FRANSCHE LES

lllllllllllllllllllll!INIIIIIinilllllllllllllllllllllllllllllllllliiininiiji„.i,.i..„..„„„,

DE MEDERLM*

HEMEl\

Er is, m den wedstrijd tegen der Ierschen Vrijstaat een laatste kwartiei geweest, dat de Oranjeploeg de overwinning heeft opgeleverd.

We hebben in Antwerpen de befaamde vijf minuten gehad, die op hun beurt een scherp geteekend stempel zetten op de Hollandsche zege. Twee explosies zijn dat geweest, eender in kracht; typisch gelijk ook in hun uiteindelijk resultaat: een oranje-zegepraal Men kreeg er den indruk door, dat hier het fameuze kenmerk in gezocht moest worden van onze successen; een Kitsend daverend tijdperk, waarin een rloüandsch elftal als één man voelde: nu. En op dat sein-van-binnenuit kon men alles en lukte alles. Het was „de Hollandsche overwinningsexplosie" De explosie, die kwam na een achterstand, die tot nog toe was gekomen na de rust.

En die tegen de Franschen óók kwam. Maar nu vóór rust. Vlak in het begin. In tien minuten: i—o, 2—o, 3—0. Het ging tè vlot, te „gesmeerd"! Te vroeg ging de lont in het kruit ditmaal. En toen de rook van de explosie was opgetrokken bleek, dat niet de tegenstander, maar het eigen team was gesneuveld.

Milaan wacht nu weer op de »oède explosie.

* * *

Wonderlijk, menschen die al jarenlang onze nationale ploeg zagen spelen

JAN PIJNENBURG DRAAGT

EEN VERO-SPORT

De PET der kampioenen De kampioen der Petten

waren Donderdag, na de nederlaag compleet uit hun humeur, norsch en snauwerig. Er viel geen verstandig woord uit ze te krijgen. Ze mokten ais kinderen, die een spelletje verloren hebben, en die toch zoo bar slecht tegen hun verlies kunnen.

Maar zij waren tenslotte het meest zichzélf tot last.

Bedenkelijker mentaliteit was die der fluitconcertisten, toen Frankrijk de leiding had. Goéd, er werd in de Fransche achterhoede soms onprettig getalmd. Maar ook als er zonder opzet een bal over de zijlijn ging snerpte het gefluit door het Stadion.

Het kan nog altijd beter met het sportieve fatsoen. Bij verliezen, bij. winnen — Antwerpen bewees het — óók!

Moeten wij ons erg ongelukkig voelen met deze laatste nederlaag? Neen, duizend-en-één-maal néén.

Ze heeft bewezen, dat onze ploeg altijd weer moet vechten voor de zege. Ze heeft bewezen, dat onze ploeg geen „wonderen doet". Dat het een 'doodgewoon elftal is, elf jonge kerels, die voetballen kunnen, die winnen kunnen, maar ook verliezen.

Ze heeft bewezen, dat we niet met een hooge borst over de Appenijnen moeten trekken. Voor onze spelers en voor Lotsy c.s. was dat bewijs niet noodig. Maar de roes van drie opeenvolgende zegepralen had bij velen de idee doen postvatten, dat AmsterdamRome-wereldkamoioen een traject was, dat de Oranjeploeg „hebben" kon.

Om dit deel van het supportersvolk een kleine terts lager te doen zingen heeft deze nederlaag haar nut gehad.

TENNIS

De Amerikaansche kampioene Helen Jacobs zal in Europa op de volgende tournooien uitkomen: Rome, Parijs, Wimbledon, Berlijn, Brussel, Weenen! Moskou, Stockholm en Madrid.

* * *

Over Perry en Crawford gaan weer de gewone geruchten van elk seizoen, dat zij profs gaan worden. Uit h'm dralen trekken we de conclusie, dat het amateurisme tot nu toe aantrekkelijker voor hen geweest is.

Dat het beste paard wel eens struikelt, is op den jongsten Zondag in het Amsterdamsche Stadion op overtuigende wijze bewezen. Het Nederlandsche elftal, dat zich in de laatste maanden zoo schitterend heeft geweerd, s ruikelde over de Fransche ploeg. De Franschen hebben weliswaar vaak voortreffelijk voetbal laten zien, doch zonder het zwakke spel van Keizer

tusscnen ae palen, om van het falen van de beide invallers, O p r i n s e n en Mol nog maar niet eens te spreken, zou Nederland toch den wedstrijd hebben kunnen en moeten winnen. * * *

En dat de beste breister wel eens een steek laat vallen, heeft de KeuzeCommissie bewezen. Toen bleek, dat M ij n d e r s niet zou spelen, lag het voor de hand, dat de als invaller aanwezige Mulders, die altijd linksbuiten speelt en alleen op die plaats uitstekend werk verricht, als linksbuiten opgesteld zou worden.

Toen ik Zondag in het Stadion hoorde, dat men Mol zou laten spelen, kon ik dan ook mijn ooren niet gelooven! De heeren vonden het een prachtige gelegenheid om een proefneming te doen. Ik heb nog nooit gehoord, dat men internationale wedstrijden gebruikt om proefnemingen te doen. Ik meende, dat men in dergelijke wedstrijden steeds zoo sterk mogelijk moest uitkomen. Mol is de middenvoor van K.F.C.; menschen, die zijn spel jaren lang hebben cevol^d beweren dat de middenvoorplaats dé eenige plaats in de ploeg is, waar zijn capaciteiten ten volle tot hun recht komen. Vooraf verklaarde men, dat z'n optreden als linksbuiten een mislukki ng zou zijn. Het is inderdaad een mislukking Geworden. Maar in dit geval gaat Mol geheel vrij uit; het is de Keuze Commissie, die hem dit fiasco heeft laten loopen.

De 'heeren hebben intusschen zooveel goede dingen gedaan, dat men hen deze fouten stellig wel zal kunnen vergeven, al heeft het tenslotte Nederland een -tuk van zijn voetbalreputatie geitost.

De verrassing van den strijd in het Stadion op Hemelvaartsdag is geweest: het bijzonder goede spel van de Fransche ploeg. Zulk voorhoedespel hebben we in den laatsten tijd van geen van onze tegenstanders gezien. Zelfs de Oostennjksche voorhoede met haar automatisch en ver doorgevoerd samen¬

spel, moet het tegen het Fransche vijftal afleggen. Stuk voor stuk hebben deze vijf spelers een goede balcontröle en een keurig positiespel. Hun handigheid en snelheid stelden onze achterhoede telkens voor verrassingen.

Vast staat, dat men de kracht van de Fransche ploeg ook in Italië niet zal mogen onderschatten. De wedstrijd tegen ons is een prachtige oefening voor de Franschen geweest, zoodat Oostenrijk zeker aan hen de handen

„Achteraf Mio dit kleine pF$%i niet zoo helkin

-^Sm

vol zal hebben. Zij. "Met gekomen zijn om e^erw onze ploeg te zien. V c van het goede spel I den aanval hebben gen")!

De plj!„,0nd

Jammer genoeg i'JV <; nale ploeg ditmaal V ioc te vertellen.

In de eerste plaat'l en het meest onaangeflf:j wedstrijd het dooffl b verd, dat Keizer nUc ; doelman voor onze IfOal

Het valt niet te f»nni staaltjes van bijzonWleni ten zien, doch hij b«M y gemaakt om hem n<Ws le». Het is gelukkig' 'dit onzen eersten wedst'J'1 li wezen. Een der. döJpen cadeau gegeven, do"1 pi I henden te laten vallij n doelpunten ging hij Viii om van fouten, die ''str; nog maar niet te sf&n. was, althans volgens r cr:

Linksboven: 3—0; fTOovi heeft geluk, want 'Jal naast; beneden: doe'"' Th tain der Franschen. \t moedig ter aarde n' ï o scho1'