Dezer dagen vond te Utrecht de jaarlijksche wedstrijd voor onderofficieren der Artillerie om den Beker der Hoofdofficieren plaats. Deze werd dit jaar gewonnen door het equipe van het 5. R.V.A. te Amersfoort, dat zich door zijn keurige prestatie in het springnummer de meerdere toonde der andere korpsen. Het aantal deelnemers was dit jaar niet Zoo groot als anders.

Het concours te 's Gravenhage heeft het, wat het weer aangaat, niet bijster goed getroffen, zoodat ook de belangstelling over het algemeen niet medeviel. Het heeft ons eens te meer laten Zien, dat het met de paardensport in ons land niet rooskleurig gesteld is. Vroeger was het Haagsche concours een Éuropeesche gebeurtenis en kwamen de beste ruiters uit geheel Europa Zich hier met elkaar meten, maar sinds onze ruiters, vooral de springruiters, niet meer tegen de buitenlanders opgewassen Zijn en door gebrek aan steun en andere interne redenen niet in staat zijn in het buitenland op de allerbelangrijkste concoursen „acte de présence" te geven, is ook het Haagsche concours in verval geraakt en trekt alleen nog belangstelling van de burgerruiters uit den vreemde, die ook nu weer in vrij grooten getale aanwezig waren, terwijl ook uit ons land de burgerruitersport zich weer van zijn beste zijde heeft laten zien. De beroemde springruiters ziet men hier echter niet meer, terwijl de buitenlandsche deelname beperkt bleef tot hetgeen Oostelijk van ons ligt, zoodat uit rijkunstig oogpunt gesproken, op Houtrust niet

dat valt te genieten als b.v. kort te voren te Aken.

Dit is allemaal heel jammer, vooral omdat de capaciteiten van onze ruiters Zoo uitstekend zijn en zij zulk een uiterst goeden naam in het buitenland bezitten, die op deze wijze verloren zou gaan. Gebrekkige vertegenwoordiging is in zoo'n geval uit den booze, vooral wanneer daarbij een noodige en behoorlijke reserve ontbreekt (zooals nu helaas bij onze Olympische equipe).

De organisatie was wederom uitstekend, dank zij de uitnemende leiding van den heer van Hoboken, die nog steeds de ziel van dit concours is, maar ook hij kan het verloopende getij niet remmen, al is er van het geheel nog gemaakt, wat ervan gemaakt kon worden.

Uit de historie.

Een beroemd paard uit de geschiedenis van de „Grand National" is „The Lamb", een Iersch paard, dat zoowel in 1868 als in 1871 winnaar werd. In 1871 werd het paard gereden door Mr. Thomas, naar aanleiding van een droom van zijn eigenaar, Lord Poulett, waarbij hij „The Lamb" met Mr. Thomas in den zadel als eerste zag binnen komen. Na den dood van Lord Poulett werd de viervoeter een ongeluks-aanbrenger. Zijn trainer, Ben Land, pleegde zelfmoord; Mr. Edwards, die „The Lamb" bij eerste overwinning had gereden, maakte een doodelijke val; en tenslotte brak het paard zelf een poot en werd doodgeschoten. Een groote schadepost voor zijn nieuwen eigenaar, Baron

w.o „DE CORINTHIAN"

Oppenheim, die niet minder dan 1200 guineas voor hem had betaald, een enorme prijs voor die dagen.

De eerder genoemde Mr.' Thomas was een beroemd heerrijder, die zeventien keer de „National" had gereden en ook in Frankrijk groote successen had behaald, o.a. te Auteuil. Zijn eigenlijke naam was Mr. Pikernell, doch hij kwam steeds uit onder den schuilnaam Mr. Thomas. Hoewel hij niet jong meer was en reeds een buikje begon te krijgen, was zijn meesterschap in het paardrijden niet te overtreffen en in 1875 wist hij na een emotievolle finish tegen „Dainty" met Mr. Hathaway in den zadel, nogmaals de „National" te winnen.

In 1872 won „Casse Tête" van Mr. Brailey, een vos-merrie en een van de leelijkste paarden die ooit in de „National" hebben medegeloopen. Het paard werd gereden door John Page, een van de grootste artisten in zijn vak. Page kwam altijd uit voor den Hertog van Hamilton, tot dat deze laatste zijn stal ophief, waarna hij voor verschillende anderen reed en tenslotte op het paard „Léona" van Edmond Blanc helaas een val deed, waarbij hij zijn geheugen verloor.

In 1882 werd de prijs op 1000 guineas gebracht. Winnaar werd Lord Manners op „Seaman"; hoewel hij een uitstekend jachtruiter was, had hij totaal geen ervaring in steeple-chases, doch door zeer verstandig te rijden, wist hij na een scherpe finish met een hoofdlengte van „Cyrus" te winnen. De race van 1893 is bekend, doordat het parcours van 7200 m. toen in den recordtijd van 9 min. 42 1/5 sec. door „Cloister" werd afgelegd. In 1900 won „Ambush II", het paard van den Koning, hetwelk een geweldig enthousiasme verwekte.

Als een merkwaardigheid uit de latere jaren kan nog vermeld worden, dat bij de National van 1929, toen een zestigtal paarden aan de race deelnamen, de deelnemers elkaar zoodanig hinderden, dat men nadien besloot beperkende bepalingen voor deelname in te voeren.

Uit het vorenstaande heeft men kunnen opmaken, dat Aintree de bakermat is geweest van de echte hindernissport, die nog heel wat verschilt van de hindernissport, welke wij op het Continent kennen en dat Aintree heel wat races heeft gezien, welke men heden tot de „historische" in de paardensport rekent.

Concours te 's Graoeirnhage Uèt de paardensport^historie (slot) Ooer den Grand National.

jSeat of Health |

I het nieuwste Kamergym- j nastiek- en Massage Apparaat

Een oefening van slechts j

5 MINUTEN per dag is voldoende om U j „fit" te houden, Uw spieren | te sterken en overtollig vet I

te verwijderen. I

Het speciale

Trainingsapparaat j

voor ieder ' Sportmensch!:

j The „SEAT OF HEALTH"

opvouwbaar incl. koffer f

; The „HARDY-ROWER"

: opvouwbaar zonder koffer f

i The „VIG ROW"

met 4 stalen expanders f

| The „PIRATE"

met 2 stalen expanders f

The „DU-RO"

Oeheel van geperst staal f

„GYM-SET"

nieuwste Sandow-combinatie. f

50.— i 98.— j 48.— | 36.— j 25.— i 12.50 i

FIRMA JflGTENBERG & SCHIPPERS

VAN CBTTERSTRAAT 17a ROTTERDAM - Tel. 30075

Importrice voor Nederland en Koloniën

Verzoeke gratis toezending geïllu- \ streerde brochure „SEAT OF \ HEALTH"-apparaten \

Naam: i

Adres: Woonplaats:

VERKRIJGBAAR TE 's-GRAVENHAGE *BIJ FRANS ERNST PASSAGE 15