830

w.o. „DE CORINTHIAN"

I EEN FI 11 gpQ1^|

Daar zit ik dan, weggedoken in een groote club, tegenover de privé-secretaresse.

Of nu „die Renate" blond, zwart, lang of kort is, dat is iets wat de geheele wereld zoo langzamerhand wel weet. Om dat te ontdekken was ik dan ook in 't geheel niet gekomen, mijn belangstelling strekte zich meer naar de sport en Renate Muller uit.

Mijn vraag of „die genadige Frau" aan sport doet, wordt met een resoluut ja-knikken beantwoord. „Natürlich" maar dan direct daarop „aber wenig".

U speelt golf, beweer ik zoo beslist als slechts een detective dit zou kunnen doen, hoewel het voor ieder ander evenmin moeilijk is om dit te weten, wanneer men, evenals ik, „Het slippertje" van haar gezien heeft.

„Wie wissen Sie das?" en wanneer ik dan vertel hoe ik het weet, schiet mijn charmante gastvrouw in een lach. Die lach zegt mij genoeg.

Tot mijn vreugde hoorde ik dat de filmster dol op honden is en zich veel met hondensport ophoudt.

Dan vertelt „die Muller" verder dat er heel weinig tijd voor sport overblijft, de Ufa neemt haar geheel in beslag. Doch zwemmen staat toch iederen dag op het programma.

Ik denk reeds aan recordtijden, wanneer ik haar zoo zie zitten, maar hierin word ik teleurgesteld. Dat is trouwens de bedoeling niet: de hoofdzaak is, dat men er fit bij blijft.

Neen, ik merk het al, ik ben niet in de wieg gelegd om filmsterren te ondervragen. Ook in hen wil ik een kampioen of kampioene zien.

Juist vertelt Renate dat zij graag loeit of haar secretaris, de heer Bergmann, steekt zijn hoofd om den hoek van de deur en deelt mede, dat het tijd is voor „het Slippertje" naar het Rembrandt Theater.

Buiten staan drommen menschen te wachten in de hoop slechts een glimp van haar te zien.

AMERIKA EN DE O.S.

De athleten van Europa, die in Los Angeles den strijd moeten gaan aanbinden o.a. tegen de Amerikanen, zullen het niet gemakkelijk hebben. Bijna dagelijks komen uit de Ver. Staten berichten van nieuwe top-prestaties op vrijwel elk gebied, maar vooral op dat der athletiek. Twee, drie menschen die de 100 meter in 10.4 sec. loopen, speerworpen van bijna 70 meter, 110 m. horden in 14.5. Hoog- en verspringen is boven alle Europeesche records, terwijl ook het polshoog op „hoog peil" staat.

Afgezien nog van dit alles hebben de Amerikanen groote moreele voordeelen. Ze zijn in de eerste plaats in eigen omgeving, speciaal in dit geval natuurlijk in de Amerikaansche omgeving, terwijl de meeste andere deelnemers voor het eerst van hun leven voet aan wal zetten in het land van de

superlatieven. Deze overweldigende vloed van nieuwe indrukken kan niet nalaten van ongunstigen invloed te zijn op de prestaties. Wie zijn hoofd vol heeft van nieuwe impressies kan zich niet bepalen op één ding: het a tout prix winnen van een wedstrijd.

Daarbij komt dan natuurlijk de stimulans van het eigen publiek, het klimaat, misschien nog de voeding, tenzij er voor ieder land een speciale kok van dezelfde nationaliteit zou zijn, enz.

Wanneer wij dan nog rekenen de groote keus die de Amerikanen onder de millioenen sportbeoefenaars kunnen maken, dan....

.... vertrouwen wij niettemin dat onze Nederlandsche athleten een eervol resultaat zullen bereiken.

LOF DER LUIHEID

De menschheid is lui en onredelijk. Er is vrijwel geen clubblad in den lande of het heeft behoefte aan medewerkers. Helaas zijn dergelijke wezens zeer moeilijk te vinden. Het is veel gemakkelijker om lieden te vinden die critiek hebben op het werk van anderen, bijvoorbeeld op den armzaligen redacteur van een clubblad die in zijn eentje het orgaan moet vullen.

Er is één lichtpunt voor zoo'n redacteur. Hij kan vele kolommen vullen met artikelen over de noodzakelijkheid van training.

Want voetballen willen er velen, maar het moet verder ook geen moeite kosten. Vooral niet de moeite van een beetje training. Er is bijna geen vereeniging die niet klaagt over gebrek aan oefenlust bij haar leden. Men komt wel eens met het smoesje, dat men alleen maar voor zijn genoegen speelt en er heelemaal geen levensbelang van wil maken. Maar men verliest daarbij uit het oog, dat alleen iemand die gedurende den geheelen speeltijd zijn volle krachten kan geven werkelijk voor zijn genoegen speelt. En dat is alleen te bereiken met serieuse training.

Over de verplichtingen ten opzichte van de eigen club zullen we maar niet eens spreken. Er zijn nu eenmaal Zeer weinig menschen met genegenheid en plichtsgevoel ten opzichte van hun vereeniging en medespelers.

VAN DE STADION-BAAN

Het wielrenprogramma dat het publiek Donderdagavond in het Amsterdamsche Stadion werd voorgezet' was niet bijster interessant. De eenige aardige noot in het programma was de achtervolgingswedstrijd m. triplet-gangmaking. Storm probeert in dit soort wedstrijden zijn ouden roem weer te herwinnen. Een neef van Klaas van Nek, K. van Nek Czn, was zijn tegenstander. Dit nummer was spannend en frisch en soortgelijke matches zijn in staat nieuwe belangstelling voor de wielerwedstrijden te wekken. Beter dan een 75 km. race, waarin het altijd een gokje is of er veel of weinig strijd zal zijn.

HELDEN VAN HET

SPORTVELD ■ ■

Wij ontdekten in het Duitsche sportblad „Der Kicker" het volgende bericht :

„Onlangs werd de scheidsrechter bij den wedstrijd Eintracht—Bayern uit de handen van een woedende volksmenigte gered door de volgende dappere sportlui: (volgen een twintigtal namen). Natuurlijk hebben deze heeren slechts hun plicht gedaan, daar de traditie gebiedt hulp te verkenen aan hen, die in moeilijkheden zijn. Hoe zwaar het ditmaal echter was, blijkt uit het feit dat een hunner met een mes werd aangevallen en dat vrijwel alle deelnemers aan deze reddings-aktie min of meer duidelijke sporen van den strijd hebben overgehouden. Om onze waardeering en dankbaarheid op een passende wijze te laten blijken, hebben wij besloten voor deze heeren een gedenkpenning te laten slaan. Wij verzoeken alle vrienden, die daartoe in staat zijn, iets in de kosten bij te dragen en daarbij niet te vergeten, dat deze dappere mannen een ernstig ongeluk voorkomen hebben en den goeden naam van de Zuid-Duitsche sport voor groote schande hebben behoed".

*

Dit bracht ons op het idee om een speciale rubriek te openen voor helden van het sportveld, wier gloriedaden wij uitvoerig aan de vergetelheid willen onttrekken.

*

We beginnen met scheidsrechter Van Ijzer, die den promotie-wedstrijd Smijthem—Trapveen moest fluiten. Toen de Smijthemmers met 3-2 voorstonden, kende hij Trapveen een strafschop toe.

Hij stierf rustig nadat men hem verteld had dat van de 11 Smijthemmers er zes door hem doodelijk geraakt waren. *

Dan was er een keeper Tewaer geheelen, van de club met kampioensaspiraties, te Vechtum, die in den beslissenden wedstrijd toegaf dat de bal werkelijk over zijn doellijn was gegaan.

De scheidsrechtersvereeniging heeft zich bij de begrafenis doen vertegenwoordigen. *

Uit de beste bron hebben wij het relaas van den heldendood van den secretaris van N.G.G. (Nog Geld Genoeg), de club die bijna kampioen was in dit seizoen. Toen de rechtsbinnen hem dreigde naar N.M.G. (Nog Meer Geld) over te loopen als men hem niet aan een sigarenzaak hielp, sprak hij de historische woorden : „D an ga je maa r".

Zijn ziel ruste in vrede.

*

Toen men na afloop van den wedstrijd D.O.A.—Haerden den scheidsrechter in de sloot had geworpen, was er een speler van de club die hem nadook. Nadat de referee weer op het droge gebracht was, wilde hij zijn edelen ridder bedanken. Doch deze bescheiden held wilde van geen dank weten. Hij sprak slechts: „Was je dan vergeten dat je mijn portemonnaie bewaren zou! Geef op."

*

Scheidsrechter Dapper heeft, naar wij van onzen specialen correspondent vernemen, den wedstrijd Martelveen— Vechtbroek geleid zonder revolver en harnas.

De directeur van het ziekenhuis deelde ons mede, dat de held het naar omstandigheden vrij goed maakt. Hij zal slechts enkele ribben en een been moeten missen. Misschien dat zijn gezichtsvermogen nog in orde kan komen. Max