234

DE REVUE DER SPORTEN.

HOCKEY.

NEDERLAND-ENGELAND 3-1. ' '

Een blijde verrassing — De strijd in de koude — v. d. Rovaert (2 x) en v. d. Veen scoren — „Net als bij Newcastle". (door een speclalen medewerker).

Weer naar het Stadion, voor den derden Zondag in successie. Een landen wedstrijd wordt zoo langzamerhand gewoon en de doodgewone competitiewedstrijden zullen wat afvallen na al dat matadoren-geploeter in de grijze burcht aan den Amstelveenschen weg.

We hadden de stoute schoenen maar aangetrokken, want bepaald aanlokkelijk was het weer nu juist niet. Misschien wel om zelf te voetballen of te hockeyen, maar om er naar te gaan kijken was het te koud. De straffe wind deed de spelers verkleumen en menigmaal stond er even een te charlestonnen om zijn ledematen in beweging te houden. Alleen het gedenkwaardige feit, dat Holland den wedstrijd wist te winnen en dat er in een vlug tempo werd gespeeld, deed ook in de circa 4000 toeschouwers een vleugje enthousiasme leven.

Van tijd tot tijd klonk er een vroolijk voetgeroffel, waaraan alleen toon ontbrak om het op „community singing" te doen gelijken. Prijzen zouden er even goed voor kunnen worden uitgereikt, b.v.: wie het hardst weet te trappelen, of wie het meeste variatie in het geroffel weet te brengen. Dan zouden er geen kieken van gezichten, om er de meesterzangers uit te halen, maar „beenkieken" noodig zijn geweest.

Het is een leuke, prettige wedstrijd geweest, waarin van Hollandsche zijde veel beter en enthousiaster is gespeeld dan tegen de Duitschers. De Engelschen waren anders niet voor de

pees en vooral wat techniek betreft waren ze belangrijk beter, al bleven ze, na Cambridge, beneden de verwachtingen in dezen wedstrijd, heeft ens aloude Hollandsche enthousiasme ons niet in den steek gelaten. Door handig spelen en steeds volhouden, dank zij den steun der weinige toeschouwers, die over een flink stemgeluid beschikten, wist de Hollandsche ploeg te winnen'.

Keeper Katte was weer „de man" en heeft weer heel wat gevaarlijke puzzle's voor' zijn heiligdom opgelost. Steeds wipte hij er zoo even tusschen, een trap en weg was het kleine ding weer, de groene wereld in. Weer heeft Duson geweldig gewerkt, en in de voorhoede heeft v. d. Rovaert heel wat beter gespeeld dan zijn voorganger.

Aan de andere zij bleek de Engelsche doelman geen bijzondere uitblinker; hij scheen vrij wat last van de kou te hebben en liep steeds in zijn doel heen en weer te „ijsberen". Hoe aanbiddelijk zeeg hij niet eens neer voor één onzer, terwijl de bal zich voor diens voeten bevond. Toen een Hollandsche speler op sierlijke wijze naar hem toe kwam duikelen, tikte de flegmatische doelman gracieuselijk aan en informeerde waarschijnlijk heel belangstellend naar de gevolgen.

De Engelsche scheidsrechter kon zoo van een plaatje weggeloopen zijn als het voorbeeld van een Engelschman met peper- en zoutkleurig haar, lang, een rood gezicht met veel halve en heele plooien. De koude had ook hem te pakken, hij hield steeds zijn

handen in de zakken en bij zijn beslissingen vergenoegde hij zich met zijn hoofd te draaien. Zijn Hollandsche confrater was een rasechte Hollander, een beetje dikker type met een jovialer gezicht, wat minder lang, maar ook minder voor de koude ontvankelijk.

Van de Engelsche spelers valt eigenlijk niemand speciaal te noemen. Alleen de rechtshalf viel op door zijn buitengewone lengte en werd door iemand, nog wel iemand van de overdekte tribune, op minder liefelijke wijze attent gemaakt op zijn lengte, wat. de man vermoedelijk ook wel geweten zal hebben zonder deze „slip of the tongue."

In de rust en na afloop werden we verkwikt door een megafoon, waaronder zich een man bevond, die den stand van Duitschland—Nederland bekend maakte en tenslotte op het snuggere idee kwam om rond, te roepen, dat het „2—2 was geworden voor Holland."

Heel wat tevredener dan veertien dagen geleden na den strijd tegen de Duitsche hockeyers, verlieten de toeschouwers het Stadion. Een overwinning is fraai, maar een overwinning op Engeland, de bakermat der sport, is dubbel fraai en dit, was de eerste nederlaag van deEngelsche hockeyers op het vasteland.

,,'t Was net als tegen Newcastle", zeide een enthousiast, toen hij de tribune afdaalde, als een welverdiende lof voor ons wakker hockeyelftal.

„Maar veel kouder" constateerde zijn metgezel.

Black &

tnjhisky

utncrnal Aqentenvopr Holland: frons Verbtnt frGo.Tiiburq

Hockey Nederland—Engeland: de twee elftallen vóór den strijd, de Hollanders in het oranje,

de Engelschen in het wit.