4'5

w.o. „DE CORINTHIAN"

woord dat de Australische leiders hun wel wat overhaasten stap zal doen betreuren. De M.C.C. stelt zich geheel achter Jardine en zijn spelers. Mocht Australië echter een wijziging van de regels willen voorstellen, dan is de M.C.C. bereid die in overweging te

nemen. Voorts verklaart de M.C.C. desgewenscht bereid te zijn het Engelsche elftal terug te roepen en de toer dus af te breken.

Men is benieuwd wat de Australiërs hierop zullen antwoorden. _ C. J. GROOTHOFF.

De Hollandsche Cricket-Wereld aan het woord!

Een teeken van zwakte!

Jhr. J. v. d. Bosch, één der Flamingoofficials, die het Engelsch cricket aldaar van nabij heeft gevolgd, schrijft ons:

„Zeer gaarne voldoe ik aan uw verzoek om 'n oordeel over de toepassingvan de leg-theorie in de Testmatches te geven.

In de eerste plaats wensch ik streng gescheiden te houden het bowlen op of buiten de leg-stump en het Z.g.n. „body-line" bowlen. In de tweede plaats baseer ik mijn oordeel uitsluitend op de gegevens, welke de couranten, o.a. „Daily Mail" en „The Referee" (Australië) verstrekken.

Leg-theorie is inderdaad een wapen in de hand van een bowler, doch een wapen hetwelk men slechts in den uitersten nood gebruikt, als b.v. de batsmen te snel scoren of als men de tegenpartij niet in staat wil stellen om in een korten tijd een groot aantal runs te scoren, waardoor de tegenpartij den wedstrijd gaat winnen. Liever accepteert men dan een draw dan een eventueele nederlaag. Het is het goede recht om deze tactiek toe te passen op het einde van een match, als men dus in nood zit. In amateur-cricket en ook county-cricket begint men vrijwel nooit aan leg te bowlen. Wel zijn er verschillende cricketers, die wanneer zij met een nieuwe bal beginnen te bowlen, dan onmiddellijk het leg-veld zwaar bezetten, doch dat zijn dan v.n.1. de swerve-bowlers, die hun ballen laten pitchen op de off- of midstump, waarna de ballen plotseling naar de beenen »swerven".

JHR. J. y. D. BOSCH, DE BEKENDE H.C.C. WICKETKEEPER, IN VOLLE ACTIE ACHTER

Het feit dus, dat de M.C.C. in Australië soms reeds in den beginne met een werkelijke leg-theorie (de diverse foto's toonen dat zeer duidelijk aan) aanvalt, wijst er dus op, dat men niet voldoende bowlers heeft om de tegenpartij op een gewone manier uit te krijgen. Het is dus een teeken van Zwakte in den Engelschen aanval. Bovendien zit Jardine met een te veel aan fast-bowlers, zoodat men als batsman een zeer snellen leg-bowler tegenover zich ziet. Ik heb zoowel Allen als Larwood zien bowlen (Bowes nimmer), doch kan mij levendig indenken, dat een batsman dergelijke bowlery liever niet in de richting van zijn lichaam, ziet gooien.

Thans het z.g.n. „body-line" bowlen. Dit bowlen wijkt al zeer weinig af van het bovenstaande, ja, is zelfs het verschil in actie en veld practisch gesproken nihil. Alleen de bowler weet wanneer hij den bal op een bepaalde manier neersmijt (Z.g.n. bumpen), of de bal den batsman eventueel zal treffen of niet. Daar kan zelfs een Captain niets tegen doen; een bowler kan geïrriteerd zijn door den batsman of door het publiek en bij zich zelf denken: „Jongens, geef hem eens een goeden, harden bal, dan zal hij het in den vervolge wel laten!" Zoo iets is menschelijk en komt natuurlijk onder cricketers ook wel voor. Maar dat Jardine zijn mannen instructie zou geven om op een dergelijke manier te bowlen, lijkt mij absurd.

Overdrijving schaadt.

Het leg-bowlen wordt nu door Jardine wel erg overdreven en dat is m.i. het punt waarom de heele zaak draait. Het publiek zit urenlang in de zon te stoven en ziet niets anders dan legbowlen, hetgeen het scoren uiterst traag maakt. Dit publiek heeft veel betaald voor een test-match, is wellicht van mijlen ver gekomen om eens de groote batsmen te zien en wordt vergast op dergelijk gedoe. Jardine moet nu eens inzien, dat hij tenslotte door het publiek in staat gesteld wordt om naar Australië te komen; zonder de enorme „gates" is een dergelijke toer financiëel onmogelijk. De tijden, dat test-matches nog als een werkelijk sportief gebeuren worden aangeslagen, zijn voorbij. Test-cricket staat gelijk met „variété" tegenwoordig. Als het publiek in een circus iets slechts ziet, begint het te joelen. Ziedaar wat op het oogenblik het publiek in Australië eveneens doet.

Als men wijs is, staakt men de verdere test-matches op deze toer. Engeland heeft er thans twee gewonnen, en een verloren, er is dus aan de eer voldaan. Mogelijk ontstaat er in de volgende testmatch een ernstig ongeluk of wellicht worden de Engelschen hier of daar nog door het publiek mishandeld en dan zijn de poppen eerst recht aan het dansen.

Onsympathieke campagne.

Mr. H. van Manen, onze sterkste

de H.C.C, antwoordde ons op ons verZoek slechts als volgt:

„Vriendelijk dank voor uw vereerend verzoek, waar ik echter liever niet in treed. Ik acht het niet mogelijk uit de verwarde en opgewonden telegrammen een zuiver oordeel over het in Australië gebeurde te vormen. De leg-theorie, afgescheiden van deze incidenten, te behandelen, heeft m.i. geen zin. Daarbij komt, dat ik de thans ontketende sensatie-campagne hoogst onsympathiek vind, zoodat ik mij voorgenomen heb deze op geen enkele wijze aan te wakkeren."

In strijd met den geest.

Dhr. F. Ruychaver, die reeds sedert vele jaren het Engelsche en Australische cricket met zeer veel belangstelling volgt, gaf ons Zijn meening in de volgende bewoordingen:

„In de eerste plaats wil ik er nadrukkelijk op wijzen, dat ik mij met bevoegd acht een oordeel uit te spreken over het gebeurde in Australië. Ik heb dezen zomer gezien hoe verkeerd het is, als personen gaan schrijven over wedstrijden, waarbij ze niet tegenwoordig geweest zijn.

Wanneer de M.C.C. iemand uitnoodigt om als aanvoerder op te treden

MR. H. VAN MANEN.

bij een harer toeren, kan men veilig aannemen, dat zoo iemand boven alle verdenking van onsportiviteit verheven is. Aan den anderen kant valt een officiëel protest van den Australian Board of Control toch ook niet weg te cijferen. Wat er in Australië heeft plaats gevonden, wil ik dus geheel buiten beschouwing laten.

Mijn meening over de leg-theorie is echter, dat deze zonder meer zeker niet als „onsportief" gekenmerkt kan worden. Een geheel ander geval wordt het, indien werkelijk een bowler blijk geeft het opzettelijk op het lichaam van een batsman gemunt te hebben. Dit zou ik echter geen leg-theorie meer noemen, doch „body-bowlen". Hoewel de spelregels hieromtrent geen definitieve bepalingen bevatten, zou ik dit toch beslist in strijd achten met den geest van cricket en m.i. zijn de umpires dan bevoegd om in te grijpen. (Zie art. 43 van de spelregels.)

Schadelijk voor het sp_el_zelf.

Ik kan u wel verzekeren, dat ik zoolang ik aanvoerder van „V.O.C." ben, niet zal toelaten, dat een onzer spelers op een dergelijke wijze bowlt. De theorie, dat men toch een bat heeft om zich te beschermen, zou ik niet gaarne onderschrijven. Wat moet er van ons mooie spel terecht komen, als men voortdurend op zijn hoede moet zijn tegen gewelddadig optreden der tegen-