INTERNATIONAAL HOCKEY

Hoe het tegenviel in Parijs, De achterhoede voelt het gemis van Tresling. Wel enthousiast, maar geen succes. Frankrijk verdiende de zege.

(Van onzen hockey-medewerker).

PARIJS, 3 Mei. Er heeft mij eens iemand gezegd, wie het was weet ik niet meer en het doet er ook niet toe: „Er zijn momenten, die men oogenblikken noemt." Nu dan, dat oogenblikje, waarop het van 3—1 voor Frankrijk 4—1 werd, was bepaald een „moment" voor de kleine kolonie Nederlanders, die vandaag naast het groote Stade de Colombes hebben zitten kijken naar den strijd van de elf oranjehemden tegen Frankrijk. Het gebrul, dat opsteeg uit het Stadion ernaast, was feitelijk telkens onbewust voor een doelpunt der landgenooten op het andere veld, waar aanvankelijk slechts bijna 1000 toeschouwers den kamp volgden. Toen het gevecht in het groote Stadion afgeloopen was liep het storm bij „ons." Niet misschien, omdat de heeren voetballers-supporters zoo graag hockey wilden zien, maar meer, omdat het toch „voor niks was". Want op de lange rangen werd geen entrée geheven. Alleen voor de tribune diende men tien francs neer te leggen. Ei, ei: tribune. Wie lacht daar. Een paar banken, vies en modderig. Niets voor hooge officieele persoonlijkheden als gezantschapsleden, die er toch waren. Neen, dan zat president Doumergue daar naast ons in het groote Stade beter. Ik heb nog een half uurtje gekeken in het Stade. Ik dacht warempel eerst dat de hockeyers zich vergist hadden en naar het groote Stadion waren gegaan. Want wie kwamen daar allereerst op: 11 oranjehemden. Maar ze hadden een monogram met C. F. en toen begreep ik, dat het Club Francais was. Inderdaad oranjehemden, maar niet de „echte", die, welke in de eerste helft van den kamp leelijk op hun neus hebben gekeken.

Het is bekend, dat de internationale hockeyers altijd met een geweldig brio den strijd aanbinden tegen welke ploeg dan ook. Hebben wij met ons enthousiasme op 8 April niet gelijk gespeeld tegen het sterke Duitschland ? Was niet die heerlijke geestdrift de aanleiding tot het mooie spel ? Nu, in Parijs hebben we het ook geprobeerd, maar.... er stond misschien een nóg geestdriftiger Fransch elftal tegenover.

Ik dacht, dat de Franschen het tegen het einde niet zouden houden, maar de heeren bleven van begin tot eind bazen in geestdrift. Het is de internationale ploeg tegen gevallen in Parijs. Ja, een jaar of misschien anderhalf jaar geleden was het Fransche hockey niet bijzonder. Sedert 1928 (O.S.) en Barcelona zijn

de heeren echter machtig veel vooruit gegaan en ze kunnen bogen op mannen als Chevalier, Remusat, Henon en nog anderen, die in technische vaardigheid niet voor ons onder behoeven te doen. Trouwens de geheele Fransche ploeg was technisch niets minder, al hadden we ook van tevoren gedacht, dat zulk een technisch verschil wel aanwezig zou Zijn.

Reeds in de eerste helft bleek het een misrekening.... De tweede misrekening van het nationale elftal was, dat Leegstra Tresling goed zou vervangen. Maar die is geen.... Tresling. Ergo een onzekere middenlinie.... Hiaten.... Misère. Nu, ja Leegstra had geen schuld aan de vier doelpunten, maar door zijn mindere kracht moest De Waal steeds op links bijspringen en daardoor kreeg de linkervleugel der Franschen gelegenheid tot dingen, die ze anders nooit hadden kunnen uitvoeren. Soulé kogelde dus nummer één langs Hardebeck. We hadden toen vier minuten gespeeld. Woede bij de Hollanders. Ze gooiden er een schepje op, misten wat kansen, schoten raak ook, maar Tixier in het Fransche doel was een ware duivel. Die hield alles en nog wat. Maar een laag schot van Kist in de elfde minuut was hem toch te machtig....

Daarna is de misère begonnen. Een Hollandsche middellinie, die weinig aangaf, snelle Fransche voor- en achterspelers. Met het gevolg een ander Fransch doelpunt, gevolgd door een derde en.... een vierde zelfs voor rust. Zoodat we aan de tweede helft konden beginnen met een 4—1 achterstand, —o—

De Waal riep z'n mannetjes eens bij elkaar na de eerste helft en toen begonnen we weer als ware duivels te spelen. Dupon kogelde na zes minuten nummer twee achter Tixier. Ja, dacht ik, nu loopen we met de regelmaat van een klok in: we hebben ons onnoodig ongerust gemaakt. Maar het bleek een abuis. Kansen kregen we genoeg, meer dan de Franschen, maar We konden ze niet productief maken en dat missen van trefkansen heeft de geheele tweede helft gemarkeerd. Telkens, wanneer de oranjehemden voor het Fransche doel zaten konden we in het slechte veld voor het doel niet schieten of Chevalier, Henon, Remusat of welke Franschman ook kwam als een haas aanstormen en kogelde de kleine ballen naar, voor de Franschen, veiliger oorden.

Dat er in Parijs slecht is gespeeld kan ik niet zeggen. We hebben last gehad met ons schot. Dat was alles. En ook het gemis van Tresling was niet voor de poes. In de oogenblikken, dat voor hem een plaatsvervanger moet staan, beseffen we eerst wat we aan hem

hebben. Ën men mag er Leegstra niet al te hard om vallen, dat hij het tegen Tresling heeft moete afleggen. Maar .... Leegstra was gistermiddag zelfs niet op dreef en wanneer men nu die verschillende factoren bij elkaar neemt, dan is het begrijpelijk, dat het Nederlandsche elftal, al speelde het nog zoo enthousiast vooral in de tweede helft, het heeft moeten afleggen tegen de snelle Franschen.

We hebben niet alleen tegen de Franschen gespeeld.... we vochten ook tegen een traditie. Frankrijk heeft nog nooit een internationalen wedstrijd, die het seizoen afsloot, verloren..,. De Hollanders hebben die traditie Willen breken, omdat tradities er tenslotte zijn om gebroken te worden. Eilacie.... We hebben het èn tegen de traditie èn tegen de Franschen moeten afleggen....

Nederland heeft dus het seizoen met een nederlaag moeten sluiten. Wel jammer, na een succesvolle reeks van overwinningen.... Maar we hebben ons niets te verwijten. Frankrijk is nu eenmaal gisteren sterker geweest, heeft verdiend gewonnen en het is misschien Wel prettig, dat We weer revanchegedachten kunnen koesteren, Wanneer Frankrijk op bezoek in Amsterdam komt. Dan zullen de vleugels weer beter spelen, dan is er Weer Tresling en dan gaan we natuurlijk beter schieten .... en winnen.

—o—

Dan krijgen we misschien ook neutrale scheidsrechters, Want het dient werkelijk dien kant op te gaan. Na tal van internationale Wedstrijden gezien te hebben geloof ik zeker dat het noodig is om neutrale rechtsprekers aan te stellen, zonder iets af te doen evenwel aan de leiding van gisteren. Maar het staat nu eenmaal als een paal boven Water, dat neutrale scheidsrechters nóg anders fluiten, 't Komt er misschien van op de internationale vergadering, die binnenkort gehouden wordt. Weliswaar zijn er voor de niet al te financieel krachtige hockeybonden financieele bezwaren aan verbonden, doch het zal er toch van moeten komen.

In de Hollandsche voorhoede Was Kist Wel de beste man gisteren. De kleine, pittige Hagenaar heeft het hardst van allen gewerkt en het was jammer, dat v. d. Haar hem niet meer te doen heeft gegeven. Jannink was zwak en ook v.d. Hagen in de middenlinie blonk niet uit. Tegen België Was hij zeker veel beter.... Het veld lag ons niet, was zwaar geworden door den regen en op natte velden, die ietwat ongelijk zijn, zoodat de bal springerige bewegingen krijgt, is ons vaderlandsch elftal eenmaal niet zoo goed als op harde terreinen.

We hebben op hockeygebied met 4—2 verloren.... waarom zullen We onderdoen met de voetballers, die ook met 4—2 „ten onder gingen", zooals ik zoo juist door de telefoon hoorde"?

WAAR DE VOETBAL GISTEREN ROLDE

Wanneer er geen België—Holland was geweest, zouden we aan de belangrijke voetbalwedstrijden van gisteren, elders in ons land, de noodige plaatsruimte hebben besteed: nu moeten we volstaan met de uitslagen te memoreeren: Noord Nederland—Noord Duitschland 0-2, Nederland B—België B 3-3, H.D.V.S.—Stormvogels 1-6, Excelsior—D.W.S. 3-1, E.D.O.—Blauw Wit 1-1, P.E.C.— A.G.O.V.V. 3-2, B.V.V.—Eindhoven 1-9, de Valk—Willem II 0-6.