1305
De Canadeesche lacrossespelers en hun zalmen!
LACROSSE
door Myrtle B. PA TTERSON Canadeesch journaliste
Lacrosse, de nationale sport der Canadeezen, zal Zondag a.s. voor de eerste maal in Nederland gespeeld worden. Het is een zeer boeiend spel, dat aan de spelers hooge eischen stelt op het gebied van snelheid, ausdauer en spelinzicht.
'n Lacrosseteam bestaat uit 12 spelers, verdeeld in doelverdediger, achterspelers, één middenspeler en aanvallers. Men speelt het spel met 'n harden rubberbal en de eigenaardige lacrosse-sticks met 'n net er aan bevestigd. De bedoeling is, evenals bij voetbal en hockey, mn den bal in het doel der tegenpartij te krijgen.
In 1908 werd lacrosse gespeeld op de O.S. te Londen; Canada bleek toen over de sterkste ploeg te beschikken. Al de spelers van het Canadeesche twaalftal, dat te Amsterdam uitkomt, komen uit Neiv Westminster en om-
Over het Rembrandtsplein, tegen middernacht, rijdt 'n taxi, voortgeduwd door 'n aantal Engelschen, die in triomf Lowe, hun 800 meter-kampioen, rondsjouwen. In vroeger jaren spande men de paarden voor het rijtuig- af, nu duwt men de taxi voort., den Olympischen kampioen ter eere.
Iets verder, bij de Munt, draait een orgel zijn deun, natuurlijk „Op ter Olympiade". Een gezellige buitenlander pakt een frissche Hollandsche schoone beet en maakt 'n step je op het straatplaveisel. Doch toen kwam een diender, die gelastte dat het orgel doorreed; dansen in het publiek was verboden! Dat was klein Holland in de groote Olympische stad!
WOENSDAG.
Körnig geslagen.
Met wapperende vaandels en schallende liederen waren de duizenden
geving, ze hebben een reis van pl.m. 10.000 K.M. gemaakt en hun nationale sport in Amsterdam te demonstreeren. De geestdrift van de inwoners van New Westminster voor deze propagandareis is zoo groot, dat het stadje van 22.000 inwoners bijna geheel de benoodigde reisgelden bijeen heeft gebracht.
In het vorig nummer vond men een foto van het twaalftal, dat onder leiding staat van captain Leo Gregory, hier boven ziet men een typische kiek van de „zalmclub" thuis. De stad Neiv Westminster n.l. is bekend om hun zalmvisscherijen in de Fraser River en de leden der plaatselijke lacrosseclub dragen daarom als embleem 'n zalm op hun trui. Wellicht heeft men deze Canadeezen met hun roode truien, ivaarop een ivitte zalm, wel eens door Am,sterdam zien wandelen, 'n Voorraad zalm is door hen meegenomen naar Amsterdam om als dagelijksch voedsel te gebruiken. De spelers op de foto zijn Johnny Vernon, Bobby Bourne en captain Leo Gregory.
Duitschers dezen middag naar het stadion getrokken, vol goeden moed en vol vertrouwen op hun nationale athletiekkampioenen, gesterkt door de lectuur der tallooze Duitsche kranten in Amsterdam. Körnig zou de 200 meter winnen, al dan niet in denzelfden Olympischen recordtijd van Dinsdag, Paulus en Hoffmeister zouden kans maken bij den discus, dr. Peltzer zou starten op de 1500 meter, waarop hij
wereldrecordhouder was alles leek
even mooi, maar het werd de zooveelste teleurstelling voor onze Oosterburen, wier favorieten, de een na den ander, faalden. De Duitsche discuswerpers haalden uit pure zenuwachtigheid nog niet eens 43 meter en werden niet in de finale geplaatst, dr. Peltzer was in zijn serie kansloos en Körnig van wien niet alleen de Duitschers maar ook de neutrale toeschouwers verwachtten, dat hij de 200 me-
Deze nieuwe athletiekmedaille is in brons, zilver en verguld zilver uitsluitend verkrijgbaar bij
C O R N E L I S Begeer,
27 OUDKERKHOF — UTRECHT.
N. B. Men wordt beleefd verzocht voluit te adresseeren : 10RNELIS Beaear — OUDKERKHOF 27
DE GALERIJ DER KAMPIOENEN: Ham {Amerika, Olympisch kampioen verspringen (7,83 meter).
ter zou winnen, werd op duidelijke wijze geslagen door Williams, denzelfde, die ook de 100 meter gewonnen had.
De 200 meter.
Williams, de Canadees, is een merkwaardige figuur op deze Olympische athletiekwedstrijden; tevoren had vrijwel niemand in Europa van hem gehoord, men redeneerde alleen over het sprintersduel Amerika—Duitschland zonder er aan te denken, dat er in Canada nog 'n looper woonde, die in staat zou zijn om Craig's dubbele zege van 1912 te evenaren: 'n dubbele sprinterszege, iets zeldzaams in de Olympische historie. En waarlijk, deze tweevoudige Olympische kampioen over 100 en 200 meter, is inderdaad de beste sprinter ter wereld; de wijze, waarop hij zich in de laatste 50 meter naar voren werpt, teekent in hem den kampioen der kampioenen.
'n Oogenblik scheen het of Körnig het zou halen, maar de eindspurt van den Canadees was zóó grootsch, dat er geen loopen tegen was. Het gejuich "van alle toeschouwers, onverschillig van welke nationaliteit, toon-