EEN NIEUW STADIUM IN DEN STRIJD
geweest op de dreigende opkomst van de Nationaal-Socialistische mentaliteit in Midden-Europa, een reactie op de gevolgen van Duitschland's zich terugtrekken uit Genève en een verdediging van de bedreigde onafhankelijkheid van Oostenrijk, hebben deze overeenkomsten tot op zekere hoogte opluchting gebracht in Europa. Daarom heeft TsjechoSlowakije onmiddellijk verklaard, dat het bereid is in deze richting mede te werken. De consequenties van de overeenkomsten van Rome zijn derhalve geen beletsel voor de ontwikkeling in de richting van een nieuwe groepeering van volken in Europa.
IV. DE NIEUWE POLITIEKE KOERS VAN DE SOVJET-UNIE — OOST-LOCARNO — TSJECHO-SLOWAKIJE EN SOVJET-RUSLAND.
a. De gedachte van Oost-Locarno.
Ongetwijfeld is het hoogtepunt van deze evolutie de verandering, die heeft plaats gehad in de politiek van de Sovjet-Unie; die verandering dateert van verleden jaar; zij werd geleidelijk voorbereid om thans eindelijk duidelijk te worden omschreven. Naarmate de toestand in Duitschland zich ontwikkelde en onder den invloed van de gebeurtenissen, die elkaar in het Verre Oosten opvolgden — den ChineeschJapanschen oorlog, de stichting van den onafhankelij ken staat Mandsjoekwo en het vertrek van Japan uit Genève en de houding van dat land ten opzichte van de Ontwapenings-conferentie, hetgeen culmineerde in de spanning, die thans heerscht tusschen dat land en de Sovjet-regeering, —■ heeft deze laatste, inziende dat deze gebeurtenissen een bedreiging vormen voor den vrede van Europa en van de wereld, en dat een algemeene catastrophe Europa bedreigde, zich aangesloten bij hen, die, coüte que coüte en ondanks alle moeilijkheden, den vrede wenschen te bewaren. De Sovjetregeering is ook de diensten gaan waardeeren, die de Volkenbond aan de vredesgedachte en aan de bestendiging van den tegenwoordigen stand van zaken kan bewijzen. Hier moeten wij terugdenken aan de redevoeringen van Stalin, Molotof en Kalinin in December 1933 en Januari 1934, die deze feiten duidelijk in het licht stelden en daardoor de koerswijziging in de Sovjet-politiek rechtvaardigden.