1074

Hoe ik Jack Hobbs opgevoed heb

door zijn

Wanneer kinderen willen opgroeien tot mannen van de beste soort, dan moeten zij luisteren naar wat de ouders zeggen. Zij moeten leeren hun meerderen te gehoorzamen en hun eigen wenschen op zij te zetten, wanneer dat nuttig is voor anderen.

Ik heb altijd er voor gezorgd dat mijn kinderen luisterden naar wat ik hun zei. Van kindsafaan wisten ze, dat, als ik iets zei, ik 't meende ook. Ik geloof, dat moeders, (en vaders even goed) de fout maken om een kind dingen te zeggen, die ze niet meenen. Zij dreigen met straffen, die ze nooit van plan zijn uit te voeren, of ze doen beloften, waarvan ze geen seconde gedacht hebben om ze te vervullen.

Dit doodt het respect voor gezag en geeft hun een zekere minachting voor wetten en bevelen.

, De. atmospheer in ons huis was altijd pretig en tevreden, en wij hielden allen rekening met elkaar. Bovendien werkten wij allen. Jonge menschen moet men aanmoedigen tot werken. Werken heeft nog nooit een sterveling kwaad gedaan, en het doet de meesten van ons een hoop goeds.

Regelmatigheid in de jeugd helpt krachtige karakters vormen. Het bevordert zelfbeheersching, wat altijd noodig is voor jonge menschen, die een groote rol in de wereld spelen. Een invloedrijke positie brengt ook vaak groote verleidingen mee en de man, die in zijn jeugd heeft leeren gehoorzamen, zal die het best kunnen weerstaan.

Zijn „runs" waren boodschappen.

Het verlies van zijn vader was de donkerste bladzijde uit Jack's carrière. Hij stierf juist toen Jack reeds eenigen naam begon te maken, nadat hij hem sinds Jack oud genoeg was om een bat in zijn handen te houden, zorg-vuldig had getraind, omdat hij altijd veel verwachtte van Jack als cricketer. Het is hard, dat hij nooit zijn eigenlijke succes heeft mogen beleven.

Hoe verlangend zijn vader ook was hem te leeren, Jack was niet minder begeerig om onderwezen te worden. Ik herinner me, hoe hij als kleine jongen, wanneer hij een paar kar-

Moeder

weitjes voor mij had — een paar boodschappen of zoo — hij altijd bij me kwam en zei: „Moeder, als ik klaar ben, mag ik dan gaan cricketen?" Ik zie nu nog de verrukking op zijn gezicht als ik „Ja" zei en hij haastte zich met zijn werk om maar zoo gauw mogelijk op het cricketveld te kunnen zijn.

Natuurlijk was ik altijd blij als hij kon spelen, maar ik ben bang, dat ik veel minder belang stelde in cricket dan zijn vader.

Een groot gezin, met kleine kinderen, hield me bezig.

Cricket was een familiespel. De jongens speelden het samen, en mijn man was verbonden aan het cricketveld van het Jezus college, waar Jack vaak naar toe ging- als kleine jongen om voor de studenten te bowlen.

Toch sprak Jack thuis nooit over cricket. Uit zijn gesprekken in den familiekring zou niemand opgemaakt hebben dat cricket het belangrijkste was in zijn leven. Maar hij besprak het vaak ernstig genoeg met zijn vader, en hij oefende iedere minuut die hij overhield.

Fa. S. KOEBRUGGE

voorheen D. BOSCH Kleine Houtstraat 26 HAARLEM

Bloemen Voor iedere gelegenheid

Jack's eerste oefenterrein was Parker's Piece, het groote open speelveld in het centrum van Cambridge. Ieder jaar brengt hij nu een team naar Cambridge en speelt een wedstrijd tegen het plaatselijke elftal op hetzelfde „Piece". Ik vraag mij wel eens af of hij zich bij deze gelegenheid de wedstrijden te binnen roept, die hij daar als kind gespeeld heeft en de ambities, die daar gegroeid waren.

Zijn vader's profetie.

Ofschoon hij reeds als kleine jongen aanleg toonde voor cricket was hij toch al een jaar of tien voor hij iets bijzonders op dat gebied beloofdete worden. Toen dacht ik zelfs no,.'.1 dat hij Cambridge nooit zou verlaten. Maar zijn vader voorspelde hem altijd een groote toekomst. Natuurlijk niet waar Jack bij was. Hij was een te zorgzaam, vader en veel te bang hem trotsch te maken. Maar tegen mij zei hij vaak: „Die jongen zal nog eens een groot cricketer worden."

Vaak zegt de een of ander tot mij: „Wat moet u trotsch zijn, dat uw zoon zoo'n groot cricketer is!" en dan zeg ik altijd: „Ik ben op hem niet trotscher dan op een van mijn andere kinderen."

Ik ben er trotscher op, dat hij een gcede zoon is dan dat hij een groot cricketer is. Maar het Wijdste ben ik, dat geen van mijn zoons of dochters mij ook maar een enkelen dag verdriet heeft gedaan.

Let vooral op het PROFIEL van den

CONTINENTAL-BALLONBAND. Deze is de meest betrouwbare anti=slipping