497

. 4,

feg snel.

Icjft^n schït-

i^t heeft :f ki^agelsche

oo'

ie

fa

)0f'

-erf'

V

.M

Kt t

<9i ,

** l Kan

?1in gPCT„„

li dien

»! getuigde,

)n" ver-

""les.

* Pt,, :^ m het

fsCn«en we

'etd ■ °ranje-

i' mauw

Teerheid

arts te

s Met dr.

do

or een

i'heb^oord,

'e • Wie

itesse.

Velocitas.

enthousiasme en een niet te stuiten „Ausdauer" is het der Oranje-ploeg gelukt het spel der Engelschen te bedwingen.

Onze fenomenale achterhoede.

Stuk voor stuk hebben onze spelers in de achterhoede zich onderscheiden en een dikke pluim verdient Tonny van Lierop, die er in slaagde het phenomenale spel van den rechtsbuiten Lilly, één, die men met ontzag volgde in Hilversum, (Tonny van Lierop bestudeerde Lilly „thuis" ook langs den kant) volkomen lam te leggen. Slechts een enkele keer heeft Lilly wat kunnen doen.

Men zag in het Haagje ook wel, waartoe hij in staat was, maar Van Lierop „hield" z'n mannetje met een dusdanige vasthoudendheid, dat van Lilly's spel weinig of niets terecht kwam. En de voorhoede der Engelschen was daardoor ongetwijfeld geknot. Het Voorl. Ned. elftal heeft voor de rust zeker twintig minuten lang het heft in handen gehad. Hardebeck kreeg weinig te doen. De spelopvatting der Nederlanders was volkomen juist. Ze verdiepten zich niet in shortpassing, maar hielden het spel breed en vooral Ben ter Haar hield het fraai open, met lange centers naar de vleugels. Het was jammer, dat men alleen in de voorhoede niet begreep, dat het spel niet te klein moest worden gehouden. Na de rust echter ging het, wat dat betreft, beter. De onzen slaagden er tal van keeren in langs de gevaarlijke backs te komen en het verdient speciale vermelding, dat v. d. Haar er in slaagde Leyland Naylor, de Schotsche international, z'n hielen te laten zien. Het viel daarom te betreuren, dat v. d. Haar's afwerking te wenschen liet. De Looper was er in het begin van den kamp niet volkomen in. Hij kwam tegen het einde van de eerste helft op dreef en handhaafde zich volkomen in de tweede helft.

seizoen

n staan

beide ikheid.

4

«es

afd. I

', &br„ , ' aen

Iers ,m„

rasPenninx

jjig.

r Schaats-

V, Wegging

Uitblinkers.

Over het spelverloop zullen we niet

in details afdalen. Trouwens: doelpunten zijn er in dezen kamp niet gemaakt, hetgeen ongetwijfeld aan dé zeer sterke verdedigingen geweten moet worden. De ster van het Nederlandsch elftal in dezen kamp mag zonder twijfel De Waal genoemd worden. We hebben dezen international in langen tijd niet zulk een „blendende" partij zien spelen. Ook al, omdat het spel zich meer op zijn kant bewoog, trad hij veel meer op den voorgrond dan Ab Tresling, maar zelfs op links assisteerde hij heel vaak, cmdat het noodig bleek.

Ab Tresling vonden we niet in buitengewonen vorm. De Waal overtrof zichzelf waarlijk. Met een buitengewoon uithoudingsvermogen heeft hij in de perioden van sterk aanvallend spel de „kanonnen" van den „overkant" in bedwang gehouden en twee keeren vrijwaarde hij het Nederlandsche doel voor een doorboring. Hij was in „Olympischen" vorm.

Wat Hardebeck betreft: dien hebben we wel eens beter gezien. De Amsterdammer heeft verschillende fouten gemaakt, die noodlottig hadden kunnen worden, indien de backs zich niet op fanatieke wijze voor den bal hadden geworpen. Zeker: hij heeft verschillende schoten goed gestopt (de Engelschen

ko den echter heel wat minder schieten dan Zaterdag) maar dat het een gelijk spel is gebleven, dankt het Ned. elftal toch niet in de eerste plaats aan hem. In de voorhoede heeft v. d. Haar relatief beter werk verricht, dan de snelle Gunning, die weinig kon uitvoeren tegen den technisch bekwamen Milstead. Die was het voornamelijk, die den snellen rechtsbuiten tegen hield. Want zoo goed als 't Van Lierop kon gelukken Lilly in bedwang te houden, was het natuurlijk mogelijk, dat een Milstead Gunning weerstond. De Geer en v. d. Berg hebben niet zoo heel veel kansen gehad. Vooral v. d. Berg kreeg weinig gelegenheid te schieten, hoewel hij eenige keeren van z'n capaciteiten blijk gaf. Maar betrekkelijk is de goalgetter van het Ned. elftal toch in dezen kamp tegen gevallen. Waarbij men er natuurlijk rekening mee dient te houden, welke tegenstanders er gisteren op het H.V.V.-terrein stonden. De Geer heeft gemakkelijker kansen gehad dan v. d. Berg. Dupon was de zwakste in den aanval en hij zal wellicht in de naaste toekomst het veld moeten ruimen, indien Kist weer geheel hersteld is. Het zou ons niets verwonderen, indien de T.O.G.O.-speler als linksbinnen wordt opgesteld.

De rechtspraak.

Tenslotte nog dit: Het wordt zoo langzamerhand tijd, dat we — zeker in int. wedstrijden — in hockeywedstrijden neutrale scheidsrechters krijgen. Plaatsruimte gebiedt dit slot van een tweedaagsch hockeyfestijn kort te houden. Maar we zouden zeker nog wel een pagina over dit euvel kunnen volschrijven.

Op het H.V.V.-terrein was het gisteren waarlijk belachelijk hoe tenslotte de scheidsrechters volkomen het spel van „meerderheid" en „minderheid" beheerschten. Door hun wijze van fluiten hielden ze het spel op een bepaalde helft. Misschien komen we daar nog wel eens op terug.

EEN LEZER UIT SOERABAIA ZENDT ONS DIT KIEKJE VAN DEN BEKENDEN VOETBALLER BAKHUYS ALS „B.P.M.-SPELER".

Ter recensie ontvangen

De Ademhaling.

Bij P. Noordhoff N.V. te Groningen is verschenen „De Mechanische Natuurwet der Ademhaling", een proefondervindelijke studie van H. Toxopeus, speciaal-arts voor mechanische ademhalingstherapie te Groningen.

In dit zeer lezenswaardige boekje zet de deskundige schrijver uitvoerig uiteen, dat buik- of middenrifademing in overeenstemming is met de wetten der natuur en de mechanica en dat deze wetten bij borstademing niet worden nageleefd. Zijn slotwoord, dat men als de eindconclusie van zijn zéér belangrijk betoog kan beschouwen, luidt:

„Wie steeds met het middenrif ademhaalt, zich behoorlijk voedt en zijn lichaam eiken dag flink in de buitenlucht beweegt en verplaatst, staat met eenige zekerheid een lang, gezond en krachtig leven te wachten."

EEN GESLAAGD SNAPSHOT VAN EEN GEVAARLIJK MOMENT VOOR ONS DOEL TIJDENS VOORL. NED. XI—ANLO INDIANS.