423

w.o. „DE CORINTHIAN"

ip^ ip A » » ip»> i». IE», ip |p II = llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll I

!b^!E /f\m V bOb <«Mr IE IE IL= II De onerschrijmimgs*

,JIIGIENBOINID3i"K:CX

1 iiiiiillllllll I IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIW^ niet oBeiraenomen.

De journalist, die veel vergaderingen bezoekt, wordt misantroop. Of cynicus, en dat moet nog erger zijn. Dat zijn onvermijdelijke consequenties, zelfs als de vergaderingen slechts over sport gaan. Het is slechts weinigen gegeven dit noodlot te ontgaan; dat zijn zij, die hun schouders hoog genoeg kunnen op¬

halen ....

Het zou heelemaal niet moeilijk zijn om over de jongste vergadering van den Amsterdamschen Voetbal Bond in „Handwerkersvriendenkring" een donderbetoog te houden. Over het gebrek aan inzicht, het gemis aan gevoel voor de groote lijn, zelfs een volkomen verkeerd begrip van eigen belangen bij een Zeer groot deel van de aanwezigen. Maar wat baat het ? Vergeef hen, zij zijn niet anders....

Omdat.. . .

Het was voor den A.V.B. nuttig om de uitzonderingspositie op te geven, die hij ten aanzien van de bepaling-Valkema inneemt in onze voetbalsamenleving, door deze beruchte bepaling alsnog over te nemen. Oók uit een oogpunt van prestige, omdat de K.N.V.B. dan de Amsterdammers daartoe niet zou behoeven te dwingen, wanneer straks het contract tusschen beide lichamen afgeloopen is. De K.N.V.B. zal den A.V.B. eenvoudig niet erkennen als ze de bepaling niet ijlings gaan inlasschen.

Onze Amsterdamsche sportbeweging kent nog wel enkele verstandige figuren. Helaas niet eens zoo veel meer, maar Ze zijn er. Toevallig staat een belangrijk contingent van die uitblinkers aan het hoofd van „groote" vereenigingen. Dat die vereenigingen, dank zij deze lieden groot geworden zijn, snappen, wonderlijk genoeg, slechts weinigen.

Deze afgevaardigden van „groote vereenigingen" waren vrijwel allen voor overneming van de bepaling, op principiëele, zelfs altruïstische gronden. Zij eerst begrepen, dat het de „kleine vereenigingen" ten goede komt, wanneer het onmogelijk wordt gemaakt, dat men hun de goede voetballers uit de handen haalt, terwijl de groote vereenigingen in Amsterdam door middel van den A.V.B. juist nog wel eens kans Zien de bepaling-Valkema te ontloopen. Was het dus in het belang geweest van de kleintjes om vóór te stemmen: omdat de „grooten" voor waren. Waren zij tégen....

Met het gevolg, dat het bestuursvoorstel tot overneming de vereischte meerderheid van 2/3 niet haalde. Waarom het Bestuur zich verplicht achtte te spelen, dat het aftrad. Maar tot hun verademing kwam er de motie, waarop men gewacht en gehoopt had: dat de Vergadering het zoo erg niet gemeend nad, en dat het Bestuur wel kon blijven. Waarop de regeering zich opgelucht weer als één man aan tafel zette. Het is

iBB&nnmmiSftH

stuurder had er aan gedacht zóó hard weg te loopen, toen voorzitter Gosschalk voor de stemming beloofde, dat bij verwerping het bestuur zich zou beraden over al of niet aanblijven. Maar dhr. Dorenbos, die blijkbaar anders vreesde voor zijn nachtrust, vroeg of het Bestuur zich maar niet meteen

beraden wilde. Nu, dat wilde het wel, met het bekende gevolg.

Op te merken valt alleen nog, dat de Amsterdamsche scheidsrechters blijkbaar tégen waren. Althans hun afgevaardigde Boekman stemde aldus. Ware blanco hier niet juister geweest ? Wat gaat deze zaak onzen arbiters aan ?

Ook waren de scheidsrechters blijkbaar voor handhaving van het huidige officieel orgaan tegen dubbele kosten, tenminste hun afgevaardigde Boekman verdedigde dit. Of was hij toen afgevaardigde van den uitgever ? De voorzitter vreesde het.. .. Het wil ons overigens voorkomen, dat het A.V.B.Bestuur wel wat licht over deze kwestie denkt. Zoo gemakkelijk zal men, nu het huidige orgaan - waarvan de uitgever het contract niet wil verlengen, omdat er te veel bij moet - na een jaar de geest gaf, geen nieuwen uitgever vinden. Van het abonnementsgeld kan die uitgever ternauwernood zijn porti teruggekregen hebben! M.I.

DE AMST. ATHLETIEK-BEWEGING

ACHTERUITGANG IN DEN A.A.B.

mige huisartsen moeten namelijk nog al eens wat lichtvaardig zijn met hun toestemming tot sportbeoefening.

Toen dat over was, lichtte de heer van Doesburg de aanwezigen uitvoerig in over de A.V.B.-voorstellen ter a!gemeene vergadering in Utrecht, waartegen de heer Pijper even uitvoerig inging. Hetgeen den heer Selman de slaperige opmerking ontlokte, dat het de afgevaardigden niets kon schelen. Naderhand werd de actieve voorzitter van A.V. 1923 echter weer wakker en toen interesseerde het hem in eens hevig wat de A.A.B. in Utrecht over het officieel orgaan zou zeggen. En ziet, daarover had het bestuur zich nog niet beraden. Wat een pech!

Wij hebben overigens nog een ernstige grief in de pen. Welke zonderlinge toestanden in de athletiekbeweging op sommige punten nog heerschen, moge het volgende gesprek ïllustreeren:

Hansen (kascommissie-lid): en

tevens was het aantal opgegeven leden van den A.A.B. oncontroleerbaar.

van Bijsterveld (A.A.B.-penningmeester). Ja, er zijn altijd verschillen met de K.N.A.U.-opgaven. De heer Pijper heeft er steeds meer dan wij, maar die haalt ze uit .... de clubbladen en kranten-knipsels. De secretarissen geven hun nieuwe leden niet op.

Pijper (nauwgezet K.N.A. U.-penningm., als gast): Is het geen schande, dat mijn vrouw uit clubbladen en knipsels moet controleeren wie contributieplichtig aan onzen bond is ? Beseft men dan niet hoe men daarmede de heele atthletiek-beweging te kort doet? Is het wonder dat onze finantien zoo weinig rooskleurig zijn? En dat net kwade trouw is, blijkt wel uit het feit, dat toen men ontdekt hacl hoe ik aan de namen der nieuwe leden kwam ik plotseling.... geen enkel clubblad meer ontving!

(Daverende lachsalvo's).

Zou men niet liever huilen'/!

De Amsterd. Athletiek Bond vergaderde, voorzitter Willink was wegens ziekte verhinderd. Om half elf verdween ook de waarnemende voorzitter Schutte. Niet lang na hem verdween Cramer. Toen waren er aan die groote, groene tafel, nog slechts van Doesburg — vurig als der jeugd eigen is — en van Bijsterveld, bezadigd ais zijn grijze haar.

Ook de vergadering zelf toonde een overeenkomstig beeld. Eerst was iedereen er, op het eind was slechts Jan Selman over met nog enkele kleinere corypheeën, allen in slaperig gehoor voor den K.N.A.U.-secretaris-penningmeester A. Pijper, die met zijn bekende, onvolprezen nauwgezette betoogen even breed van stof was als de titel van zijn functie. Doch er was niemand die het den heer Pijper, een der weinige algemeen beminde figuren in onze (....)* athletiek-wereld, kwalijk nam. Men wist dat het bij hem slechts ijver voor de goede zaak was. Was het bovendien niet gezellig warm in het zaaltje van het Parkhotel'!

De vergadering die om 12 uur eindigde, was niet zoo belangrijk. De heer Schutte verdween uit het bestuur voor Joop Haitsma. Er werd weer eens een pers- en propaganda-commissie gekozen .... Nu eens een echte goeie.... Verder werd zwaar geredeneerd over de verplichte sportkeuring, waarbij enkele leden der verg. meer het prestige van den doktorenstand dan de belangen van de athletiek voorstonden. Bij deze langdradige discussie, waarbij de heer van Pareren een gloedvol, verstandig betoog hield voor verplichte keuring door de Medische Sportkeurings Bureaux, toonde de vice-voorzitter zich niet van zijn energiekste zijde. Hij liet maar praten en praten. Het resultaat was dat alleen nieuwe leden zich eerst moeten laten keuren en dat dit mag geschieden door iederen arts. Waardoor het nuttige effect van deze maatregel een leelijke knauw krijgt. Som-