om het voorbeeld te %

volgen van hen, die uit de school klapten en zwijg dus over de bij- 8 zonderheden van dit knusse diner. Maar één ding mag ik toch wel

. n zonder een indiscretie te begaan. Het is de laatste bsnrmering. 3

die de Amster damsehe feestgenooten van de fuif hebben. Zij zagen de 3

stoere gestalte in aandoenlijken vorm tegen het licht van de restaurant- 3

hall afsteken. Meerum Terwogt keek zijn hoofdstedelijke conft aters wee B

moedig na. .. . Z ij gingen terug naar Mokum en h ij bleef in %

Rotterdam

Kunt u zich voorstellen, wat dit moest beteekenen voor den man, die

heeft gezegd: , Als ik om twee uur m'n pensioen krijg, drink ik om g

vier uur m'n borrel in American"? Wat een vergrijp tegen de goede g

zeden is het toch, dat De Rotterdammer niet in Amsterdam verschijnt! S

Dan zouden geheide Rembrandtpleiners als Brusse en Terwogt nooit de |

stad hunner afkomst ontrouw zijn geworden en was hun het droeve lot H

van den gedeporteerde bespaard gebleven! g

Maar wie weet, waar het goed voor geweest is. Want een type als §§

Terwogt zou in Amsterdam zeker de aandacht van menschen buiten de S

sport hebben getrokken en ware dan voor de sportjournalistiek verloren Ij

geweest. Men vraagt zich wel eens met verbazing af, waarom deze g

scherpzinnige gecstesaristocraat deze voorname redenaar en heldere denker g zijn uiterlijke liefde aan een voetbal verpand heeft.

Met alle respect voor dit verdienstelijke stuk leer,.... maar Terwogt |j

ware tot iets beters in staat geweest! §j

OUTCAST I