-Sacffic {niesde i^ffifïevfcns)
1085
Argentinië, dat op eervolle wijze den tweeden prijs veroverde. Staande v.ln.r. Medice, Paternoster, Bosio, Monti, Bidoglio en Evaristo, geknield Carricaberri, Tarasconi, Ferreira, Gainzaran en Orsi
den ingang voor do spelers aan de achterzijde van de eeretribune, waar ze in het half-donker geduldig' wachtten tot de Urugueezen en Argentijnen, in hun burgerpakje gestoken, te voorschijn zouden komen.
Op de schouders!
Op de schouders der enthousiasten werden Andrade en Nasazzi naar de wachtende autobussen gevoerd, in triomftocht, met de Uruguaysche vlag boven alles uit wapperend, ging' het voorwaarts, de bussen werden omstuwd door een juichende menigte, die pas tevreden was, toen het dak van de bus werd opengemaakt en d'i leider van het gezelschap, Maccio, op het dak geklommen, dank bracht voor de spontane hulde der Holandsche toeschouwers.
Het was Spaansch, wat hij sprak* doch dat deerde niet, men begreep hem evengoed en toen hij eindigde met 'n driewerf hoera op Holand in te zetten, had hij voor goed de harten der toeschouwers veroverd. De verkeerde neger!
Het waardige slot.
(A. E.) De laatste der twintig wedstrijden van het Olympisch voetbaltournooi is in alle opzichten een waardig slot geworden van deze grootsche wedstrijdenrceks: nog; fraaier, nog spannender, nog- aantrekkelijker voor het publiek was het dan Zondag-, men zag supervoetbal van een in ons land ongekend spelpeil en van waarlijk Olympische sportiviteit, bekroond door doelpunten, zóó fraai als men ze zelden ziet maken. Dat schot van Monti, waarmee de gelijkmaker gescoord werd en die kogel van Scarone als winnende goal waren de beslising van 'n wereldkampioenschap waardig.
Maar ook sportief is de strijd een genot geweest: een overtreding, in 't vuur van den strijd begaan, werd gevolgd door 'n handdruk of 'n schouderklopje ter bezegeling van de vrede, werkelijk, deze Zuid Amerikanen hebben een wereldkampioenschap beslecht in 'n strijd, die aan een Europeesch land een voorbeeld mag geven. De winnende goal.
Men denke eens even aan hetgeen er geschiedde na de winnende goal: de Argentijnen wisten, dat het schot van Scarone, een kwartier voor het einde, voor hen practisch het verdwijnen van hun kans op het wereldkampioenschap beduidde en toch... liepen ze spontaan toe op den Uruguayschen goalgetter om hem te omhelzen als hulde voor dat wondermooie doelpunt. Dat moment, die omhelzing van den Uruguayer door zijn Argentijnschen tegenstander, zal als een lichtend voorbeeld van sportiviteit bij diezelfde Zuid Amerikanen, welke men nogal eens beticht heeft van onsportiviteit, in herinnering blijven bij de tienduizenden, die het voorrecht hadden dezen emotioneelen kamp bij te wonen.
De spelers in het veld gaven het 'oorbeeld zelfs aan.... hun supporters f> de tribune, waar op datzelfde moment een paniek dreigde uit te bavstan door het al te groote enthousiasme van de Uruguay'ers op de deelnemerstribune.
Na afloop.
Daverend was het gejubel na afloop, toen de overwonnenen de overwinnaars gingen gelukwenschen en 'n ware ovatie hadden Nasazzi en de zijnen in ontvangst te nemen, toen ze hun eererondje — juist als in Parijs — liepen, jubelend en met de handen zwaaiend naar het publiek. Steeds weer opnieuw daverde het applaus, na het hijschen der drie vlaggen aan de Olympische masten en het spelen der volksliederen, na de uitreikingder medailles voor de eeretribunes, steeds weer opnieuw barstte de bijval los. De spelers waren al lang in de kleedkamers verdwenen, toen het publiek pas aanstalten maakten om weg te gaan!
Maar niet allen nog gingen weg, vele honderden verzamelden zich bij
En de harten der toeschouwsters! Dames en jongemeisjes bestormden de autobusen, de spelers moesten hun handteekening zetten op tientallen kaarten en paperassen, vooral Andrade was „in de mode". De neger had geen handen genoeg om te schrijven en daarom kwam Piziz, de negerspil, hem helpen: in het donker zijn alle katjes grauw en ook alle negers zwart, vandaar dat Piriz heel braaf tientallen dames gelukkig maakte met de handteekening van.... Andrade! Hoogstens kan hij vervolgd worden wegens het maken van 'n valsche handteekening!
Het laatste, wat men in 't Stadion zag van Uruguay, was de blauw-witte vlag met de zon aan den stok, wapperend hoog boven de autobus uit, terwijl de bus langzaam voortreed tusschen de duizenden jubelende en juichende Hollanders op den Amstelveenschen weg.
'n Moment uit de finale, dat men zich zal herinneren: keeper Mazali (x) is uitgeloopen, Ferreira schiet den bal op doel, reeds juichen de Argentijnen, als op het laatste moment nog het hoofd van Piriz opduikt om den bal corner te werken