WIELER- OUVERTURE PIP DUIVENDRECHT

Geslaagd in bijna ieder opzicht. Arie van Vliet wint de sprintrevanche. Een les voor Van der Linden. - Enkele sterren vallen tegen - George Hogenkamp als microfonist - Goede perspectieven, óók voor de i wielerbelangstelling in het algemeen

Amsterdam is — in afwachting van het geprojecteerde Sportpaleis — een wielerfoaantje rijker geworden. Of liever gezegd: niet Amsterdam, maar Ouder Amstel, onder welke pastorale gemeente het alleraardigst 200 M.kuipje ressorteert.

Ik beschouw het als een aanwinst voor Amsterdam. En tegelijk als een verblijdend feit voor de wielersport in de hoofdstad.

Immers, naast de stayers- en serieuze sprintwedstrijden, waarvoor het Stadion practisch het monopolie blijft bezitten, is er m.i. best plaats voor een piste, waar vooral koppelwedstrijden — onmogelijk op de 500 M.Stadionbaan — tot een succes gemaakt kunnen worden.

De openingsraces waren bijna uitverkocht. Geen wonder, want het weer was ideaal en de „Veka" baan — zoo heet het kuipje naar de namen der flinke ondernemers, de Gebr. Veldkamp — had het rijk in Amsterdam vrijwel alleen.

Er waren Zondag enkele eenvoudigen van geest, die over dit vrijwel „uitverkocht huis" totaal van de kook waren. Deze braven begrepen niet waarom het in Duivendrecht wel vol en in het Stadion vaak voor % leeg is... . De oplossing lijkt moeilijk, maar is in werkelijkheid toch zoo

eenvoudig: hetzelfde aantal toeschouwers, dat het Stadion leeg doet schijnen, vult het vriendelijke Veka-foaantje.... De belangstelling daar is dus niet gróóter dan bij Jan van den Berg's wedstrijden — zij komt alleen in Duivendrecht foeter tot haar recht!

Inmiddels: we hebben een genoeglijken middag in Ouder Amstel beleefd. Er was sfeer en stemming, een aardig programma en behoorlijke renners. Verschillende attractie-namen vielen echter tegen: Van Kempen bijv., zichtbaar moe na zijn overhaast per vliegtuig uit Londen terugkomen, bracht er buiten de omniumrace weinig van terecht. In den koppelwedstrijd over 300 ronden van 200 M. kreeg hij, door uitvallen van Ottevaire, den Brabander Slaats tot partner. Het bleek echter onbegonnen werk voor dit koppel om te trachten den rcglementairen achterstand van 2 ronden in te loopen. Keer op keer spurtte Slaats weg, veroverde 34, 1I3, zelfs Yi baan voorsprong — gaf dan over aan Zwarte Piet, met.... als wiskundig zeker gevolg, dat Van Kempen in 110 time den voorsprong tot den laatsten meter weer verloor.... Alleen kort voor 't eind, toen tóch niets meer te redden was, toonde Van Kempen zich sprinter-van-klasse, maar dat succes was meer show dan prestatie.

De overwinning kon toen toch niet meer ontgaan aan de kranige Amsterdammers Van der Heijden—De Wolff, die een extra pluim verdienen voor hun dapper en knap rijden. Zóó wordt men populair in Amsterdam!

Andere renners, die teleurstelden, waren de Duitscher Rausch en de Amerikaan Ottevaire. De eerste slaagde er in zelfs niet één punt te boeken! Ook de jonge Van Nek, Bogaart en Van Hout vielen sterk tegen — zij * hebben bij een volgende match een heeloboel goed te maken. Een goede aanteekening daarentegen verdienen o.a. de Haarlemmers Fruitema en Reijneveld — twee taaie renners, die verdienen eens een kans op een Zesdagen- debuut te krijgen!

Een revanche om het Ned. sprintkampioenschap amateurs gaf Arie van

der Linden een prachtige gelegenheid zich weer eens onsympathiek te maken. De Amsterdammer benutte deze gelegenheid letterlijk en figuurlijk met beide handen door zijn tegenstander Kremers op ergerlijke wijze te duwen. Gelukkig had de jury het in de gaten: de rit moest worden overgereden en toen won v. d. Linden correct en verdiend. Tevoren had hij reeds klop gehad van den sympathieken comingman Van Vliet, die — in een „belle" — den Ned. kampioen opnieuw sloeg. Een golf van enthousiasme was zijn loon — heel het publiek juichte Van Vliet toe voor zijn knappe prestatie om den nationalen kampioen tweemaal op een middag gedecideerd te slaan! Het is te hopen, dat deze veelzeggende geestdrift tevens een stevige les zij voor den iets over het paard getilden Van der Linden.

Dat is wel zoo het belangrijkste van deze Duivendrechtsche ouverture, die voorafgegaan werd door een beminnelijk speechje van Ouder Amstel's burgemeester, dhr. J. A. A. Straman. Als een tactvol hoofd der gemeente zei hij niet alleen vriendelijke woorden over de „meer in de breedte uitgegroeide heeren Veldkamp, die zonder veel drukte de handen uit de mouwen gestoken hebben", maar hij adverteerde en passant Duivendrecht op virtuose wijze voor de microfoon („zoon ding, waar ik niet aan gewend ben, evenmin als ik ooit tegen zoo'n groote parochie heb mogen spreken"). De gemeente Ouder Amstel mag haar burgervader wel in eere houden!

* * siDe jury, met den oud-kampioen Willems als kamprechter, deed nog wat onwennig. Dat zal een volgende keer nog wel iets kunnen verbeteren. Wat héél goed genoemd moet worden is het werk van den microfonist. Zoo slecht als George Hogenkamp gewoonlijk in het Stadion is, zoo goed voldeed hij ditmaal! Hij sprak meer en beter dan ik hem ooit heb hooren doen: een compliment voor deze metamorphose.

Enkele andere onvolkomenheidjes zullen, naar de heeren Veldkamp mij mededeelden, een volgende maal geperfectioneerd worden. „De Revue" wenscht deze directeuren, die voor een geslaagde, eenvoudige doch hartelijke ontvangst van autoriteiten en pers gezorgd hadden, succes met het gezellige Veka-kuipje. Moge haar een beter lot geworden dan wijlen de Germaanbaan: het zal aan de toewijding en werklust der Veldkamps stellig niet liggen.

Succes van de Veka-piste ten slotte beteekent naar mijn stellige meening succes voor de geheele positie van de wielersport in Amsterdam,, Stadion,, Zesdaagsche en wielerclubs inbegrepen.