Keeper Vandemerghel contra den Ned. midvoor Du Pon. Foto V.F.B.

*m Zwaar bevochten overwinning

op de Belgische' hockeyers

Pas twee minuten voor het einde scoort v.d. Haar het eenige doelpunt in den wedstrijd Nederland—België.

Dt Belgische hockeyploeg, die het op papier grif moest afleggen tegen het Ned. elttal uit den roemruchten strijd te Leipzig, heeft inderdaad ook beide wedstrijden tegen Nederland verloren, maar.... cadeau gegeven hebben de Belgen de zege allesbehalve. Vorige maand in Antwerpen had Nederland aan twee goals van Du Pon in het eerste kwartiertje precies voldoende om op het nippertje met 2—i te winnen, gisteren in het Amsterdamsche stadion bleef het tot twee minuten voor het einde o—o door het energiek verdedigen van onze Zuiderburen. Eerst in de laatste minuten, toen het publiek zich steeds met 'n puntloos gelijk spel verzoend had, wist v. d. Haar het eerste en eenige doelpunt te maken, wat op de tribunes 'n uitbarsting van vreugde te weeg bracht, die bijna in strijd kon heeten met de waardigheid van het hockeypubliek.

Voor de Belgische verdedigers, die zich zoo dapper geweerd hadden, was het sneu, dat het gelijke spel hun op het nippertje nog ontging, doch ze zullen het er wel mee eens zijn dat de overwinning kwam aan het elftal dat er het meeste recht op had. Van de zeventig minuten speeltijd is Nederland er toch zeker vijftig in den aanval geweest, vooral na rust was het spel zóó aanhoudend op de Belgische helft, dat Hardebeck 'n half uur lang kon toekijken.

—o—

Evenmin als de magere overwinning in Antwerpen zal deze uit het vuur gesleepte i—o ten volle bevrediging veroorzaken. Toch heeft ons elftal niet slecht gespeeld, het lag hoofdzakelijk aan de slechte afwerking der aanvallen en aan het slecht op schot zijn van onzen midvoor Du Pon. Waar Jannink en Kist hun taak als binnenspelers voor 'n belangrijk deel opvatten als „verbindingsspelers", zooals men

dat in Duitschland noemt, heeft de midvoor tot taak om de kansen, die hem door zijn buren geboden werden, om te zetten in doelpunten. Dat lukte Du Pon dezen middag niet, hij mistte eenige behoorlijke kansen, die op andere dagen bij hem 'n doelpunt beduid zouden hebben en het pleit niet voor ons binnentrio, dat het eenige doelpunt geheel en al het werk was van den linksbuiten v. d. Haar, die, ongedekt staande, den Belgischen keeper met 'n hoog schot onhoudbaar passeerde op 'n moment dat velen op 'n voorzet rekenden.

v. d. Haar, die, door te veel terug te spelen, telkens het tempo vertraagde, had over het algemeen meer bewegingsvrijheid dan Maas, want die heeft zoowel tegen Duitschland als tegen België steeds den besten halfback der tegenpartij tegenover zich gevonden: aan Putz had hij 'n heele dobber. Tusschen de beide puike Hilversumsche kanthalfs — wat is van Lierop toch 'n voortreffelijk speler! — toonde ter Haar zijn gestadige vooruitgang op de spilplaats, hij gaf 'n zeer nuttige partij ten beste en beschaamde het vei trouwen der elftalcommissie niet. De backs hadden het niet al te zwaar, omdat de toch al vrij zwakke Belgische voorhoede meestentijds aan haar eigen lot was overgelaten en met de verre passes der achterblijvende halfbacks maar moest zien wat er mee te doen was.

Hardebeck had 'n rustigen middag; één keer slechts kwam zijn doel in groot gevaar, namelijk voor rust, toen hij 'n overtreding beging, welke door scheidsrechter 't Lam met 'n strafbully verrekend werd. Hardebeck kwam echter zegevierend tevoorschijn uit dat duel met den Belgischen spil Baudoux en pas in de laatste minuut, toen de Belgen even alles op den aanval zetten om den i—o achterstand in te

halen, behoefde hij weer actief op te treden.

De Belgische ploeg verdient 'n woord van lof voor haar krachtdadig verdedigen. Met keeper Vandemerghel aan het hoofd hebben backs en halfbacks zich dapper geweerd tegen de Ned. aanvallen; dat daarbij het aanvallende deel van de halfbacktaak in het gedrang kwam, valt te begrijpen. Bandoux Putz en vooral Wellers blonken uit. De Belgische voorhoede had weinig te beduiden, Seeldrayers kreeg slechts sporadisch 'n bal.

De 3000 toeschouwers waren voor 'n deel overgebleven uit den voetbalwedstrijd D.W.S.—West Frisia (die het veld eerst heel wat ongelijker gemaakt had dan voor hockey wel wenschelijk is) en voor 'n ander deel gekomen van de Amsterdamvelden, waar H.D.M., niettegenstaande het ontbreken van midhalf v. d. Rovaert en midvoor de Geer, met 1—o Deventer had geklopt in 'n wedstrijd tusschen techniek en geestdrift. De Ned. kampioenstitel is dus nog weer in het Westen gebleven, maar Deventer is weer iets dichterbij gekomen dan vorig seizoen, toen het tegen H.D.M. thuis gelijk speelde en uit verloor. Typisch is het overigens dat uit geen van deze beide kampioensploegen 'n speler in aanmerking kwam voor het Ned. elftal!

ONDER DE LOUPE

Twee sportsmen op een dag getrouwd

Woensdag de vijftiende April was de dag, die door twee welbekende sportmenschen voor 'n belangrijken stap werd benut: in Den Haag trouwde de voetbalinternationaal Wim Tap met mej. Ubert en in Rotterdam werd het huwelijk voltrokken tusschen den wielrenner Gerard Leene, oud-sprintkampioen van Nederland en mej. van Dalen.

Wim Tap zal na zijn huwelijk zijn voetbalschoenen niet opbergen, want zijn echtgenoote is 'n ware vereerster van het voetbalspel, die zelden op A.D.O.'s tribune ontbrak; Gerard Leene, wielrenner van beroep, heeft 'n functie in het sportpark „de Baronie" te Ginneken, waar hij tevens naar hartelust kan trainen.

Eén dag later, Donderdag, trad 'n andere oud-internationaal inhethuwelijk : de Spartaspeler van Zwieteren.

Men moet voor zijn sport wat overhebben

De drie Oostelijke voetballers (v.d. Heijden, Wanders en ten Donkelaar), die Woensdagsavonds de training op het V.U.C.-veld meemaken, vertrekken eiken Woensdagmiddag uit hun woonplaats om 24 uur later weer terug te keeren. Ten Donkelaar heeft daartoe van zijn patroon toestemming gekregen om voorwaarde dat hij 's morgens om vijf uur zijn werkzaamheden aanvangt om den verloren tijd in te halen.

Niet ieder voetballer zou zooveel voor zijn sport over hebben als deze jonge halfback van de Ensch. Boys, wiens club op 4 Juli a.s. haar zilveren feest gaat vieren ! Dezer dagen kwam ten Donkelaar echter in militairen dienst te Amersfoort en het is te betwijfelen of de militaire autoriteiten evenveel medewerking aan zijn training zullen verkenen als zijn patroon te Enschede.