HILVERSLM'S ACHTERHOEDE

Ten aanschouwe van 15.000 toeschouwers wonnen de Zebra's met 4—o, maar slechts één doelpunt was „eigen werk" van de Blauw Wit-voorhoede: Theo Huizinga trapte tweemaal in eigen doel en BI. Wit's derde doelpunt werd ook half door de Hilversummers zelf gemaakt.'

Het leidende peloton wint.

Het leidende peloton in afdeeling II zorgde er gisteren voor dat er in de ondetlirge verhouding van het drietal Blauw Wit—Feijenoord—Sparta geen wijziging kwam: alle drie speelden ze 'n thuiswedstrijd tegen 'n op papier zeer Zeker zwakkere tegenpartij, die echter wel tot 'n verrassing in staat gerekend mocht worden, en alle drie wonnen ze met behoorlijke cijfers. De beide Rotterdamsche clubs hielden zich aan 3—1: met dat cijferverschil ging E.D.O. ten onder op Spangen en met die zelfde cijfers sneuvelden de enthousiaste Koogenaren op het Feijenoordterrein, waardoor Sparta en Feijenoord er precies gelijk voor bleven staan met evenveel overwinningen, evenveel nederlagen, evenveel goals voor en evenveel goals tegen. Louter op grond van de alfabetische volgorde hebben we in den competitiestand Feijenoord boven de andere roodwitten geplaatst.

Blauw Wit zorgde er ook voor om haar thuiswedstrijd te winnen en dat geschiedde met sprekend cijferverschil: met 4—o liefst werd Hilversum in het Stadion geklopt,, al deden de groenwitten in het veld niet zoo veel voor de Zebra's onder. Dó ongekende productiviteit van de Blauw Wit-voorhoede, die in de voorgaande wedstrijden voor Arolbeker en competitie achtereenvolgens 1, 1, 2, 4, 2, 1 en o doelpunten had gemaakt, zou dengene, die den wedstrijd in het Stadion niet had bijgewoond, gemakkelijk in de meening kunnen brengen dat Smit en de zijnen in topvorm waren en eindelijk de manier hadden ontdekt om de finishing touch te geven aan de vele kansen, welke de snelle vleugelspelers eiken wedstrijd aan hun binnentrio bieden.

In werkelijkheid was het echter iets anders: de 4—o uitslag was voor 'n belangrijk deel te danken — of te wijten, al naar men de zaak beschouwen wil — aan de Hilversumsche verdediging, die de Zebra-voorhoede 'n handje ging helpen: rechtsback Huizinga werkte tweemaal 'n bal onhoudbaar in eigen doel en 'n slap schot van Gerritse, na 'n algemeene mispartij, caramboleerde via eenige Amsterdamsche en Hilversumsche bodies — de rug van Smit gaf het laatste zetje! — tot op de doellijn, waar keeper Bottenberg den bal nog 'n duwtje nagaf. Alleen het eerste doelpunt ('n vliegend schot van Smit, vijf minuten na het begin) was „eigen werk" van de Zebra-voorhoede, maar niettemin konden de 15.000 toeschouwers viermaal juichen.

Hardhandig voetbal.

Blauw Wit treft het tot dusverre niet met het weer bij haar thuiswedstrijden:

de eerste maal — tegen Feijenoord — was 'n stevige regen er de oorzaak van dat het stadion slechts halfvol liep inplaats van uitverkocht te geraken en nu viel er tusschen half twee en drie uur 'n drenzig motregentje, dat, opgestuwd door den wind, de open tribunes en tevens ook de onderste helft van de eeretribune doorloopend bevochtigde. Dat er toch nog 15.000 menschen present waren, mag er ongetwijfeld op wijzen, dat Blauw Wit's successen de Stadionclub voortdurend populairder maakt.

'n Mooie wedstrijd is het overigens niet geworden: het gladde gras maakte het voor de spelers niet gemakkelijk om precies met den bal te doen wat ze van plan waren en de verstandhouding in het veld was niet bijster vriendschappelijk. Zonder dat men van 'n ruwe partij kan spreken, werd er toch hardhandig opgetreden, waarvan verschillende kleine ongevalletjes het gevolg waren. Aan dat ietwat grove spel is ook het ongeval te wijten dat aan Hilversum's gevaailijksten voorhoedespeler van Heeckeren overkwam: hier strafte onbesuisd spel den schuldige zelf en niet, zooals vaak, 'n onschuldig tegenstander, want van Heeckeren had zijn beenblessure geheel en al aan eigen onvoorzichtigheid te wijten.

Hij toch trapte door, nadat Lietzen den bal reeds had weggewerkt, en zijn voet trof de hak van Lietzen's schoen. Wanneer van Heeckeren het been van zijn tegenstander had geraakt, zou de Blauw Wit-captain mogelijk 'n beenbreuk hebben opgeloopen, nu werd de Hilversummer zelf het slachtoffer. Het spel bleef overigens binnen de perken, al moest scheidsrechter Bos vele malen ingrijpen; de eenige keer, dat er 'n zeer unfaire daad begaan werd — Looysen vergat zich even — kostte dat de overtredende partij 'n doelpunt uit den daarvoor toegekenden vrijen trap. Vrijwel geen moment verhief het spelpeil zich boven het middelmatige en men zal dezen wedstrijd spoedig vergeten zijn!

Schwingball.

Terwijl de toeschouwers tegen tweeën het Stadion binnenstroomden, demonstreerden 28 turners en turnsters het Duitsche spel „schwingball" dat door een Amsterdammer S. Mot uit Duitschland naar ons land gebracht is. Ofschoon de omstandigheden niet erg gunstig waren om het spel op zijn best te doen uitkomen — het stadion is wel héél groot en de regen doorweekte de schwingballers! — konden we toch vaststellen dat dit Duitsche spel, waarbij het de bedoeling is om met den bal den tegenstander te raken, als onderdeel van 'n trainingscursus nuttig werk kan doen, evenals het op de 01, Spelen gede¬

monstreerde medicinball. Wanneer het goed uitgevoerd wordt, kan men het met schermen vergelijken; het is echter meer 'n onderdeel van lichamelijke opvoeding dan 'n kijksport.

Na de schwingballers kwamen de voetballers binnen de lijnen. Reeds na vijf minuten konden de Zebra-aanhangers juichen,, toen de bal bij 'n scrimmage op circa vijftien meter van de goal plotseling stil kwam te liggen en door Smit feilloos ingeschoten werd (1—o). De jongenstribune begon al vast met te annönceeren, dat er geen club was die Blauw Wit kon slaan, maar de groenwitten lieten zich niet ontmoedigen en ze waren meer in den aanval dan de thuisclub. Voor doel zat het de bezoekers echter niet mee; verder dan 'n schot tegen de paal brachten ze het niet en verschillende slordigheden van Barend bleven onbestraft. Hét liep al tegen de rust, toen Gerritse den bal handig meenam en zijn voorzet door Theo Huizinga in eigen doel gekogeld zag. (2—o). De oud-eerste elftalspeler Bitter, die van Heeckeren al spoedig was komen vervangen, miste nog 'n juweeltje van 'n kans om den achterstand te verkleinen voordat het rustsignaal klonk.

Na de rust.

Ook na de pauze ging het spel ongeveer gelijk op. De Hilversumsche voorhoede, 'die in haar afdeeling wel het meest onproductief is — men zie de competitiestand! — kon het maar niet tot 'n tegengoal brengen, ook niet toen de spil Foppe Huizinga, die als midhalf min of meer uitgespeeld raakte, in het binnentrio kwam. Blauw Wit was het gevaarlijkst bij haar puik genomen corners; overigens kreeg Bottenberg in het Hilversumsche doel meer terugspeelballen van eigen partij dan schoten van de tegenstanders te stoppen.

Tien minuten voor het eind viel de beslissing: via Gerritse, Smit en Bottenberg belandde de bal voor den derden keer in het net, waarna het publiek geleidelijk huiswaarts trok. Uit 'n vrijen trap tegen Looysen schoot Ferwerda hard op doel, Theo Huizinga wilde wegkoppen, maar raakte het leer verkeerd, waardoor hij voor de tweede maal 'n „eigen goal" maakte en de Zebra's met 4—o 'n veel te duidelijk uitgedrukte meerderheid bezorgde.

Veel fraais leverde de groenwitte ploeg niet; de linkerverdedigingshelft is bedenkelijk zwak en de goede spil Huizinga moest daar meermalen te hulp komen. In de voorhoede was invaller Bitter niet beter of minder dan zijn medespelers.

Bij Blauw Wit was de middellinie weer de stuwende kracht, ofschoon de Boer lang niet in zijn besten vorm was en ofschoon de beide kanthalfs (Sitters Sr. en Wessels) als invallers te beschouwen zijn. Damman nam in de achterhoede de plaats in van v. Asselt, die, evenals Delsen, geblesseerd is. In de voorhoede had de poging om Smit midvoor te zetten geen succes; later, toen hij met Sitters Jr. van plaats verwisseld had, vlotte het heel wat beter op de rechterwing. De vleugelspelers waren snel als steeds; Sitters Jr. bleek niet op dreef. Gerritse, die de zwakste verdedigers tegenover zich had, deed goed werk, maar bleek weer veel meer egoïstisch dan tegen Feijenoord.

Voor de Zebra-aanhangers was deze groote overwinning 'n heele geruststelling, omdat de voorhoede steeds zuinigei was geworden in het doelpuntenmaken (4—1 op V.S.V., 2—1 op Feijenoord, 1—o op Sparta en o—1 tegen E. D.0.) en omdat bij Blauw Wit wel