440
DE REVUE DER SPORTEN.
/l \J L-l *Tc\ ~
EEN CURIEUSE VERGADERING.
U.P.A.B.-GEMOEDELIJKHEID.
Als ik mij laven wil aan Iandelijkan eenvoud dan ga ik naar Utrecht.
Dan ga ik naar den U.P.A.B., den Utrechtschen Provincialen Athletiek Bond — welks voorzitter dhr Wals m i t, Zaterdag jï. in zijn openingsrede op des U.P.A.B.'s jaarvergadering zoo ontroerend verklaarde „Ik ben een echte Utrechtsche boer".
Deze zelfbeschuldiging moet ik echter gedecideerd tegenspreken. Walsmit is uit de school van Scharroo. Indien hij zijn mond — op een vergadering wel te verstaan! — opent, dan vloeien de hoffelijke opmerkingen, de woorden van dank, eerbied, hoogachting, sympathie en hulde naar allen kant en de glimlachende schare aan zijn voeten verheugt zich over de vreugde official van den U.P.A.B. te zijn.
Ik heb maar één bezwaar tegen den heer Walsmit: hij heeft zeer zeker Zaterdagavond 283 maal „zeer zeker ' gezegd. De zwemmer Minnes, mijn tafelbuurman, heeft geteld en 't aantal is eerder hooger dan lager ... Doch dit is zeer zeker de éénige aanmerking op den U.P.A.B.praeses, die overigens als geknipt voor zijn voorzitterschap van deze gemoedelijke organisatie is.
TJ denkt misschien dat ik gekheid maak over deze U.P.A.B.'sche gemoedelijkheid? Ik zweer u, dat het gemeend is als ik u zeg dat ik nooit ter wereld een vergadering prettiger en hartelijker zag verloopen, zonder te verloopen, dan deze.
De openingsspeech van den voorzitter duurde net zoo lang als de volledige agenda van een stuk of dertien punten bij elkaar, maar, nevermind, ieder behield zijn goede hu¬
meur of zat, gelijk ik, met bswondering te staren naar deze levende bron van onuitputtelijke welsprekendheid. Gut, gut, wat heeft die Walsmit gesproken. De K.N.A.U. heeft helaas nog geen lange afstandscpreekrecord. Maar als het eens zal komen, dan z wij ge ieder stil. Want Walsmit wordt hors concours met 971 zinnen voorsprong opzittend eerste ....
V.U.C. — R.C.H. 6-1. R.C.H.'s keeper Radsma trekt al 'n heel vreemd gezicht, als hij gepasseerd wordt.
V.U.C. —R.C.H. 6—1. Krom, Radsma en Klein zien den bal in het Haarlemsche doel verdwijnen.
Het belangrijkste van den avond was de verkiezing' der U.P.A.B.-officials. Ik durf het haast niet neer te schrijven, uit vrees aanmerkingen te krijgen over mijn aanmerking.... maar 't waren er nogal wat! Elf bestuursleden., 7 technische commissieleden, 3 plaatsvervangende technische commissieleden, 9 protestcommissieleden
Toen we bij deze punten belandden werden mijn voeten loodzwaar. Ik zag, in mijn sombere verbeelding, den laatsten trein uit Utrecht reeds wegdaveren, mij eenzaam in Utrecht achter-, en mijn vrcuw en kroost eenzaam in Amsterdam thuis-Iatend. Hu, het is toch niet alles om leider van „de Revue" te zijn!
Maar mijn confraters van de groote pers en ik bloeiden spoedig op. Toen de eerste candidatuur ter tafel kwam, stond mijn vriend Lammers op (nu begrijp ik, hoe het komt dat hij Eerelid van den U.P.A.B. is!), verhief zijn stem en stelde met 'n glimlach op het welwillend gelaat voor om den candidaat bij acclamatie te herkiezen.
Uitbundige bijval van allen; open1 ij k van de afgevaardigden; verborgen bij den candidaat in kwestie.
Toen kwam ....
Maar laat ik het maar meteen vertellen. Na deze geslaagde première gaf de heer Lammers (nu begrijp ik, hoe het komt dat hij Eerelid van den U.P.A.B. is!) nog een stuk of 30 reprises, alle met denzelfden bijval (o p e n 1 ij k van de afgevaardigden, verborgen bij, enz. Zie voren!) ontvangen.
Aldus geschiedde de verkiezing van het legioen U.P.A.B.-leiders. Dat wil zeggen op één uitzondering na, toen voorzitter Walsmit in een onbewaakt oogenblik het toch tot stemming' liet komen.
Haha! Nu zal blijken of de stem der massa niet gesmoord is geworden. Nu zal blijken Och, lezer,
stel je er heusch maar niets van voor. De stemming had tot resultaat dat de bestuurscandidaat met algemeene stemmen voor, en dus nul stemmen tegen, werd benoemd
Het is sinds dezen avond, dat ik fanatiek voorstander van acclamatieverkiezing ben geworden, 't Spaart uren tijd, en 't komt kennelijk op 't zelfde neer.
* *
Toch had deze vergadering een werkelijk ontroerend oogenblik. 't Was toen secretaris-penningmeester Huizinga als scriba afscheid nam. Zes jaar heeft onze sympathieke Culemborgsche sportleider de dubbele functie in den door hem opgerichten bond vervuld. Zes jaren, natuurlijk zonder een sou vergoeding,