£öcry}e ifiie^j dc i^ffip O t:tctis>

1131

Ter verontschuldiging.

„Amice" zei hij tegen me, „heb je in den laatsten tijd wel eens 'n voetbalwedstrijd gezien ?"

't Was doodonschuldig gemeend, althans hij keek me met zijn hemelsblauwe oogen

zoo trouwhartig aan, dat ik geen moment durfde denken, of hij, na de Olympische voetbalrage, die vraag soms sarcastisch bedoeld kon hebben.

„Zoo nu en dan", antwoordde ik op den vereischten toon van gedwongen welwillendheid, „maar nooit meer dan drie voetbalwedstrijden per dag en alles bij elkaar hoogstens twintig wedstrijden binnen de twee weken, dus nauwelijks de moeite waard om over te spreken."

„Bat dacht ik wel", mompelde hij tevreden zonder acht te slaan op het eenigszins sarcastisch bedoelde in mijn antwoord, „dat dacht ik wel, je ziet daar in Amsterdam veel te weinig' voetbal en vooral veel te weinig goed voetbal. Wedstrijdjes als tusschen Uruguay en Argentinië mogen heel interessant zijn, maar als neutraal Hollander blijf je daar steenkoud bij, omdat je bij geen der partijen belang hebt. Nee, 'n voetbalwedstrijd, waarin alles op spel staat voor de club, die je van jongsafaan vereerd hebt, d at is je ware, daar word je warm voor."

Hij w e r d er inderdaad warm van, doch ik bleef steenkoud en dat scheen hem teleur te stellen.

„Begrijp je niet, wat ik bedoel?" vroeg hij op 'n meewaardigen toon over zooveel stupiditeit mijnerzijds.

„Niet heelemaal", antwoordde ik. 'k Had ook „heelemaal niet" kunnen antwoorden, dat was misschien meer in overeenstemming met de waarheid geweest.

,,'k Wou je vragen om méé te gaan naar 'n voetbalwedstrijd", kwam hij tergend-langzaam.

Tien seconden later lag hij in de gang, de kamerdeur stond toevallig open, dat was 'n voordeeltje voor zijn schedel en 'n nadeeltje voor den timmerman, die anders 'n sierlijke nota had kunnen indienen „wegens het repareeren van 'n deur, waardoorheen UEd. een bezoeker heeft gesmeten". .!e moet niet over meegaan naar voetbalwedstrijden gaan praten bij journalisten, die juist, een Olympische campagne achter den rug hebben. Zelfs Amsterdam—Caïro, Hilversum

Promotievoetbal in het hooge Noorden

Hoe W. V. V. weer eerste klasser werd. — Het einde van het N. V. B.-competitieseizoen.

—Alexandrië en U.V.V.—Mexico laat hen kouder dan ijs.

Er zijn merischen, die nooit de ïmoed opgeven, handelsreizigers en ie vensverzekeraars bijvoorbeeld. Degene, die ik zorgzaam door de deuropening uitgelaten had, was noch 't een noch 't ander, maar toch raapte hij in de gang zijn moed en zijn ledematen bij elkaar en tikte behoedzaam aan de nog steeds openstaande kamerdeur. Toen zei hij het zonder omwegen. „W.V.V. speelt Zondagmiddag den beslissingswedstrijd tegen Sneek."

En nieuwsgierig bleef hij staan om te zien, hoe ik op die tijding reageeren zou. Het resultaat was blijkbaar naar zijn zin, want hij schoof naar binnen, pootte zich in 'n luien stoel en vervolgde: ,,'t Is mijn ouwe club en jou ouwe club. Ga je mee Zondag ? Ze spelen in Assen."

De lezer vergeve het me: i k g i n g.

W.V.V. en Harjosteff.

W.V.V. is nu eenmaal 'n jeugdliefde van me geweest, jeugdzonde kunt U ook zeggen. Vandaar, dat die oude club uit Winschoten 'n streepje, nee: vele streepjes, voor heeft bij onciergeteekende, die Zondag aan Zon¬

dag met ijskoude neutraliteit 22 van de 550 eerste klasvoetballers in ons landje ziet spelen, liefst eiken Zondag 22 anderen.

W.V.V., dat is de club, in welker dienst ik ettelijke voetbalschoenen, broekjes en shirts alsmede een halve rechterknie versleten heb bij 't

trappen tegen vijandelijke scheenbeenderen en naast voortrollende ballen. Zeven jaar is het geleden, dat ik Winschoten en dus ook W.V.V. verliet, maar pas geleden lijkt het me nog, hoe ik toen voor de laatste keer het rood-zwarte shirt aansjorde om de linksbuitenplaats te bezetten in 'n vriendschappelijken wedstrijd van 'n W.V.V. combinatie, bestaande uit spelers van eerste, tweede en derde elftal, te Oude Pekela tegen de plaatselijke vereeniging aldaar.

Die plaatselijke vereeniging heette Harjosteff, 'n ietwat Russisch klinkende naam, die men nochtans niet in eenig Russisch woordenboek zal vinden. De naam Harjosteff ontstond tengevolge van de rigoureuze registratiebepalingen van den N.V.B., die voor elke nieuwe voetbalclub 'n nieuwen naam 'uitgedacht wenschte te zien. De Pekela'sters zagen hun clubnamen Sparta, Vitesse, P.V.C. en verdere, de een na den ander, door den N.V.B. afgekeurd en kozen zich toen den naam Harjosteff, aangezien de voorzitter van de club H a rmen, de secretaris J ohan en de penningmeester S t e ven. heette.

Je moet maar op 't idee komen, ,,'t is 'n weet" zou Buziau zeggen.

't Was 'n zéér zéér vriendschappelijken wedstrijd, die Harjosteff— W.V.V. ontmoeting in 1921, welke beroemd is geworden door 'n incident, dat zich na rust afspeelde tijdens 'n scrimmage voor het doel der PekelaSters. Keeper Jo — de 200 ponder, die als secretaris en keeper fungeerde en zijn voornaam geleend had aan de Russische klanken van Harjosteff —• had juist 'n fel schot van een W.V.V.'er gestopt zonder het naar behooren te kunnen wegwerken, 'n verwoede doelworsteling ontstond en de paar honderd eerwaarde dorpelingen, die van den grooten strijd getuige waren, doorleefden 'n angstige spanning, dat W.V.V. 'n goal zou maken.

Óp dat moment, dat gedenkwaardige moment, drong zich 'n vrouwspersoon naar voren door de rijen toeschouwers heen, ze stormde op het doel af, waarin haar echtgenöot-kee-

Stoomboot Mil „De Volharding"

Passagiersdiensten AMSTERDAM-LEIDEN via Schiphol-Aalsmeer-Kagermeer „AMSTERDAM"—„VLIEGVELD SCHIPHOL"

AFVAART: SCHINKELKADE - INLICHTINGEN TEL. 40187

Watertochtjes op den Amstel naar 't Kalfje en Ouderkerk Salonbooten tusschen Leiden en Gouda via Alphen a/d Rijn en Boskoop Boo'en te Huur voor Extra Reizen - Te bevragen: HOOFDKANTOOR LEIDEN