20 j

w.o. „DE CORINTHIAN"

lliii de kinderjaren oao ooeffeaf

Scheidsrechters in gala - Zuid Amerikaansche ervaringen van Chelsea

De heeren W. Capel-Kirby en Frederick W. Carter, twee Engelsche sportjournalisten, hebben een boek over voetbal geschreven. Ze noemden het zeer toepasselijk: „The Mighty Kick". Men vindt er in ernst en luim en o.m. „malle gevallen" uit de kinderjaren van de voetbalsport. Stellig is daar het en een ander bij, dat ook .onze lezers zal interesseeren. We zullen daarom hier en daar eens een greep doen.

Het schijnt, dat in vroeger dagen, toen voetbal nog in opkomst was, de scheidsrechters over het algemeen er op uit waren zich voor een wedstrijd zoo keurig mogelijk aan te kleeden, sommige heeren zagen er dan uit als echte dandy's.

Waarom ze dat eigenlijk deden, is moeilijk na te gaan. Mogelijk vonden ze, dat een deftig aangedaan ceremoniemeester cachet aan de zaak gaf. Ook in ons land hebben we dat wel gehad. Wijnands, een der beste scheidsrechters uit de beginperiode van het Nederlandsche voetbal, leidde b.v. altijd met een dophoed, voorts een hooge boord met het vroeger gebruikelijke, deftige zwarte plastron, meestentijds een gekleede zwarte jas en gestreepte pantalon.

Van zoo'n keurigen scheidsrechter weet Frank König, de bekende Belgische voetbalofficial — aan de deelnemers aan de Zwaluwenwcdstrijden op Mardi Gras te Brussel welbekend — een grappig verhaal te doen. De allereerste wedstrijd tusschen een Belgische en een Duitsche club werd gespeeld omstreeks 1898 of '99 te Frankfort, waarbij 3e bekende Racing Club uit Brussel de tegenpartij van de Duitsche club was. Toen Frank König met de Belgische spelers op het veld kwam, was men bezig gaten te graven om de doelpalen op te kunnen stellen! Een lint deed dienst voor dwarslat. De kleeren van de spelers werden op den grond, achter tegen de palen gelegd. De palen zelf waren bovendien kapstokken voor de hoeden! Er waren geen zitplaatsen. Rondkijkend ontdekte König een opvallend keurig gekleeden Duitscher. De man droeg een zwarte gekleede jas en een gestreepte pantalon, alles opgeluisterd door een kanariegeel vest en een elegante witte strikdas. Bovendien speelde hij met een prachtigen wandelstok met zilveren knop. Deze uiterst gesoigneerde gentleman, die zóó van een modeplaat

scheen te zijn weggeloopen, zat op een krukje, blijkbaar uit den tuin van een naburig bierhuis meegenomen.

,,'n Pracht idee", meende König, „ik haal een dergelijk krukje en kom naast U zitten, waarde vriend!"

Eer hij echter de daad bij het woord had kunnen voegen, draaide de modeplaat zich om en met alle waardigheid, waarover hij kon beschikken verklaarde hij, dat dit niet mogelijk zou zijn, daar hij, zoodra de spelers gereed waren, met zijn stoel op het midden van het veld zou gaan zitten en van dat punt den wedstrijd zou leiden.

De daad bij het woord voegende, rees hij op, nam den stoel onder den arm en wandelde plechtig naar het midden, waar hij zich met een elegant gebaar op den stoel zette. Tot groot vermaak van de Belgen, voor wie iets dergelijks volkomen nieuw was, leidde hij het spel van uit het middenpunt, waarbij hij, indien volgens zijn meening een speler een overtreding had begaan, met z'n wandelstok den overtreder aanwees! Helaas maakte betrekkelijk spoedig een goed gerichte trap, — inderdaad a mighty kick! — een einde aan 's mans optreden. Hij werd met stoel en al ondersten boven geschoten !

De gebroeders Alaway, de leiders van de ook in ons land welbekende touring club de Middlesex Wanderers, trokken reeds ruim 30 jaar geleden met hun club. naar het vasteland. Dat deze heeren heel wat grappige ervaringen hebben opgedaan, is te begrijpen. Ook over ons land hebben ze merkwaardige dingen te vertellen. Wij hebben dit tweetal verleden jaar ter gelegenheid van den wedstrijd Engeland.—Oostenrijk te Londen ontmoet en daarbij nog verschillende oude herinneringen opgehaald. Ze hebben van al hun toeren op het vasteland nauwkeurig aanteekening gehouden en allerlei herinneringen aan die reizen verzameld. De schrijvers van The Mighty Kick hebben in die herinneringen gesnuffeld.

De resultaten daarvan vindt men in het bovenbedoelde boek. Ook de Middlesex Wanderers hebben ervaringen met een scheidsrechter in galacostuum en op lakschoenen gehad. Dit was in het begin van dezen eeuw bij een wedstrijd te Boulogne. De Fransche spelers droegen lange broeken in verschillende kleuren. Op het hoofd

„AMOVA" N.V. !

KORTE POTEN 25,DEN HAAG

TELEFOON 117666

AUTOCARS

AUTOREIZEN

EXCURSIES [

C. HAGEMAN

hadden ze lange, gebreide mutsen, in den vorm van de slaapmutsen onzer grootvaders. De scheidsrechter wenschte z'n lakschoenen niet door den modder van het speelterrein te bederven. Hij liep dan ook langs de lijn buiten het veld. Behalve dat hij een viertal goede doelpunten der Engelschen ongeldig verklaarde om, zooals hij later verklaarde, de spanning er in te houden, liep alles vrij goed, totdat hij, na de pauze, blijkbaar tot de ontdekking kwam, dat zijn balcostuum toch minder geschikt was voor een voetbalveld. Hij begon met z'n doorweekte boord af te doen. Even later ontdeed hij zich van z'n jas, kort daarna door z'n vest gevolgd. De speeltijd was kort daarna verstreken wat maar gelukkig was, daar de leider reeds neigingen vertoonde zich nog verder te ontkleeden.

Belangwekkende lectuur is het gedeelte, dat handelt over het Zuid Amerikaansche voetbal. Het verhaal van de toer van Chelsea, waarvoor blijkbaar de gegevens verstrekt zijn door Col. Crisp, een betrouwbare bron derhalve, is al zeer merkwaardig. Bij een der wedstrijden, gespeeld op het terrein van Boca te Buenos Aires, kwam voor het begin van den strijd een ambtenaar van de politie. Col. Crisp beleefd onder het oog brengen, dat het voor Chelsea gevaarlijk zou zijn een doelpunt te maken, daar het publiek dan waarschijnlijk niet in bedwang gehouden zou kunnen Worden! De heer Crisp was zoo versta 1dig daarvan niets aan de spelers te vertellen. De eerste moeilijkheid was, dat rondom het terrein zoo'n opstopping was, dat de spelers slechts met heel veel moeite op het terrein konden komen. Onaangenaamheid No. 2 wis, dat de smerige kleedkamer bevolkt was met duizenden muskieten, die Z'ch niet onbetuigd lieten. Zoodra het beginsignaal was gegeven, begon het publiek de Engelsche te bekogelen met sinaasappelen, die te Buenos Aires vrijwel niets kostten. Er waren 45000 toeschouwers. Twintig minuten na het begin drong het publiek het speelterrein binnen. Slechts met groote moeite kon het veld eenigszins worden ontruimd. Onder een oorverdoovend gebrul der toeschouwers werd verder gespeeld. Toen een der Chelseabacks een tegenstander volgens de regels vin de kunst tegen de vlakte werkte, wis dat het sein voor een nieuwe overstrooming van het terrein. Er werden hier en "daar klappen sewisseld. Het ergste was echter, dat Mond — wel bekend van de Amsterdamsche Olympische Spelen — met z'n vuist een der Engelschen knock out sloeg. De politie " kwam tusschenbeiden, doch, Monti werd door de andere Argentijnen in bescherming genomen. Het gevecht werd hierna algemeen.

Het verhaal, hoe de spelers tenslotte hun hotel bereikten, is een drama op zichzelf.

C. J. GROOTHOFF

Een elftal

waarvan de spelers gewoon zijn hun gewonde beenen en voeten terstond na het spel met Purol te behandelen, is steeds in tiptop conditie.