492
BILJARTEN
Dilemma in die biljartbeweging
iiiiHiiiiii^
Wordt de „draw" gehandhaafd?
Er is een dilemma in de biljartbeweging.
Jaren geleden werd er wel eens over gesproken, dat het toch eigenlijk niet aanging, dat de eene speler vaak een beurt minder kreeg dan zijn tegenstander. En eenige jaren geleden begon de heer A. Avé, de vlotte secretaris-generaal van de U.I.F.A.B., dien we ook in Groningen mochten begroeten, in zijn blad „Billard Sportif" een campagne, waarin het voor en tegen van een gelijk aantal beurten werd uiteengezet. Tenslotte kwam het er van, dat de U.I.F.A.B. besloot de quaestie van een gelijk aantal beurten in één partij een jaar te „testen" en aldus zijn dit seizoen verschillende officieele kampioenschappen gehouden waarin het plan-Avé werd verwerkt. En dus ook te Groningen bij het wereldkampioenschap hebben we het systeem van onzen Franschen confrère gehad. Met het gevolg, dat er eenige keeren „match nul" is gespeeld.
Bevredigt het?
De meeningen over het systeem Avé zijn zeer verdeeld. Maar mijn algemeene indruk is toch, dat er op de a.s. vergadering van den Int. Bond druk over gesproken zal worden en dat het systeem zeer vermoedelijk in de toekomst niet meer gebezigd zal worden. Biljarten is geen spel voor „draws". Een gelijk spel klinkt feitelijk onzinnig in de biljartsport. Er moet een winnaar zijn en elke partij, die onbeslist eindigt, schenkt geen bevrediging.
Er zijn er, die het heel eerlijk vinden, dat beide spelers een aantal beurten krijgen, dat gelijk is. Zoo op „het eerste gehoor" lijkt dat volkomen juist. Maar. . . . redeneeren anderen, die er tegen zijn: het trekken voor den eersten stoot behoort ook bij het spel en dan moeten de mededingers op dat trekken maar zóó studeeren, dat ze winnen. Dan gebeurt het ook heel veel, dat spelers den eersten beurt niet wenschen. Ze laten liever den tegenstander den acquitstoot maken in de hoop, dat deze gemist wordt waardoor meestal een goede positie op het biljart achterblijft.
Anderen redeneeren: laat men ieder een gelijk aantal beurten geven, maar. . . . ieder zn beurt uitspelen. Dat gaat natuurlijk niet, want elke partij behoort een limiet te hebben. Er zit natuurlijk iets scheefs in, dat een speler uitmaakt met een behoorlijke serie en.... moet ophouden, omdat hij de 400 vol heeft. De ander krijgt weer den acquitstoot en kan
ook de 400 vol maken. Nu is het mogelijk, dat beiden, met een gelijk aantal beurten, geen gelijk aantal caramboles zouden hebben gemaakt.
Bepalen, dat een partij bestaat uit zooveel . beurten gaat natuurlijk ook niet, want er moet een gelimiteerd aantal punten gemaakt worden. Zoo zou ik nog wel voort kunnen gaan met voor en tegen van een gelijk aantal beurten. Maar wat is tenslotte het resultaat:
In het wereldkampioenschap te Groningen won Sweering van v. B e 11 e, doch laatstgenoemde maakte gelijk, waardoor hij slechts een verlies had van drie punten (een verloren partij geldt, als bij voetbal, voor twee punten). A 1 b e r t zou, ingeval er geen draws waren, de barrage hebben gekregen. Joac'him wint van Sweering, maar.... Sweering krijgt nog een beurt en maakt gelijk. De Duitscher zou ook de barrage hebben gekregen.
Alles bij mekaar genomen werkt het systeem Avé, hoe goed ook bedoeld, onbevredigend en alles wijst er op, dat we weer terug zullen gaan naar het oude, beproefde systeem.
LEX IZAKS
GRASBAANSPORT
De umotoirspoirt inrn Neeirllamd's Nooirdeim
Een onzer Noordelijke medewerkers, die een overzicht gaf van den stand van zaken op de Noordelijke grasbanen, meent aan het naschrift van J. W. in de Revue van 12 Februari nog het volgende te moeten toevoegen:
In den goeden tijd — d.w.z., zooals ik ook in mijn artikel vermeldde plm. zes jaar geleden, en waarin de door mij genoemde cracks John M o o s, van H a m e r s v e 1 d e.a. startten — bevatten de Noordelijke programma's in den regel wedstrijden voor nieuwelingen, juniores en seniores in een dergelijke verhouding, dat de laatste groep den toon aangaf, en goeddeels over het welslagen van het geheel besliste. Veendam bracht toen bijv. een dozijn first class senior renners in de baan.
Maar wat werd het tenslotte?
In Juni 1932 nog geen half dozijn van de thans door J. W. als de sterren aangemerkte rijders. Die bovendien drie manches, in precies dezelfde series, reden. Noch het een, noch het ander bracht den wedstrijd op een sportief peil als vroeger werd bereikt, en een
IVO ROL
Een product van de Pharm. Fabriek A. Mijnhardt - Zeist Doos 20 ct. Tube 35 ct. Zéér groote tube 60 ct.
w.o. „DE CORINTHIAN"
FIRMA A. A. EIJPE
Pbnciusslraat- 53 Telef oon 43054
Leverancier aan [Inrichtingen, Hotels, Restaurants enz. van Schoongemaakte groenten
Filiaal Maasstraaï 145 telefoon 92336
Zeervoordeelige prijzen
ander dan een finantieel motief is mij voor een dergelijken opzet niet genoemd.
Natuurlijk is men in het Noorden niet zoo naief te veronderstellen, dat een motorrenner de eeuwige jeugd bezit. Had J. W. goed gelezen, dan zou hij ook hebben opgemerkt, dat ik Moos, Beverdam c.s. ook aanhaalde als de sterren van een half dozijn jaren geleden! Van degradatie der huidige cracks is dan ook geen sprake. T.T.-races en motorgrasbaan-wedstrijden mogen niet heelemaal parallel loopen, toch behoudt men overigens, door de kampen bij As sen, nog altijd wel eenig inzicht in de krachtsverhoudingen der betere Ne derlandsche motor-menschen.
Zou den Noordelijken baanbesturen blijken, dat de eindjes inderdaad weer aaneen vallen te knoopen, dan zullen zij — ondanks de minder gurtstige tijden — intusschen nog wel voldoende energie bezitten om de grasbaansport opnieuw ter hand te nemen.
En dan zullen, inderdaad, de wedstrijd-programma's en de propagandapunten van groot gewicht zijn.
VOETBAL
De eerste plaats en de laatste ....
De Zondag was dezen keer geladen met gewichtige beslissingen in het rijk van den voetbal. Zoowel in West, Oost en Noord kwamen er zekerheden van vreugdevollen of triesten aard.
Jubelen konden K.F.C. en Heracles, die kampioen werden.
Sombere wolken pakten zich samen boven 't Gooi en Alcides: zij beiden moeten in de degradatie-wedstrijden bewijzen of ze voor de ie klas sterk genoeg zijn.