737
iv.o. „DE CORINTHIAN"
BRITSTRA, de man aan wien mej. schuurman een groot deel van haar toenemend succes dankt.
500 M. baan duizenden bezoekers, die — geen enkele plaats is overdekt! — graag de regendreiging riskeeren voor dit „Internationale Abendsportfest", waarvan drie Hollanders het internationale element vormen naast een uitgezocht keurcorps Duitsche sterren.
Laat ik maar met de deur in huis vallen: dit Hollandsche trio heeft zich op dezen Vrijdagavond dermate geweerd, dat mijn helaas weinig chauvinistische vaderlandsche hart met geemotioneerden slag geslagen heeft. En voor het geval dit kloppende feit u nóg niet genoeg zegt, voeg ik er aan toe, dat de duizenden Duitschers voor ons drietal hebben geklapt alsof.... het ras-echte Germanen waren! En als ook dat nog niet voldoende is, vertel ik u als het oordeel van den vermaarden Duitschen athletiekkenner Dr. Joseph Waitzer, wiens vriendelijk aanschijn ge op deze bladzijde hiernevens ziet afgedrukt naast den schr. dezes: „Holland kwam met slechts drie athleten, maar zij zijn dan ook van de Kanonenklasse !"
Ami Lecteur, zooals wijlen Leo Lauer in „de Revue" zijn lezer placht te betitelen, vriendelijke lezer, ge kent uit de dagbladen de prestaties van ons drietal. Maar ge laast niet de omstandigheden, waaronder de verrichtingen tot stand kwamen en daarom hier, in bliksemtempo, een revue:
Chris Berger in den 100 meter invitatiewedstrijd tegen Körnig, Schein, Stender, Lammers, Buthe Pieper en Jonath — een bezetting, zooals men maar heel weinig op de Europeesche velden aantreft. Welnu, in dit internationale milieu slaagde onze jonge sprinter er in 5 van zijn 6 rivalen te slaan, den Olympiade-ster Körnig inbegrepen: kortweg een prachtprestatie. Slechts Jonath bleek sterker dan Berger en ieder, die dezen avond den Bochumschen kampioen zag spurten, begrijpt dat. Want Zelden maakt een sprinter zoo'n formidabelen indruk: een kille avond, een
niet-ideale baan, een start die beter kon en toch den verbluffenden tijd van io2/5sec.! Als Jonath zóó in Los Angeles loopt, is een der eerste plaatsen even safe voor hem als voor.... T o 11 i é n Schuurman. En dat wil wat zeggen!
Ons Friezinnetje is er in geslaagd om zelfs de vaak wat ego-centrische Duitsche toeschouwers dermate te imponeeren, dat er één kreet van bewondering langs de lijnen klonk: zulk loopen heeft men in Hamburg nog niet te voren gezien. Zulk loopen heeft men trouwens in heel Duitschland nog niet eerder aanschouwd. Ik ben gewend mijn schaarsche woorden in „de Revue", hoe vlug ook geschreven, zorgvuldig te overwegen, maar desalniettemin verklaar ik, sinds dezen avond: onder normale omstandigheden is mejuffrouw Schuurman dit seizoen in Europa niet te slaan. En het was bijna ontroerend hoe uit alle hoeken van het terrein Hamburg's spes patriae naar onze kampioene kwam gerend om een handteekening te bedelen als souvenir aan dit, naar zij mij met jeugdige theatraliteit verklaarde, voor hen onvergetelijke jonge Hollandsche athleetje!
En nu nummer drie: dhr. Jan Zeegers. Eigenlijk had niemand in Nederland, ik ook allerminst, veel vedutie in het loopen van dezen aspirant-Olympiadecandidaat. Zeegers heeft veel internationale kansen gehad en tot wereldprestaties heeft hij het nog nooit gebracht. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat hij dezen avond zichzelf heeft overtroffen en dat onder omstandigheden, die geenszins ideaal voor hem waren: zijn spieren schenen wel van hout, zoo verklaarde mij zijn conscientieuse, toegewijde masseur.
Zeegers heeft m.i. den besten wedstrijd van zijn leven geloopen, niet omdat hij won, maar om de wijze waarop hij won. De Amsterdammer had een zwaar veld tegenstanders, waartegen hij met loffelijken tact, met taaien Ausdauer, met felle vechtlust, gevolgd door een verbijsterende eindspurt, heeft geloopen. Resultaat: een 5000 meter in 15 m. 16,4 sec, nieuwe Nederlandsche recordtijd. Tot 150 m. voor het einde hingen hij en den Weener athleet Holthuis als klitten aan elkaar. Zij aan zij stormden zij naar de finish, als jonge bruidegoms na een eindeloos langen huwelijksdag naar hunne blonde bruiden. Tem
JOSEPH WAITZER, leider der duitsche olympiadeploeg, een der beste athletiekkenners van het contingent
JAN VAN DER PUTTE, de voor-
treflijke coach van berger en anderen
toonde Zeegers zich een athleet van formaat met een prachtig verdiende, daverend toegejuichte zege tot belooning. Als Zeegers Zondag a.s. toont dat deze vorm geen exceptie is, doch regel-in-1932 belooft te zijn, zal m.i. nóch de K.N.A.U., nóch het N.O.C. een veto over de zeer door Zeegers begeerde Olympiade-deelneming-vooreigen-rekening mogen uitspreken, Voorloopig een herhaalde hartelijke complimentatie.
En nu tot slot de moraal van dit artikeltje en de reden waarom ik naar Hamburg ging.
Nederland heeft tenminste vier Olympiade-candidaten. Het zijn — dit bewees Hamburg — in ieder geval: Tollien Schuurman en Chris Berger.
Het zijn eveneens echter:
Lien Gisolf en Wim Peters.
Geld is er slechts voor de uitzending van twee plus verzorger.
Dit beteekent dat twee zouden moeten thuis blijven.
Dat kan niet. Dat mag niet.
Laten allen, die daaraan iets kunnen doen, door invloed of zilverlingen, zorgen dat ons geheele kwartet uitgestuurd kan worden.
Dhr. Burger schreef een paar weken geleden in „De Revue" over de zwarte bladzijde in de athletiek, die niet uitgewischt kan worden.
Dat was, populair gezegd, larie..
Niets is eenvoudiger dan deze bladzijde uit te wisschen, namelijk door te zorgen dat niemand van onze athleten, die waarlijk in aanmerking komt om uitgestuurd te worden, thuis moet blijven! _ A. J. G. STRENGHOLT
Een nabeschouwing over de nationale atletiekwedstrijden van „Haarlem" moest blijven liggen tot het volgende nr., waarin ook nog verschillende andere artikelen, die thans niet opgenomen konden worden, een plaats zullen vinden.