Schitterend geslaagd atnletiekfestïjn in ï Stadion
(Vervolg van middenpagina) De 400 meter was niet zoo sterk bezet. De Zweed von Wachenfeldt gebruikte den Belg Prinsen als gangmaker en liep dezen in het laatste rechte eind gemakkelijk voorbij om in 49,6 sec. te winnen. De keurige stijl van den tactisch loopenden Zweed viel op de eerste 350 meter te bewonderen; op het laatste stuk werd zijn snelheid grooter maar zijn stijl minder. Sierhuis vergde tegen den wind in te veel van zijn krachten, waardoor hij na 250 meter de leiders niet meer kon bijhouden, niettemin werd hij nog derde.
Op de 800 meter leverden Johannesen (Zweden) en Danz (Duitschland) 'n feilen strijd, die met 1 min. 56,4 sec. in het voordeel van den Zweed werd beslist. De verrassing van Ned. zijde was hier Lijflander, die, fighter als hij is, de leiders bleef bedreigen en in 1 min. 59,1 sec. derde werd voor Nieuwland en Coenjaerts. Tot dusverre hebben alleen Paukn, Hoogerwerf en mogelijk ook 'n keer Menso de 80c meter binnen de twee minuten geloopen; Lijflander mag het zich tot 'n eer aanrekenen, dat hij dat ook gepresteerd heeft.
Hollander's mededeeling aan de microfoon „op de 1500 meter zullen alle deelnemers uit het programma starten" kreeg 'n applausje van het publiek, dat met wegblijvende cracks niet veel op heeft. De Pool Petkiewicz, die eens van Nurmi gewonnen heeft, won in 'n geweldigen eindspurt, maar door 't te langzame tempo uit de eerste ronden werd de tijd geducht gedrukt. Uit den uitslag blijkt wel hoe internationaal dit nummer was: 1. Petkiewicz (Polen) in 4 min. 8,3 sec. 2. Wichmann (Duitschland) in 4 min. 10.4 sec. 3. Bror Öhrn (Zweden) in 4 min. 11 sec. 4. Geeraert (België), 5. Effern (Nederland), die op 150 meter van de finish nog op de derde plaats liep.
Rustig en gelijkmatig liepen de vier deelnemers aan de 5000 meter hun rondjes in 'n tempo van 75 seconden per ronde van 400 meter. Na 3000 meter Zakte de Belg Vincent af, na 3500 meter kon Jan Zeegers het tempo niet meer volhouden en 4000 meter moest de Zweed Karlsson zijn Duitschen tegenstander Petri, in ons land welbekend, laten gaan, waardoor er al spoedig vijftig meter tusschenruimte tusschen elk der loopers was. Toen Petri onder hartelijk applaus de finish bereikte (15 min. 15 sec), was Karlsson (15 min. 41,8 sec.) 120 meter achter en de als derde aankomende Jan Zeegers (15 min. 47,2 sec) bevond zich op 200 meter. Het toeval wilde dat juist op het moment dat Petri door de finish ging, de Fin Pentilaa op het middenveld de speer 'n kleine zeventig meter van zich af in den grond prikte, zoodat het applaus voor beide sportsmen kon dienen.
De 4 X 100 meter voor heeren, die als slotnummer was opgesteld, werd 'n strijd tusschen de clubploeg van de H.A.V. van de H.A.V. Haarlem en de Duitsch—Nederl. combinatie JonathBorchmeyer-Boot-Kramer. Noch de wereldrecordploeg van Charlottenburg (zonder Körnig) noch de Nederlandsche
Ê.MANDERSLOOT
Aanleg, onderhoud en draineeren van sportterreinen. Goede referentiën Adviezen en begrootingen Lap I acestraat 66 Telef. 50362 AMSTERDAM
ploeg, waarin de T. C. aanvankelijk Peters had achtergesteld bij Hummel, Simmers, de Boer en Beintema, speelden 'n rol van beteekenis. De combinatie gaf verrassend-goed over en won met miniem verschil van Haarlem, dat haar eigen Ned. record met 0,1 sec. verbeterde. Waar Haarlem 'n zuivere clubploeg had, komt deze tijd van 42,5 s. voor erkenning in aanmerking, ook al heeft 'n officieele Ned. ploeg bij de Olymp. Spelen te Parijs reeds 42 sec. als korststondig wereldrecord gemaakt. —o—
Bij de dames-athleten was er eentje, die ver boven alles uitstak: mej. Schuurman won zoowel haar serie als de finale 100 meter met ettelijke meters voorsprong en vestigde daarbij nog niet eens den indruk dat ze haar uiterste best deed. Haar tijd van 12,2 sec. was even boven het officieele wereldrecord van 12 sec, dat ze zelf vorig jaar op de sintelbaan aan het Olympiaplein reeds geëvenaard heeft, maar sindsdien in Amerika reeds verbeterd moet zijn. De Belgische dames kwamen achtereen in de series, waarvan de eerste verreweg 't sterkste bezet was; de Duitsche dames streden om de tweede plaats met mej. du Mée, de pas ontdekte Amsterdamsche athleten, wier club Gymkhana
PENTILAA, de oud-wereldrecordhouder speerwerpen, die gisteren in 't Stadion weer zegevierde,
pas enkele weken bij de K.N.A.U. is aangesloten. Frl. Wittmann bleek in 12,6 sec. de sterkste, maar de derde prijs is voor mej. du Mée toch 'n buitengewone prestatie. Op de 4X100 meter waren de Belgische en de twee Duitsche dames tot 'n estafetteploeg gecombineerd, welke aan het Ned. viertal du Mée - Aengenendt - Aalten - Schuurman partij moest geven. Niettegenstaande 'n slechte tweede wissel was de Ned. ploeg reeds na 300 meter „safe", want toen mej. Schuurman het stokje kreeg, was ze al 'n paar meter voor en aan de finish scheelde 't zeker acht meter. De tijd van 49,8 sec, die de winnende Ned.. ploeg maakte, was 'n paar seconden beter dan het Ned. record, maar kan toch als zoodanig niet in aanmerking komen, omdat deze combinatie Amsterdam—Zeist—Den Haag—Tolbert geen clubploeg vormt.
—o—■
De werp- en springnummers waren wel niet talrijk (van beide één!), maar qualitatief stonden ze boven de loopnummers. Daar was allereerst het polsstokhoogspringen, waarop de fotografeerende deelnemers 'n mitrailleur-vuur van kodakjes richtten. Het ging hier tusschen v.d. Zee, Wegner en Lindblad, die vorig jaar met v.d. Zee den Engelschen kampioenstitel gehaald had en nu — zooals meer deelnemers aan deze wedstrijden — op de doorreis was naar Londen. Alle drie haalden ze
vlot de 3.60 meter, de 3.70 meter werd overgeslagen en op 3.80 meter sprong v.d. Zee af, waardoor hij de derde plaats kreeg. Na de pauze (contractueel verplicht voor de buffetten) overschreden de Duitscher en de Zweed beide de vier meter en gingen toen op de 4.10 meter aan, d.w.z. juist 'n volle meter meer dan de zwakste der Zes deelnemers had gehaald. Op die hoogte faalde de sierlijk springende Zweed, maar de Duitsche kampioen trok zijn shirtje uit — er bestaat nog in Ned. bepaling over okselbedekking!
— en zijn gebruind lichaam zweefde over de lat op 4.12 meter hoogte onder 'n storm van applaus. De heele springjury kwam er aan te pas om deze hoogte officieel te controleeren en Wegner zal thans aan den Duitschen Athletiekbond aanvragen om deze prestatie als officieel Duitsch record te erkennen. Ons nationale succesnummer hinkstapsprong prijkte niet op het programma.
De speerwerpers had men ook best in twee klassen kunnen indeelen, namelijk 'n nationale klasse met Knol (49.50M), van Meijl (48,49 M) en Visser (48.98 M) en 'n internationale klasse voor werpers boven de zestig meter. De Belg Herremans (55.30 M) die derde werd, kwam trouwens ook nog boven Ned. record. De sterren waren hier de Noor Sunde, die het tot 62.15 meter en de oudwereldrecordhouder Pentilaa, die met 'n worp van 69.05 meter den eersten prijs won voor Finland, vanouds het land van lange afstand-loopers en speerwerpers.
Toen de jury in haar Olympisch costuum met witte broeken het programma met 'n klein half uur vertraging tot 'n gelukkig einde had gebracht, kreeg de K.N.A.U. voorzitter Moorman op het eereterras gelegenheid om de prijzen uit te reiken, wat hij met zijn bekende welsprekendheid deed. Negenmaal deed hij 'n grooten zilveren windmolen over onze grenzen verhuizen, waarbij de stadiondirecteur v.d. Berg negenmaal 'n kistje cadeau deed aan den gelukkigen winnaar, Boot kreeg ook nog als estafetteloon een kleiner zilveren molentje mee naar huis — 't is nog zoo kwaad niet, als je niet in de nationale estafetteploeg gekozen wordt
— en Jonath, die drie keer voor het front moest komen, liep letterlijk met molentjes. Tegen half zes verlieten de laatste toeschouwers het stadion, waarvan de sintelbaan, door oordeelkundig spuiten op Zaterdagavond en Zondagmorgen in beste qualiteit gehouden, eindelijk weer eens dienst gedaan had voor 'n belangrijken internationalen athletiekwedstrijd, die, nu er gebleken is voldoende belangstelling te zijn voor goede athletiek, hopelijk niet het eenige resultaat zal blijven van deze nuttige samenwerking tusschen K.N.A.U. en Stadion.