404

Er zullen ongetwijfeld duizenden voetballiefhebbers geweest zijn, die gedacht hebben, dat de wedstrijd tegen de Zwitsers een mislukking zou worden. Het veld zou, ondanks de stroobedekking, toch wel hard bevroren zijn, zoo dacht men. Inderdaad heb ik zelf ook nog wel eenigszins getwijfeld of het terrein inderdaad wel geschikt zou zijn om er een belangrijken wedstrijd als die tusschen Nederland en Zwitserland op te spelen.

Die twijfel is echter volkomen ongegrond geweest. Wat Jan van den Berg en zijn staf hier hebben weten te volbrengen is een gelukwensch waard. Ze zijn er, ondanks het feit, dat het vrijwel de geheele week heeft gevroren, en dat er rondom Amsterdam dan ook druk schaatsen gereden werd, in geslaagd voor een prachtig bespeelbaar terrein te zorgen. Daardoor kon de strijd op een volkomen normaal veld en onder voor de spelers uiterst prettige weersomstandigheden worden afgewikkeld. In het begin deden sommige spelers nog wel eens wat vreemd, omdat ze blijkbaar bang waren dat er hier en daar toch wel harde plekken in het veld zouden zijn, doch na een tiental minuten was ook die vrees vergeten en kreeg men een uitstekende partij voetbal te zien.

Aan de voortvarendheid van Jan v.d. Berg is het dan ook te danken, dat de wedstrijd een volkomen normaal verloop heeft gehad, iets wat eigenlijk meer was, dan men bij het onverwacht invallen van de vorst wel had durven hopen. Het is te begrijpen, dat de populaire directeur van het Stadion in z'n nopjes was en dat z'n rechterhand, opzichter Veen, in de vreugde deelde! Voor de toeschouwers was het natuurlijk wat minder prettig, vooral voor hen, die aan den kant van de eeretribune zaten, waar ze geen straaltje zon kregen en bovendien den wind nog in het gezicht hadden. Doch men had zich zoo goed mogelijk voor den strijd tegen de koude gewapend. Er waren er met dikke plaids en met 2 jassen over elkaar. De belangstelling van het publiek was niet Zoo groot als men wel had mogen verwachten. Wel waren er slechts een paar duizend kaarten van de duurdere rangen onverkocht gebleven, doch men kreeg den indruk, dat ook de staanplaatsen niet zoo dicht bezet waren als gewoonlijk. Het is mogelijk, dat de koude enkele bezitters van kaarten ten slotte toch heeft afgeschrikt. Toch was het Stadion goed bezet: er zullen wel ruim 25.000 toeschouwers geweest Zijn.

Voor het begin van den strijd was er een groote parade op het speelterrein, wat ditmaal door van den Berg zelfs werd uitgelokt. Blijkbaar wilde hij niet alleen ieder zich er van laten overtuigen, dat het veld uitstekend was, maar ook hoopte hij door al die wandelende belangstellenden het veld zoo lang mogelijk tegen de koude te beschermen!

Twee verrassingen.

Het prachtig bespeelbare veld midden in deze wintersche omgeving was wel de grootste verrassing van dezen voor het Nederlandsche voetbal zoo onfortuinlijken Januaridag. Het prachtige spel van de Zwitsers Zal voor velen een tweede verrassing geweest zijn. Men had blijkbaar vrijwel algemeen gedacht, dat de Zwitsers overeenkomstig de traditie, zich weer zouden laten slaan en daarbij een spel laten zien, dat nog steeds 'n stuk beneden 't onze zou staan.

Voor hen, die de geschiedenis van het internationaal voetbal in het laatste jaar hebben gevolgd, die derhalve

wisten, op welk een bijzondere wijze het Zwitsersche voetbal er in den laatsten tijd op vooruit gegaan is, was echtei het spel van de Zwitsers slechts een bevestiging van die wetenschap. Een ploeg, die Hongarije en Tsjecho Slowakije met sprekende cijfers klopt, van het Oostenrijksche wonderteam te Weenen slechts met 3-1 verliest, moet stellig toch wel behoorlijk voetbal laten zien. En dat hebben de Zwitsers te Amsterdam ook inderdaad gedaan.

Dit is een elftal, dat op het oogenblik voor elke Europeesche ploeg een waardige tegenparij is. Zelfs de Engelschen, die in het begin van Mei tegen de Zwitsers komen spelen, zullen het zeker niet gemakkelijk hebben, ja het is zelfs niet uitgesloten, dat, spelende op eigen terrein, de ploeg nog tot iets beters in staat is dan ze ons Zondag heeft laten zien en dat de Engelschen daardoor het niet eens tot een overwinning zullen kunnen brengen.

Het goede spel der Zwitsers.

Hoofdzaak in deze ploeg is het goede positiespel en het snel op den bal zitten.

Scheidsrechter Rous verklaarde mij na afloop van den wedstrijd, dat de Zwitsers hem hadden verrast, door het gemak, waarmede ze steeds elkaar vonden. Het was maar heel zelden, dat een bal niet bij een partijgenoot terecht kwam. Dat hebben ze natuurlijk te danken aan hun prachtig positiespel, dat nog moeilijker werd doordat de ploeg Zich vrijwel voortdurend tot kort samenspel bepaalde. Bij het afwerken van den aanval kreeg men nu en dan wel eens verre schoten van den vleugel, doch bij het opbrengen ging de bal gewoonlijk met groote snelheid van man tot man. Daaraan zal het wel te wijten geweest zijn, dat ze slechts twee doelpunten - waarvan het tweede op zeer fortuinlijke wijze kwam - hebben kunnen maken. Onze achterhoede, met Webei aan het hoofd, trad tegen dat korte spel vrij afdoende op, waardoor van der Meulen veel en veel minder werk kreeg, dan anders in door ons gewonnen wedstrijden.

Dat de Zwitsers den wedstrijd gewonnen hebben danken ze dan ook niet aan het handige spel van hun aanvallers, doch voornamelijk aan het werk van hun beide achterspelers, Weiier en Minelli, de twee backs van de Grashoppers, en aan Séchehaye, die zijn doel op waarlijk schitterende wijze heeft verdedigd. Dat drietal heeft het veel drukker gehad dan onze achterhoede. De heeren hebben zich daarbij Zóó voortreffelijk geweerd, dat onze voorhoede geen enkel doelpunt heeft kunnen maken en dat dus onze traditie van den laatsten tijd, falen op eigen terrein, weer werd gehandhaafd. Gezegd moet worden, dat het geluk ditmaal geheel aan den kant der Zwitsers heeft meegestreden. Er zijn een paar oogenblikken geweest, dat een doelpunt Zeker scheen en dat het ten slotte slechts door den paal of het toeval werd voorkomen.

Met een eenigszins normale verdeeling van het geluk, zou men het toch wel tot een gelijk spel hebben gebracht. De Nederlandsche speelwijze.

Over het geheel genomen, was het spel der Zwitsers prettiger om te zien en toch zou ik de Nederlandsche speelwijze niet tegen die van Zwitserland willen ruilen! Wat aan ons elftal dezen middag ontbrak, was een middenvoor. Lagendaal heeft wel op de plaats meegespeeld, doch hij heeft daar eigenlijk meer kwaad dan goed gedaan. Het is

Nederland verliest op

eigen grond van Zwitserland met 0—2!

0

DE TRADITO

toch wel merkwaardig, dat een speler, die in eenige wedstrijden buiten ons land Zulk buitengewoon voetbal heeft laten zien, er maar niet in kan slagen om in het Amsterdamsche Stadion een dragelijke partij te spelen. Tot nu toe heb ik steeds gedacht aan zijn spel in het buitenland en me daarbij wijs gemaakt, dat hij toch wel in staat zou zijn, met schoten als hij te Parijs en te Antwerpen gelost heeft, ook het net in het Amsterdamsche Stadion te doen trillen. Het is echter thans wel voldoende duidelijk, dat dit een misrekening is geweest, ook van de Keuze-Commissie. Het is een verklaarbare en volkomen begrijpelijke, maar dan toch thans te betreuren misrekening, daar we daardoor het jaar

1933 m<;U tte niet noodw | L

Lagen* schot, dotó andere oflgljjb zijn schot l n capaciteit^ l,N middenvel i^k ploeg zoA; v

Intege^. is een J^jkS doorzijg 1$ aanval rekent

ten, werd , ye< wat dan V°J lt 1 aanval «m. Persoon'" %

EEN OVERZICHT VAN DEN WEDSTRIJD VAN ACHTER *g^L'ï PELLIKAAN ACHTERVOLGT J/ VCK, WEBER HOUDT HET Gt^Aw