10

w.o. „DE CORINTHIAN"

DE MAJOOR VAN ROSSE M WERD BIJ ZIJN AANKOMST IN LOS ANGELES MET ZIJN VROUW OP II JULI VERWELKOMD DOOR DE LUITENANTS PAHUD DE MORTANGES (LINKS) EN SCHUMMELKETEL, DIE NEDERLAND BIJ DE RUITERWEDSTRIJDEN VERTEGENWOORDIGEN.

voor deze Noordelijke sportlui geschikt geweest zou zijn. Van vrijwel alle andere deelnemers aan de spelen, zullen toch de Finnen wel het meest onder de voor hen ongewone hitte hebben geleden. Hun falen wordt daardoor tenminste eenigszins verklaard.

Het werd een teleurstelling voor Finland. Het tempo, dat er voortdurend werd ingehouden, was zóó snel, dat, de Finnen blijkbaar geen kracht meer over hadden voor den eindspurt. Dat had de Italiaan Beccali wèl. Ook de Engelschman Cornes, die op typisch Engelsche manier achter hem was gebleven, zette een geweldigen eindspurt in, doch de Italiaan, blijkbaar aangevuurd door de boodschap van Mussolini, dat hij de overwinning moest behalen, slaagde er in voor te blijven en in Olympischen recordtijd te winnen. De overwinning van Beccali op zich zelf is intusschen niet zoo'n buitengewone verrassing. Deze Italiaan heeft in den laatsten tijd zich bijzonder onderscheiden, zijn beste tijd in de laatste maanden van hem voor 1500 m. genoteerd, is 3 min. 52,2 sec, welke tijd door geen der Finnen in dit seizoen is gemaakt. Onbegrijpelijk is het echter, dat de Finnen zich niet eens onder het eerste zestal wisten te plaatsen. Zou de schorsing van Nurmi deprimeerend op de Finsche loopers gewerkt hebben? Uit het feit, dat ze nog geen enkele overwinning nebben behaald, zou men dit kunnen afleiden. Ook Amerika heeft op dit nummer niet het succes gehad, dat het er zich van had voorgesteld. Het moet zich met een vierde en een zesde plaats tevreden stellen.

Peters faalt

Onze laatste hoop op een prijsje voor een onzer mannelijke athleten, werd op den vijfden dag den bodem ingeslagen. Laat ik eerlijk zeggen, dat ik er niet veel vertrouwen in had. De Nederlandsche athleten hebben nu eenmaal de onaangename gewoonte hun beste prestaties thuis te zien te geven en bij belangrijke gebeurtenissen zich zeer bescheiden te gedragen door aan anderen de eer van de overwinning te gunnen. Bescheidenheidis goed, doch bij athletiekwedstrijden komt men daarmede niet ver. Ook Peters heeft ons dan ook in den steek

gelaten. Thuis springt hij 15,10 m., waarmede hij te Los Angeles het tot de vierde plaats zou hebben kunnen brengen. Het nummer hink-stap-sprong is een onderdeel van de athletiek, dat veel van zijn beoefenaars vergt. Men moet niet alleen de techniek volkomen meester zijn, maar ook stevig zijn, wil men op dit nummer wat presteeren. De Japanners hebben blijkbaar voor dit nummer een bijzonderen aanleg, want sedert Japan tot de geregeld aan de Olympische Spelen deelnemende landen behoort, hebben ook Japanners beslag gelegd op dit nummer. Was het in 1928 te Amsterdam de Japanner Oda, die zoo onvriendelijk was Peters te slaan, thans zegevierde een ander Japanner, Namboe, die daarbij nog wel een nieuw wereldrecord wist te maken met een sprong van 15,72 m. Dat Peters tegen een dergelijke krachtprestatie niet op kon, stond reeds bij voorbaat vast. Peters bleef, zooals reeds gezegd, beneden zijn besten vorm. Mogelijk heeft hij hinder gehad van z'n knie en het is ook mogelijk, dat de hitte hem uit conditie heeft gebracht. Hieromtrent zal men dus nadere berichten dienen af te wachten. Hij bezette thans de vijfde plaats, achter Namboe, den Zweed Svensson, den Japanner Oshima, en den Engelschman Fitzgerald.

Merkwaardig is het, dat men niets hoort van de prestaties van den winnaar van Amsterdam, den Japanner Oda, die dit seizoen goede resultaten heeft bereikt en toch ook voor dit nummer was ingeschreven.

Eindelijk weer Finland

Zoo is dan toch eindelijk ook eens de Finsche vlag aan den middelsten mast omhoog gegaan ter eere van een Finsche overwinning. Ditmaal was het Finsche succes zelfs zóó groot, dat de vlag aan den middenmast door twee andere Finsche vlaggen geflankeerd werd: de Finnen hadden bij het speerwerpen alle drie de prijzen gewonnen. Uit hetgeen ik reeds hiervoor heb geschreven, blijkt dat dit de tweede maal in de geschiedenis der Olympische Spelen is, dat de Finnen dit merkwaardige feit hebben verricht.

De Finsche prestaties zijn thans heel wat beter dan destijds te Antwerpen. Nu bereikte de overwinnaar, Jarvinnen,

72,71 meter, wat alweer 'n nieuw wereldrecord is. Eigenaardig is het overigens, dat de worp, waarmede in 1920 Myrrha de eerste plaats bezette, toen eveneens een nieuw wereldrecord was. Uit de resultaten is overigens wel te zien, dat de superioriteit van het Finsche speerwerpen zich duidelijk heeft afgeteekend. Tusschen No. 3 der Finnen en No. 4, den Duitscher Weimann, was nog ruim een halve meter verschil. Weimann heeft 't bij wedstrijden in Duitschland overigens reeds tot 69,54 rneter gebracht. We stellen dit laatste met voldoening vast. Nederlandsche athleten zijn dus niet de eenigen, die bij belangrijke gebeurtenissen niet hun beste prestatie kunnen leveren.

Een merkwaardige vrouw

Een der merkwaardigste vrouwen, die ditmaal aan de Olympische Spelen deelnemen, is zonder twijfel de Amerikaansche Miss Mildred Didrickson. Er is vrijwel geen tak van sport of Mildred is er beoefenaarster van. En als ze een sport beoefent, beteekent dat tevens, dat ze in die sport uitblinkt. Ze is ook aan lawntennis begonnen. In een paar maanden had zij deze tak van sport geheel onder de knie, zoodat ze desgewenscht het volgend jaar het dames-enkelspel te Wimbledon zou kunnen winnen. Ze is voor de Olympische Spelen in geestdrift gekomen. Ze wou eigenlijk aan alle nummers mee doen, doch dat heeft men niet toegestaan. Men kan ook van het goede te veel hebben.

Derhalve schreef men haar alleen in voor het speerwerpen, het hoogspringen en de 80 meter horden. Ze won het speerwerpen en maakte daarbij een nieuw wereldrecord, ze won ook de 80 meter estafette en maakte daarbij eveneens een nieuw wereldrecord en het zou mij ten slotte niets verwonderen, indien ze ook het hoogspringen zou winnen en daarbij —■ hoe jammer ik het ook voor onze Gisolf zou vinden — een nieuw wereldrecord zou maken.

Op de horden heeft ze eigenlijk alleen ernstigen tegenstand ondervonden van haar landgenoote Miss Hall. Tegenover dit tweetal speelde de rest geen rol.

Mildred won in 11,7 sec.

In een persgesprek vertelde de nieuwe Olympische hordenkampioen, dat ze zich eigenlijk tot ideaal had gesteld vier Olympische overwinningen te behalen ! Ze was er van overtuigd,- dat ze ook het discuswerpen gewonnen zou hebben, indien ze daarvoor ingeschreven had. Ze heeft zich een drietal maanden voor de Spelen voorbereid. Na kantoortijd oefende ze vier of vijf maal per week en besteedde daarbij aan eiken tak van sport een half uur. Haar moeite is dus wel beloond geworden.

Een merkwaardige 400 Meter

De eindstrijd op de 400 m. zal een wedstrijd zijn, die hen, die het voorrecht hadden er getuigen van te zijn, nog lang in de herinnering zal blijven. Hierbij is n.1. een wereldrecord gemaakt, dat men wel algemeen als buiten het bereik van de menschelijke kracht beschouwde. Hier heeft de Amerikaan Carr 't wereldrecord over 400 m. met niet minder dan 4/5 seconde verbeterd en het derhalve gebracht op 46,2 sec! Indien het niet bij de Olympische Spelen en derhalve onder degelijke controle was gemaakt, zou men het bericht als echt Amerikaansch beschouwen en de schouders er over ophalen. Nu staat wel vast, dat de tijd inderdaad juist is. Deze tijd