De Ovomaltine Cup, die als wisselprijs'voor den Utrechtschen singelloop is uitgeloofd, wisselde Zaterdag van eigenaar: Baars Steineman kreeg den kostbaren prijs voor 'n jaar in zijn bezit.

In een onbewaakt oogenblik heb ik mij de belofte af laten persen om in dit sportblad te gewagen van de atletiekwedstrijden, die op 25 Mei j.1. te Drachten hebben plaats gevonden.

Het is vrijwel een dwaasheid er aan te beginnen. Elk uur van den dag èn van den nacht, daar in dat Friesche plaatsje doorgebracht, levert stof op voor meerdere kolommen druks en ik vrees dat zelfs de meest lankmoedige redactie haar blauwe potlood aan zulk een artikel zou verslijten.

En dan nog, stel dat ik de ruimte had, wie dan nog zou in de juiste kleuren kunnen vertellen van het Drachter Feest? Want een feest is het geweest van het oogenblik, dat de voeten in de coupé werden gezet voor de heenreis, tot het oogenblik dat er afscheid genomen moest worden.

Voor hen, die het nog niet weten — óók ik wist het tot Pinksteren niet! — zij hier gezegd dat Drachten een der mooiste en welvarende plaatsen in Friesland is en het voorrecht heeft een Burgemeester te bezitten van zeer goede kwaliteiten en met een warm hart voor de sport, zeker voor de athletiek. Voeg nu nog daarbij, dat er in Drachten een Vereeniging voor Vreemdelingen Verkeer is, beter en actiever dan vele andere. Wanneer u dan deze bestanddeelen neemt en gij denkt dan nog aan een kloeke organisatie als de Friesche Athletiek Bond is, welnu dan kan men zich indenken dat alles, maar dan ook alles, tot in de puntjes geregeld was.

Uit mijn kinderjaren herinner ik mij nog een liedje dat begon met „De pret begon al aan het Station" en deze woorden mag ik ook hier toepassen. Aan het station te Heerenveen stonden twee tramwagens klaar om de Hollandsche deelnemers en officials, al dan niet vergezeld van hun dames, naar Drachten te brengen. De tram doet er zoo om en nabij ij uur over en van die 90 minuten heb ik mij nog niet één verveeld. Schitterende omgeving, aangenaam gezelschap. Wat moet ik u van dien tocht verhalen? Dat de Heeren naast de tram gingen wandelen instede er rustig in te gaan zitten? Van een bekend Zwolsch athleet, die duidelijk aantoonde de talenten van

een keurigen huisvader te bezitten door, naast de tram, met een kinderwagen te gaan wandelen welke hij, Joost weet waar, cp den kop had getikt ? Laat ons er over zwijgen.

Het souper, aangeboden door Vreemdelingenverkeer, was best èn in kwaliteit èn in kwantiteit èn in gezelligheid. Na afloop Juryvergadering. De aanwezigen zullen nog gaarne eens terug denken aan de vermakelijke geschiedenis tusschen „Simmetje" en Hildebrand. De klok sloeg zoo om en nabij de drie slagen, toen de heeren met hun zwaarwichtige beraadslagingen gereed waren. Doch reeds om half zes bracht men, door middel van een koffergramofoon, alweer een serenade aan F.A.B.'s voorzitter. Dat was de eerste nacht.

Om acht uur, den eersten Pinksterdag, vonden de athleten en officials elkaar weer terug op een gezellig bootje dat door de Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer was gehuurd om een watertocht over de Friesche meren te gaan maken. Ja, mijn lieve lezeres en waarde leze., die schoonheid te beschrijven gaat mijn armzalig talent verre te boven. Welk een schoonheid, welk een pracht! De watervlakte was als één zilverlaag waarop de witte zeilen van ontelbare zeilbootjes flonkerden. Het is een trip geworden van intense schoonheid.

In Grouw wachtte ons een meer dan welvoorziene koffietafel welke, het wordt lichtelijk eentonig, aangeboden werd door Vreemdelingenverkeer. Aan het slot, bedekt uw oogen, gij nurksen, voor de schande, tot slot werd er gedanst, heusch en werkelijk gedanst èn door de athleten èn door de officials. O, ik geef toe, het is een schandaal, maar — en dat is het ergste — men genoot, men genóót alsof het geen schande was.

Op den terugtocht werd in den vorm van een ouwe Baas, een zee- of moet ik zeggen meer-meermin opgeduikeld die, tot overmaat van ramp, een harmonica met zich torste hetgeen helaas aanleiding gaf dat er, toen in de sluis moest worden gewacht, menig rondedansje werd gemaakt.

Toen kwam het diner dat — ja, het wordt vervelend — aangeboden werd

door Vreemdelingenverkeer. Wat daarna is geschied, gij nurksen, dat is eenvoudig verschrikkelijk. Neen, het is maar goed dat gij niet in dat Friesche stedeke op dezen wonder-schoonen Eersten Pinksterdag zijt geweest, gij zoudt u, vol walging, hebben afgekeerd van onze Nederlandsche athleten en, tot hun schande, óók officials. In bet kort, waarom zal ik het verzwijgen, wij zijn de kermis op geweest. Neen, leest u verder, want het wordt nog erger. Daar hebben wij, in het gewone leven achtenswaardige athleten en officials, op den Kop van Jut zien slaan. En in de feesttent, het is welhaast té erg, heeft een K.N.A.U.-official de verbaasde Drachters het schoone lied van de „Singernaaimachine" laten zingen. Er was een athleet, die van af het tooneel, deze brave Friezen een Yell heeft trachten te leeren, terwijl een Haagsche athleet op een meer dan vreemde wijze het tooneel rondwandelde.

Het slot van dezen avond vond meerdere zéér vooraanstaande K.N.A.U.officials in.... een draaimolen. Het was ochtend geweest, èn middag, èn avond en toen kwam de nacht. De nacht met een zeer zware Juryvergadering, waar elke athleet streng geweerd werd. Wat moet ik verder van dezen dag vertellen ?

Het merkwaardige feit dat Leo Oorschot plots naar het stuurrad stapte — dat was nog aan boord moet u weten — den verbaasden kapitein de hut uitwerkte en het geheele gezelschap keurig thuis bracht. Moet ik u vertellen van twee athleten, die de keus hadden tusschen een nachtverblijf op het politiebureau of op den hooizolder boven den koeienstal? Of moet ik u vertellen van een athleet, die den nacht heeft doorgebracht in een onbeheerd staande auto en tóch met een eersten prijs naar huis is gegaan? Of van de noodzakelijkheid, dat de megafonist de hulp van den braven Hildebrand noodig had om tenminste niet geheel en al heesch voor het publiek op te treden. Of van, maar neen laat ik er over zwijgen en u zeggen dat dit de tweede nacht was.

En toen, toen, ja toen kwamen er waarachtig óók nog athletiekwedstrijden. De uitslagen, het verloop, m'n beste, brave lezer en lezeres, dat heeft u immers allang gelezen. Berger toonde zijn dankbaarheid door voor een 3000 menschen de 100 Meter in 10.5 te loopen en Leo Oorschot was zoo in de war van het sturen en veilig thuis brengen van zooveel beroemdheden, dat hij bij 3.20 den polsstok er bij neerlegde. De T.O.V.-meiskes verbaasden vriend en vijand door twee te worden in de Estafette en de dames Schuurman, Martin en Aalten toonden een verbluffenden eindspurt. En verder, verder zwijg ik over deze wedstrijden. Alleen nog dit. Indien er in Drachten ooit nog eens wedstrijden zijn en ik mag komen, dan is mijn antwoord de deur al uit voor het verzoek binnen is. En wanneer ik straks mijn memoires ga schrijven *) dan zullen deze wedstrijden tallooze bladzijden beslaan en een eereplaats in het boek krijgen. Friesche kerels, dat was werk, ik ben er van overtuigd dat al jelui gasten tot in lengte van dagen zullen denken aan die heerlijke, schoone Pinksterdagen van 1931, doorgebracht in het innig en eenig-mooie Drachten.

N. M. J, MUNZERT.

*) Hè, ja!! Red. R. d. Sp.