DE REVUE DER SPORTEN.

259

Herinneringen uit mijn scheidsrechters loopbaan

door C. J. GROOTHOFF. VI.

Voorliefde voor bepaalde scheidsrechters. _ 'n Internationale wedstrijd met 25 toeschouwers. — Het Russische elftal, dat anderhalf uur zwijgend voetbalde. — De stomp-maniak. — 'n Oude kennis in het restauratierijtuig.

Het leiden van internationale voetbalwedstrijden is in de meeste gevallen een zaak van vertrouwen. Het is daarom te begrijpen, dat, wanneer de leiders van het internationaal voetbal in een of ander land eenmaal vertrouwen in een zeker scheidsrechter hebben, ze dien ook het liefst bij hun wedstrijden zien fungeeren. Men weet dan wat men heeft en is wat huiverig met verdere proefnemingen. Het toeval wilde b.v. dat Willing eens een wedstrijd van een Duitsch elftal kreeg te leiden. Hij deed dat op zijn bekende manier, waarvan het gevolg was, dat de Duitschers zeer met zijn leiding waren ingenomen. Willing werd daardoor zoo ongeveer huis-scheidsrechter bij de Duitschers, eerst wanneer hij verhinderd was, kreeg ook eens een ander scheidsrechter een kans. Aan den anderen kant was ik toevallig de eerste continentale scheidsrechter bij een wedstrijd van een Engelsch elftal. Men was toen blijkbaar met mijn leiding tevreden en het gevolg was, dat ik vrijwel voor alle amateur-intemationals van Engeland werd uitgenoodigd. Aan de populariteit van Willing bij de Duitsche voetballers was het dan ook toe te schrijven, dat ik geen enkelen gewonen internationalen wedstrijd van de Duitschers geleid heb.

Toch heb ik meegeholpen om een

Duitsch record op internationaal voetbalgebied tot stand te brengen. In Stockholm bij de Olympische Spelen in 1912 heb ik n.1. een der wedstrijden van Duitschland geleid en wel dien tusschen Duitschland en Rusland, door ide Duitschers met niet minder dan 16—0 gewonnen! Ik kan me niet herinneren ooit een wedstrijd, laat staan een internationalen wedstrijd, geleid te hebben, waarbij zoo weinig publiek aanwezig was. Behalve de Duitsche officials en de Duitsche reservespelers waren er bij den aanvang niet meer dan 25 kijkers. Of de afwezigen ongelijk gehad hebben, durf ik niet te beslissen. Ik voor mij vond den wedstrijd, van het standpunt van den scheidsrechter bezien, uiterst onbelangrijk, maar desondanks heb ik me kostelijk geamuseerd en dat wel in hoofdzaak over het merkwaardig spel van den Russischen doelverdediger. Evenals alle andere Russen speelde hij gedurende den geheelen wedstrijd stommetje. Ik heb m die anderhalf uur geen enkel woord van hem noch van een der andere Russische spelers gehoord, zelfs bij het tossen zweeg de aanvoerder in alle talen. Blijkbaar verstond geen der spelers een andere taal clan Russisch, zoodat ik wel met eenige vrees den strijd tegemoet zag. Gelukkig behoefde 'ik gedurende den geheelen wed¬

strijd geen enkel woord tegen de Russen te "zeggen, de heeren waren de gemakkelijkste spelers, die ik ooit heb ontmoet.

In het veld was het spel der Russen niet zoo heel slecht, meer dan behoorlijk Nederlandsch derde klassespel was het echter niet. De Duitschers, die met een soort reserveploeg in het veld kwamen, zouden dan ook niet met de recordscore van 16—0 gewonnen hebben, indien er een behoorlijk doelverdediger tusschen de Russische palen had gestaan. De Russische doelverdediger was echter een merkwaardigheid op zich zelf. Hij stond midden in het doel met beide tot vuist gebalde handen voor de borst. Werd er een bal in de richting van het doel geschoten dan deed hij een stap naar voren den bal tegemoet om daarna met beide vuisten tegelijk naar het leder te stompen. Een enkele maal gebeurde het, dat hij het leder raakte, doch dan stompte hij niet hard genoeg, zoodat de bal gemakkelijk weer ingezet kon worden. In de meeste gevallen stompte hij echter mis, zoodat de bal in het net kwam. Zonder een spier op z'n gezicht te vertrekken, keerde hij zich dan om teneinde den bal uit het net te halen.

De beide backs, die hard werkten en niet onverdienstelijk speelden, moeten dat optreden van den doelverdediger toch ongetwijfeld vrij vervelend gevonden hebben. Merkwaardig genoeg lieten ze daarvan niets merken. Ze bleven tot het einde toe met dezelfde opgewektheid verder spelen. Voor een scheidsrechter waren deze Russen buitengewoon prettige menschen. Ik geloof niet dat ze een mond zouden hebben opengedaan als ik tien ongemotiveerde strafschoppen tegen hen gegeven.

Vele jaren later zat ik eens m het restauratierijtuig' van een trein m Duitschland. De kellner, die me bediende, had al eens enkele malen me nauwkeurig opgenomen, ten laatste scheen hij mij toch te herkennen. Hij maakte een praatje en toen bleek het, dat hij een der Duitsche spelers was, die in den bewusten 16—0 wedstrijd in Stockholm had meegespeeld.

POOLMAN & Cg.

NWE DOELENSTRAAT 9

Telefoon: 42019 & 45019

Telegram-adres: PODOLA

Effecten

Coupons

Prolongatie

Beleggingen

Valuta's