Dit nummer telt 84 pagina's.

511

=51

DE BRIEF VAN DEN ONBEKENDE

door W. J. H. MULIER.

| Pijn in rug 1

i en lendenen ? I

K Blijf daar toch niet mee loopen. 9

® Akkers Kloosterbalsem Zal Uw f

g pijn onmiddellijk tot bedaren \

$ brengen. U snei behaaglijke ver- ■

g lichting, kalmte en rust bezorgen. f

Kloosterbalsem

I „Geen goud \

I zoo goed" \

In de „Revue der Sporten" van 2 Januari schrijft C. J. Groothof/ over een brief uit Indië. Uit Samarang van „een mij volkomen onbekenden schrijver". Voor mij onder-geteekende bijna 'n stem uit de onderwereld!

De onbekende schrijft: „Ik wil mij „eerst aan U voorstellen, mijn naam „is W. van Warmelo. De oude sport„lui uit dien tijd (± 1880) herinneren zich misschien beter Lakkie van „Eeden. Vraagt het maar aan Carst„jan Posthuma of Wim Muiier, of zij „zich niet herinneren een klein bruin „kereltje, dat altijd hielp bij het opletten van de wickets, het jongetje, „dat het lint (in plaats van de bovengat) weer moest vastknoopen, ,als dat „lint stuk geschopt was."

Of ik mij hem herinner, onzen Lakkie?!

En of! Het was 'n allerminzaamst, gewillig, vrindelijk ventje, 'n beetje Indisch, vandaar misschien z'n naam Lakkie en hij heeft onze H.F.C. gekend in den oertijd, van het begin af! Hij woonde in bij twee, ons zeer welgezinde, zeer bekende Haarlemsche ingezetenen, Mevrouw en Dr. v. Eeden, 'de geleerde conservator van het Koloniaal- èn Kunstnijverheidmuseum beiden, (als ik het wel heb) vader van Frederik, zijn bekenden zoon. Lakkie was 'n alleraardigst, leuk ventje van een jaar of 10 of 11, met ene hem nooit verlatenden breeden lach over z'n mond, met steeds zichtbare tanden. Hij deed van alles voorons; we gelastten en ordonneerden hem eenvoudig: „Lakkie, zorg, dat de boel ovgeborgen wordt!" En hij deed het. Waarom? Wel, ik geloof, omdat het zooals gezegd zoo'n boven allen lof verheven, behulpzaam, goed kind was, dat niets liever wou dan vrindelijk zijn en goed voor anderen. Ja, wij herinneren ons den braven Lakkie heel goed. Nog zie ik hem met z'n magere kinderlijfje de zware kit water, ons drinkivater, uit de keuken van zijn tante van Eeden aan sjouwen, scheef onder het gewicht. Het was een blauwe kit, Lakkie, en hij moet je erg zwaar hebben gewogen, toen je nog zoo'n garnaal, zoo'n zwoegende kleine, alom, tegenwoordige alikruuk was.

Ik heriner me hoe de groote Pépé, Piet Posthuma en Job Posthuma en de Schiffen soms — niet geheel zonder opzet — om „mep-ballctjes" vroegen, ten einde die bij de familie Prins dooide spiegelruiten te ranselen, en dan moest Lakkie gaan zeggen, dat het „per ongeluk" was. Lakkie vermeldt niet, dat wij een klein apart cricketclubje „Bood en Zwart" waren. Dat was wei hel protoplasme van de H.F. C. Dat troevje jongens speelde cricket en die zelfde jongens richtten het rugby-clubje de H.F.C. cp. Het heette toen nog niet eens de H.F.C. meen ik en we speelden in zwart rood geringde truien 'met een dergelijk, heel klein en eigenwijs zwartrood „Matje" ofdewel petje zender klep op.

De „ouweheer Sandberg" klepte ons allemaal in het hardloopen, zegt Lakkie. Ik wil het niet tegenspreken, maar ik weet wèl, dat ik niet allen aan ken, zooals Lakkie . meent, maar dat wijlen Anten Schiff en ik precies even hard lieven en Peltenburg meen ik ook. Peltenburg was, als ik het wel heb, op een Engelsche kostschool geweest en stond mij en de anderen, die het clubje oprichtten, Jhr. J. W. Schorer, Dr. van Lennep, H. Ypey enz., met raad en daad bij, toen we 'ons constitueerden en den eersten bal, bestelden, een prachtige lichtgele eivormige bal, ik ruik hem nog! Heel in het begin bowlden Bram Beets en ik; later, toen Wilson (bij de Imperial Gaz Cy te Haarlem) ons het eerst overhand leerde bowlen en dat voordeed: eindigden wij als underhand bowlers.

We leerden overhand bowlen en wijlen de twee oudere broers Posthuma, Bram Beets en ik, Eijken, Hoeffelman, Harry Westerveld, Wim Schiff, en wie er nog ivel eens meer een bal ter hand nam, toe moesten den titel van m atchbowler, waagje geweldig trotsch op was, weldra vaarwel zeggen, toen de 'n paar jaar jongere Carstjan Posthuma ons met zijn effect-ballen verreweg de baas bleek. Dat clubje ,Rood en Zwart m o cht wel eens met de alweer n paar jaar (hoogstens) oudere menschen van „Progress" en „Kood en

Café Restülird-nt DÜBOlSl Banketbakkerij P-A. Ponsen I

_ hoefkade 237-239-243

Ceintuurbaan 105-109,Tel.24063 den haag <—> tel. 10529

AMSTERDAM Speciaal ingericht v. Bruiloften en Partijen

5 Wilhelmina BillardS Fabrikant van de bekende Lékker-Lekker

- Mooiste Billardzaal - export over de geheele wereld

erh&lsem

Wit" spelen en uit die Rood-Zwarten voornamelijk zijn de rugbykrachten voor onze voetballerij, de H.F.C, toen gerecruteerd. Dat ik voorzitter werd, lag aan David van Lennep, ivien we dat het eerst aanboden, maar hij bedankte voor de eer. Het waren dus niet zoo zeer de Rood- en WiUmenschen en de jongens uit „Progress" als de Rood- en Zwart-jongens, waaruit ivij zijn ontstaan. Dat heeft de brave Lakkie zich niet helder meer voor den geest kunnen halen (allicht omdat hij teen alweer een jaar of G met ons in leeftijd verschilde). Het rood en zwarte „klatje" van onze eerste rugby spelen in de Koekamp bezit ik nog en onwillekeurig dacht ik tijdens den aardigen wedstrijd der oud-internationals op 1 Januari 1928 aan dien goeden ouden tijd, toen we, sneeuw of geen sneeuw, „voetballen moesten", of cross-countries draafden langs de wit besneeuwde wegen rondom Haarlem.

—o—

In die dagen van Olim was er nog 'n leuke dreumes, die eeuivig en altijd in de Koekamp rondscharrelde en ballen aanschopte, welke langs het doel waren gevlogen, dat tvas kleine Jantje van den Berg. Ook al 'n beleefd, kiviek kereltje Van zijn vader pachtten wij het veld, de Koekamp, en aan zijn vader moest ik altijd beloven, dat ik hem naar huis zou sturen, want. „als het kind zoo'n grooten bal tegen zijn hoofd zou krijgen....!" .

Ja, ja, we worden oud. Jantje is nu de directeur van het Stadion en Lakkie? Wat is die geworden, is hij resident, heeft hij '« pakean-deftig en een steek cv en een degen?! Quien

SUMaar al is hij nu Lid van den Raad van Indië, ik wed, als ik ineens tegen hem zei: Lakkie, gaat eens in t

Groene Woud" 'n versche kan water 'falen- vlug wat!" dat ie 't doen zou.

' En' kleine Miel Menten? Die colvaak te dicht bij het doel zat, toen hij nog uit kraakbeen bestond en. wien je dat zitten daar op verzoek van broer Hubert moest verbieden! Nog een jaar of vijf en hij is gezant. Ja, ja, we worden oud!

Zoo U een LANDHUIS, VILLA of APPARTEMENTEN

zoekt, wendt U tot het

Woningbureau „HILVERSUM"

Koninginneweg 6 - HILVERSUM Telefoon 1744

Vraagt gratis Woningcourant

Auto beschikbaar