^^j^iSJÊi HAAQ!

Waarom men sportheldinnen eert. — De bevoorrechten. — Helen's eigen charme. — 'n Bewonderenswaardig speelster, door P. KLOPPERS.

VEREERING.

Vroeger keken de alledaagsche stervelingen in de eerste plaats hun oogen uit naar vorsten en vorstinnen, naar ■maarschalken en generaals, naar veroveraars en vlootvoogden, kortom: naar uniformen. Men noemde dit heldenvereering, ivant heldinnen ivaren er niet genoeg: de emancipatie ivas nog niet uitgevonden.

De wereld draaide niettemin, en liet de helden en hun vereerders rustig krioelen or> haar breede borst. De tijden werden democratischer en de populariteit van de uniform kreeg hier en daar een knauwtje. Maar helden moesten er blijven bestaan, want er moet iets te vereeren zijn: de sporthelden en de filmhelden stegen in aanzien! De heldinnen misschien nog meer: onze tijd is wel niet hoffelijk, maar onze tijdgenooten gapen toch graag een heldin aan.

—□— PAP/ER EN WERKElIJKHEID.

Als de heldin van verre komt, staan de kranten vol met biographieën en met foto's van de hooge bezoekster. En wie geen gelegenheid heeft om haar in levende lijve te bekijken, krijgt in ieder geval haar beeltenis dozijnen malen onder het oog. Wie niet naar de aardige, aardig-dure banen van de M.E.T.S. kan gaan om de aardige, aardig-verkouden Helen te zien, heeft zich beholpen met haar conterfeitsel, maar ach, wat is 't geduldige, starre papier vergeleken bij de bewegelijke werkelijkheid?

Arm publiek, dat niet de gelegenheid heeft gehad Helen te zien in al de gracie van haar goed-getraind jong lichaam, en dat zich behelpen moet met kieken en met de haastige, onvolkomen beschrijvingen die de slaven der rotatie-persen op een blocnote neerkrassen.

NAAR HELEN!

„Ga je naar den Haag?" vroeg de metalen stem van een jong hoofdredacteur.

„Ja, naar Helen."

„Schrijf dan wat voor de Revue, oude vriend, en bereken wat je wilt, maar maak het niet te bar. Wij heliben maar driehonderd advertenties per iveek."

„Daartusschen ga je Helen begraven?"

„Ja, maar ze zal springlevend blijven. Daar moet jij voor zorgen "

En zoo zijn deze springlevende regels op 't papier .gekomen in 'n springlevenden trein, als u het precies wilt iveten; zoo'n electrische, tusschen den Haag en Amsterdam, u kent ze misschien.

En nóg zie ik, tusschen de dansende letters door, Helen dansen op de roode banen, met de slagschaduwen erop van wolken, groote zwarte ivolken, drijvend langs de Mei-zon, die de kracht heeft van een petroleumlamp.

Helen zien en dan sterven, is wat overdreven vlak voor de Olympiade, maar Helen zien en dan in een electrischen trein haar lof zingen, brengt iemand ook op het randje van het graf.

—□—

SCHOONHEID.

Een paar van mijn collega's, bibberend 'als klaprozen in den Noorden-

84?

MIJNHARDT's

Hoofdpijn-Tabletten 60ct Laxeer-Tabletten .. 60 ct Zenuw-Tabletten . 75ct Staal-Tabletten .. 90 ct Maag-Tabletten 75ct Bij Apoth. en Drogisten

wind, zeiden op de houten banken van de M.E.T.S., dat het meisje uit Amerika hen niet meeviel: ze hadden iets anders verwacht. Vermoedelijk een vrouwelijke Tom Mix, die zes tennisballen per set in mootjes slaat, en als een antilope over het net springt?

Maar hebben zij dan Helen's schoonheid niet gezien, de schoonheid, van haar kalmte, de schoonheid van haar beheersching? Hebben zij dan alleen oog voor onze Kea, wier spel een geheel andere schoonheid heeft, en waarvan ik óók genieten kan wanneer het vastberaden gezicht onder de lila haarband zich opheft naar de blauwe lucht, en ze haai' service, waaraan nog zooveel te verbeteren valt, over het net zendt.... en er ook wel eens in!

—□—

„POKER-FACE",

Helen's gracie is anders, — en zéér zeldzaam. Zij verspilt nooit energie, en zij verspilt nooit kansen. Het roerlooze gezichtje weerspiegelt nooit teleurstelling, nooit geestdrift. Haar landgenooten, een ras van pokeraars, vergelijken dat gezichtje daarom met het bakkes van een kaartspeler die geen spier vertrekt, onverschillig of hij een straight flush of drie zevens in zijn hand houdt. Maar ik vergelijk haar gezichtje liever met een vijver roerloos en schoon, en met wie weet welke geheimen en diepten achter de onbewogen oppervlakte. En ik ben blij Helen te hebben zien spelen, omdat haar spel eigen schoonheid heeft, beheer schte kracht, en heerlijk rfiytme, omdat haar stijl door niemand geëvenaard tvordt, en door niemand precies zóó kan ivorden toegepast.

Ik zou er u nog graag meer van vertellen, maar ik moet om de plaatsruimte voor de andere „Revue"-sterren denken. En bovendien klinkt daar een stem van een schorren conducteur: Amsterdam, allen uitstappen* P. KLOPPERS.

De M.E.T.S.-banen tijdens de exhibition mixed-double.