w.o. „DE CORINTHIAN'
De Biljart-bond zonder Voorzitter
De toestand in Duitschland heeft op zijn geweten, dat de sympathieke en ijverige voorzitter van den Ned. Biljartbond is afgetreden. Na de weigering van de internationale organisatie om zich uit te spreken tegen de uitsluiting van Joden en Marxisten buiten de Duitsche sport en vóór een boycot van de Duitsche biljarters, trad Zondag de heer Sanders in een zeer bewogen alg. vergadering van den N.B.B. af. Nu de meerderheid er niet voor bleek definitief te breken met de Oostelijke buren, meende dhr. Sanders als jood niet langer de leiding van den bond op zich te kunnen nemen. Ondanks herhaalde en langdurige pogingen om hem van dit standpunt af te brengen, bleef dhr. Sanders bij zijn principe. „Gij wilt contact met Duitschland", sprak hij, „en ik mag dat contact niet wenschen omdat ik Israëliet ben. Dat is uw goed recht, waarbij ik u niet in den weg wil staan. Dus zal ik aftreden."
De Ned. Biljartbond verliest hierdoor een enthousiast voorzitter en een toegewijd leider van den bond.
De overheid zef de'^kiokj terug
Het bestuur der hoofdstad overweegt een funest besluit, een besluit tot schrappen van eiken gulden steun aan de schoolsport. De toch reeds geringe geestdrift der Amsterdamsche sportwereld over haar overheid zal daardoor opnieuw een knak krijgen. De sportmenschen in Amsterdam begrijpen dat bezuiniging op elk gebied, dus óók op sportsubsidies onvermijdelijk is. Maar wat de Amsterdamsche sportwereld niet verstaat is de noodzakelijkheid
van een: „la mort sans phrase" over eiken gulden sportsubsidie, in dezelfde concept-begrooting, waarbij aan Jan en alleman eindelooze bedragen blijven worden gegeven.
Men versta ons goed. Wij gunnen jedes Tierchen sein Plaisierchen. Ook Jan en alleman zijn gemeentelijken steun — als het er af kan. Maar dit verbijsterende meten met twee maten is onaanvaardbaar. En dus staat heel de Amsterdamsche sportwereld achter den A.B.L.O. bij zijn actie tegen het onredelijke, onsociale drijven der meerderheid van B. en W. der hoofdstad. Heel de sportwereld — met uitzondering natuurlijk van dhr. Bon, die ook deze gelegenheid weer dankbaar benut om persoonlijke grieven te uiten. Dat hij daarmee de zaak der schoolsport schaadt laat dhr. Bon blijkbaar onverschillig — een pijnlijke houding van een paedagoog en sportleider! En de oppositie zou niet compleet zijn zonder den onvermijdelijken vertegenwoordiger der R.K. Sportcentrale: Les beaux esprits se rencontrent. Ook hier!
In nobele tegenstelling daarmede vermelden wij het optreden van den A.K.B. De korfballeiders hebben óók grieven jegens den A.B.L.O. Maar in dit stadium vormen ook de korfballeiders mede het gesloten front, dat noodzakelijk is om verbetering te verkrijgen in het voorstel, dat de schoolsport dreigt te vermoorden.
En dat als indirect gevolg zal kunnen hebben, dat alles wat in tientallen jaren moeizaam is opgebouwd, aan rijks- en gemeentezorg jegens de sport zal worden afgebroken.
Want men begrijpe goed de dreigende consequenties: Haarlem is voorgegaan door zijn gemeentelijken inspecteur der lichamelijke opvoeding te ontslaan. Amsterdam dreigt te volgen met het vrijwel onmogelijk maken der schoolsport.
Wij waarschuwen: de overheid zet de klok terug! A. S.
Zondagmiddag vloog plotseling tijdens een voetbalwedstrijd de overdekte tribune op het H.B.S.-terrein op Houtrust in brand. De in allerijl ontruimde tribune ging geheel in vlammen op, terwijl de wedstrijd H.B.S.—Haagsche elftal natuurlijk gestaakt werd. Er brak op twee plaatsen tegelijk brand uit, waardoor sommigen geneigd zijn aan kwaadwilligheid te denken. Wat er vlak na het onheil nog over was. ... (Foto V.F.B.)
EERSTE HULP +
Om in het gezin aan groot en klein, dadelijk hulp le hunnen verleenen bij Brandwonden en Snijwonden en alle andere Huidverwondingen, is het eoo veilig thuis altijd bij de hand te hebben een doos of tube
PUROL
Bok
sen
blijf! ioboe 'in Amslerdam
Er was een kans dat Schmeling tegen meneer Paolino zou boksen. Ten. pleziere van beider bankconto mitsgaders het, stellig uitverkochte, Olympische Stadion. Het feest gaat echter niet door, want burgemeester De Vlugt handhaafde zijn veto over, andere dan besloten, boksmeetings.
Wij betreuren dit.
Wij betreuren dit niet zoozeer omdat het al dan niet doorgaan van deze prof-kamp op zich zelf ons zoo zeer aan het hart gaat.
Maar er zitten eenige pijnlijke kanten aan dit burgemeesterlijk verbod. Ten eerste herhalen wij onze, reeds vroeger in „de Revue" gestelde, vraag: Waarom toch is in Amsterdam verboden wat overal elders, in Europa niet alleen, maar ook in Den Haag, Rotterdam of waar ook, w e 1 toegestaan is. Van tweeën één, zeggen wij opnieuw: óf boksen is totaal onoirbaar — maar dan niet alleen in Amsterdam maar overal. Of boksen is terecht toegestaan in de residentie en in Rotterdam — maar dan is ook een boksverbod alleen in Amsterdam lichtelijk ridicuul!
Maar afgezien van dezen algemeenen kant der vraag heeft de affaire ook een specifiek Amsterdamsche zijde. Is het wel verstandig, is het wel verantwoord, is het wel in overeenstemming met den wensch der groote meerderheid der bevolking in de hoofdstad, om door het boksveto Schmeling—Paolino de gemeentekas een bedrag van wellicht 40.000 a 50.000 gulden te onthouden?
En ten slotte, vragen wij, vreest de hoogste autoriteit in de hoofdstad, wien toch de belangen zijner gemeente zoo zeer aan het hart gaan, niet, dat op deze wijze Amsterdam zijn positie als leidend sportcentrum vroeg of laat bedreigd zal zien? A. S.
Pik in, wanr hef is zoo gezond
Het K.N.G.V. heeft het gevonden: een verdediging van zijn bemoeizucht en poging tot imperialisme. Zoo lezen we in het orgaan van den NederVeluwschen Turnkring, dat het besluit van het K.N.G.V. om speciaal de belangen van de wandelaars te behartigen „nog. al critiek heeft uitgelokt".
Hoe is het mogelijk, vraagt de schrijver, daar toch in de statuten als doelstelling vermeld staat: „verhooging van de volkskracht naar lichaam en geest"?
Aangezien echter zoowel de tennisbond, alle voetbalorganisaties, de hockeybond, de Wieier Unie, de Korfbalbond etc. hetzelfde beginsel in hun statuten hebben, zouden deze zich dus ook bijv. moeten toeleggen op het turnen? Ziedaar de logica van een allerzonderlijkste verdediging, die opnieuw aantoont: qui s' excuse, s' accuse.
Zouden de turn-schoenmakers maar niet liever bij hun leest blijven?